namen en andere identificatiegegevens zijn gewijzigd
E-mail van de ouders
Ik heb uw site gelezen, en voel me aangesproken om jou eens te mailen.
We hebben twee zonen. Met de jongste zijn er al een lange periode problemen. Als kind hebben we er geen problemen mee gehad. Hij had de verkeerde vrienden toen hij op internaat ging: stoer gedrag, stoer tegen de leerkrachten, stoer tegen de ouders enz... Hij wou niet meer naar het internaat, waardoor wij een andere school gekozen hebben. De eerste maanden liep het vlot, tot er terug problemen kwamen. Hij werd depressief en had zelfmoord gedachten. Waardoor hij verschillende periode's van school geweest is. Op het einde van het schooljaar verliep het echter nog moeilijker en werd hij nog depressiever en prikkelbaarder, waardoor hij in behandeling is bij een psycholoog en bij een kinderpsychiater.
Die stelde echter ADD vast. Hij neemt ervoor rilatine. We zitten ondertussen in het huidige schooljaar. Nu heeft hij geen interesse meer, wil stoppen met school, wil alleen gaan wonen, slechte punten enz... Thuis is de situatie soms onleefbaar. Vooral als ik als moeder alleen met hem ben, is hij heel agressief, verbaal zeer sterk, moet altijd het laatste woord hebben, gaat altijd in discussie enz... De hele familie lijdt eronder. Kan moeilijk afspraken naleven, vergeet het, enz. Nu is hij op school geschorst van de ene op de andere dag, zonder wij als ouder enig contact te hebben met de directie. Er is een aangetekende zending toegekomen met de melding vermoedelijk gebruik en dealen van drugs.
Hopend ons wat raad te geven, want wij zijn ten einde raad.
Dank bij voorbaat
mijn eerste advies
Geachte mevrouw en mijnheer,
U zult begrijpen dat ik niet zomaar een advies kan geven op basis van beperkte informatie. Ik kan wel proberen een richting aan te geven waarin naar een oplossing gezocht kan worden. Uit wat u schreef is af te leiden dat u al heel wat jaren kampt met problemen bij uw jongste zoon. Maar in de kindertijd ging het goed. De problemen zouden vooral veroorzaakt worden door in-vloed van leeftijdgenoten, te veel vrijheid die hij op het internaat kreeg en psychische problemen zoals depressiviteit. Nu is het heel moeilijk met hem samenleven in het gezin.
Vanuit wetenschappelijk onderzoek weten we dat gedragsproblemen die pas in de adolescentieperiode starten meestal van tijdelijke aard zijn (kinderen die al van kleins af ernstige gedragsstoornissen hebben blijven vaak hun hele leven lang problematisch). Dat is voor u natuurlijk een schrale troost want de problemen worden er nu niet beter op en het kan nog een hele poos duren. Ook kan zijn opleiding in het gedrang komen en dan zijn er zorgen over zijn verdere toekomst.
Bij dit soort problemen moeten de opvoeders oppassen het zelfwaardegevoel van de jongen niet verder aan te tasten. Hoe meer kritiek hij krijgt en hoe meer hij zich mislukt voelt, hoe moeilijker het wordt er bovenop te komen. Als ouder kan je aan de ene kant weinig doen: over amper één jaar is hij 18 en dus wettelijk een volwassen man die zelf zijn verantwoordelijkheid moet dragen. Hij laat zich wellicht ook weinig gezeggen en wordt dan makkelijk agressief. Aan de andere kant zijn jullie als ouders een van de weinigen waarmee hij nog een band heeft. In dit soort schijnbaar vrij hopeloze situaties geef ik de ouders het advies thuis de zoon altijd met warmte en liefde op te vangen. Wat er ook gebeurt, hij vindt thuis gezelligheid en veiligheid. Voor wat er buitenshuis gebeurt: tja, hij is oud genoeg, dus moet hij zelf voor de gevolgen opdraaien. Maar als hij in de problemen zit, moet hij weten en ervaren dat thuis hij niet zal worden uitgevraagd, dan zijn ouders hem niets zullen verwijten, dat zij ondanks alles in hem blijven vertrouwen.
Ik ben er mij van bewust dat dit een moeilijk advies is. Als ouder zou ik ook willen dat mijn zoon het beter doet, een opleiding volgt en geen drugs neemt. Maar als u hem hiervoor gaat wantrouwen of als u hem laat aanvoelen dat u in hem teleurgesteld bent, dan wordt zijn zelfwaardegevoel nog verder aangetast en wordt het van kwaad tot erger.
Wat moet u doen als hij thuis agressief of brutaal is? Eerst zou ik graag willen weten wanneer dat gebeurt. Als hij agressief wordt als u hem verwijten maakt, de les spelt of voortdurend zeurt over wat hij wel of niet moet doen, dan is duidelijk wat er moet gebeuren om dat agressieve gedrag te doen afnemen: niet bekritiseren en niet zeuren. U bedoelt het als ouders natuurlijk allemaal heel goed, maar het werkt averechts. Dat zult u ondertussen zelf al weten. Dus hou het gewoon gezellig, praten over gewone dingen is voldoende, neem een houding aan van "het komt zeker wel goed", en dan zal uw zoon des te vlugger uit de put waarin hij nu zit krabbelen - uit zichzelf, want dat is de bedoeling. Dan komt hij er sterker uit dan te voren.
Als hij brutaal is dan kunt u dat best negeren, desnoods door twintig keer de kamer te verlaten of een blokje om te doen. Gewoon uw rug draaien bij een brutale opmerking. Als u dat 14 dagen volhoudt - wat niet makkelijk is - leert hij vanzelf dat brutaal en agressief niets oplevert. U geeft wel heel veel aandacht als hij zich vriendelijk en normaal gedraagt.
Ik hoop dat u hiermee verder kunt. Hou mij gerust verder op de hoogte.
Vriendelijke groet,
reactie van de ouders
Bedankt voor uw vlugge reactie. We gaan proberen uw regels te volgen. Maar het is moeilijk als ouder dat hij de regels die we thuis opleggen niet navolgt. Dus wij mogen gewoon ons gedacht zeggen, volgt hij dit niet, mogen wij dan niet reageren. Maar als hij dan iets positief doet daar dan positief op reageren. Wat betreft de school kunnen wij als ouder hem terug een kans geven, maar gaat hij dan deze benutten of hoe pakken we dan dit probleem aan? Wij weten het niet meer. Ons vertrouwen in hem is weg en ons vertrouwen in de school is weg. Volgende week worden we bij de directie verwacht.
mijn tweede advies
Op uw laatste mail wil ik nog even reageren. U schrijft: "Dus wij mogen gewoon ons gedacht zeggen, volgt hij dit niet, mogen wij dan niet reageren": dat is niet het volledige verhaal. Het gaat erom dat als hij brutaal is, dat u dat negeert en het ook blijft volhouden; maar wat de regels betreft moet ik mijn advies wat verder toelichten.
MIjn advies is hem zelf verantwoordelijk te houden voor wat er buitenshuis, op school bijvoorbeeld, gebeurt. Hij is daar nu oud genoeg voor. Maar zolang hij thuis woont, moet hij zich zoals iedereen aan bepaalde regels houden. Wat doen als hij er zich niet aan houdt? Wel, ik zou liever de vraag anders stellen: wat doen zodat hij zich aan de regels zal houden? Stel dat u binnen enkele maanden van plan bent iets te kopen voor uw zoon (een nieuwe fiets bijvoorbeeld - ik zeg zo maar iets; u weet zelf beter wat in uw gezin het geval is). Om hem te helpen zich aan de regels te houden, maakt u over deze aankoop een afspraak. Die fiets komt er dus niet zomaar, hij moet het 'verdienen'. Daartoe schrijft u in overleg met hem de afspraken concreet op een groot blad, en elke dag noteert u of hij zich wel of niet aan de regels heeft gehouden. Is dat 100 keer gelukt (dus over drie maanden, maar u mag er ook 5 maanden of meer van maken) krijgt hij zijn fiets.
De afspraken moet wel heel concreet zijn, zodat u precies kunt weten wanneer hij er zich al of niet aan heeft gehouden (bijvoorbeeld: 'Rustig en beleefd antwoorden op zijn ouders' of 'Meehelpen de tafel dekken en afruimen' of 'Van zondag tot donderdag ten laatste om ... uur thuiskomen'. Niet te veel regels tegelijkertijd.
Dat lijkt een beetje op omkopen, maar dat is het niet. Het is bedoeld om hem te helpen, om hem een duwtje in de rug te geven. Wat ook belangrijk is dat elke dag dat hij zich aan de regels heeft gehouden, hij een aantekening krijgt op de lijst en een aanmoediging van zijn ouders (vul dus de lijst altijd samen met hem in). Dat is goed voor zijn zelfvertrouwen. U moet wel heel consequent zijn: hij moet zich echt aan de regels houden om die aantekening te verdienen. Voor elke dag dat dit niet lukt, wordt de aankoop uitgesteld. In plaats van een fiets, kan dit ook een geldbedrag zijn voor de vakantie.
Wat de school betreft, daar weet ik te weinig van om u een advies te geven, Vrijdag hebt u daar een gesprek: om erger te voorkomen kunt u eventueel voorstellen dat uw zoon een laatste kans krijgt, dat hiervoor duidelijke afspraken op papier worden gezet en dat u als ouder daar een beloning aan zult koppelen als hij zich houdt aan de afspraken. U kunt de directie ook zeggen dat u van mij adviezen krijgt.
Heeft u vragen, stel dan niet uit om mij te mailen. Het is van het grootste belang dat u terug vertrouwen krijgt in uw zoon en dat ook laat blijken. Een beloningssysteem zoals hierboven geschetst is een concreet middel om dit te bereiken.
antwoord van de ouders
Wat betreft negatief gedrag van Dimitri hebben we het geprobeerd te negeren, wat niet altijd gemakkelijk is. Het stoort bij onze opvoeding, toch stimuleren we het positieve en maken we hem daarop attent. De afspraken die we maken thuis worden bijna altijd de laatste tijd opgevolgd. Wat hij buitenshuis doet heb ik hem proberen loslaten door niet altijd SMS te sturen of te bellen. Als hij nu eens brutaal is tegen mij probeer ik dit gewoon te negeren, want hij zocht altijd negatieve aandacht. Op dit punt zitten we al een stuk verder.
Maar op gebied van school was de beslissing al genomen van de school, we hadden als ouder bijna geen enkele inspraak. Ten opzicht van ons hebben ze ons geen enkele kans gegeven, daardoor probeer ik een nieuwe school te zoeken. Hij zit nu dus thuis.
Sedert hij thuis is de thuissituatie verbetert want de druk van school kon hij heel moeilijk aan het klikte gewoon niet bij hem, de lat was heel hoog.
evaluatie na twee maanden
Geachte heer,
Het advies heeft mij zeker goed geholpen, ik geef hiervoor een 8. Op een gegeven moment wisten wij het niet meer, we zagen alleen het negatieve en we focussen ons hierop. Maar nu stimulen wij hem postief door jouw advies en voor ons heeft het geholpen.
Op vraag 2 heef ik ook een 8. Want de problemen zijn zeker afgenomen. Hij gaat nu naar een andere school die denk ik hem beter ligt, en nu doet hij ook af en toe weekend werk wat hij graag doet. Onze zoon voelt hem veel zelfzekerder.
Op vraag 3 heef ik ook een 8. Dank zij jou advies door een neutraal persoon voelen wij ons als ouder veel zelfzekerder. Want we zochten overal hulp die ons allemaal iets anders zegden en waardoor onze zoon zijn zelfvertrouwen zoek was. Dat wij met jou contact hadden wist onze zoon niet, maar wij wisten hoe we hem moesten aanpakken en voor ons heeft dit zeker geholpen. Waarvoor onze dank.
Hopelijk blijft het in de toekomst ook beter gaan.
Dank u voor jou advies
Vier maanden later nemen de ouders opnieuw contact op
Geachte heer,
Ik heb nog wat vragen in verband met mijn zoon. Het gedrag thuis is gelukkig veel verbeterd. Hij zit nu op een nieuwe school, maar na een tijdje lukt dit terug niet hoor.Hij heeft ondertusssen weekendwerk gevonden voor wat hij studeert, namelijk patissier in een bekende zaak. Daar heeft die baas gezien dat Dimitri heel veel capaciteiten heeft en wordt hij daar gevoed op zijn mogelijkheden en krijgt daar veel uitdagingen, wat voor mijn zoon ideaal is. Want op school gebeurt er bijna niks; de leraren praktijk staan voor niets open.
Binnenkort wordt Dimitri 18 jaar en dan mag hij fulltime bij die baas gaan werken,
Natuurlijk hebben wij als ouder nog zorgen, maar wij zien dat hij openbloeit op zijn werk en dat hij daar meer zal leren dan op school.
We hebben bijna de knoop doorgehakt en beginnen hem te steunen. Waardoor er een rust van hem gevallen is want hij wil werken en leren op zijn nieuw werk. Denk je dat dit een goede beslissing is ? Graag jouw advies.
Mijn derde advies
Beste,
Jullie zullen begrijpen dat ik niet zomaar een absoluut advies kan geven. Jullie als ouders moeten samen met Dimitri, die nu bijna een volwassen man is, beslissen wat het beste is voor zijn toekomst. Ik kan wel een paar gedachten geven bij wat jullie mij hebben gemaild:
Heel belangrijk is dat zijn huidige baas, na ervaring met zijn weekendwerk, hem waardeert en hem in dienst wil nemen. Dat doet die baas niet zomaar. Dimitri heeft niet alleen capaciteiten voor het vak, maar hij heeft natuurlijk ook de nodige sociale vaardigheden, want anders zou die baas hem niet in zijn team willen.
Dit betekent dat Dimitri nu zijn draai heeft gevonden en dan smelten de problemen als sneeuw voor de zon. Die problemen zullen te maken gehad hebben aan aanpassingsproblemen op school. Hij heeft daar wellicht niet de volwassenen ontmoet die hem begrijpen en rekening houden met zijn karakter of het geduld kunnen opbrengen om met Dimitri goed om te gaan.
Eerder schreven jullie mij dat als kind Dimitri zich goed gedroeg. Tijdens zijn kinderjaren heeft hij bij jullie de basale sociale vaardigheden geleerd. De problemen hebben daarom te maken met de puberteit. Dat gaat over eenmaal hij zijn stek heeft gevonden. Het is een geluk dat hij graag in een patisserie wil werken en daar blijkbaar de capaciteiten voor heeft.
Later kan hij zich nog altijd bijscholen in avondcursussen of zo. Als hij nu een leuke baan heeft bij die baas, zal hij zich stilaan evenwichtiger voelen en dan zelf kunnen beslissen wat hij nog wil bijleren.
Ik heb dus een goed gevoel bij wat jullie mij schrijven. De prognose ziet er gunstig uit.
Ik wens jullie allen het beste verder!
Vriendelijke groet,
Een laatste reactie van de moeder
Ondertussen is Dimitri al een tijdje aan het werk. Alle verloopt vlot. Hij doet zijn werk heel graag. Hij krijgt op zijn werk al verschillende verantwoordelijkheden. Hij heeft een goed contact met de baas waar hij veel waardering voor heeft en waar hij veel van leert.
Hij werkt zes op de zeven dagen maar doet het heel erg goed. Hij krijgt al meer verantwoordelijkheden, waar hij erg trots op is en wij natuurlijk ook. Het is onze Dimitri terug van vroeger: het zonnetje in huis. Hij heeft ondertussen ook een goede vriendin leren kennen. Met zijn vroegere vrienden heeft hij bijna geen contact meer omdat hij veel moet werken en de vrije tijd die nog rest spendeert hij aan zijn vriendin, waar wij natuurlijk heel gelukkig om zijn. Kortom alles verloopt redelijk normaal, de spanningen in huis zijn weggenomen, hij zegt zelf het is hier leuk thuis en ik heb toch wat verkeerde dingen gedaan in mijn leven.
Daarom wil ik je nogmaals bedanken voor de goede raad dat je mij gegeven hebt, door U heb ik hem proberen los te laten wat niet altijd gemakkelijk was. Hopelijk blijft alles in de toekomst normaal te verlopen want Dimitri wil het verder ver schoppen als banketbakker. Hij kan daar zijn creativiteit kwijt en is gelukkig.
Als het goed is mogen we het ook eens laten weten, het moet niet altijd verkeerd zijn.
Dank voor alles