namen en andere identificatiegegevens zijn gewijzigd
e-mail moeder:
Het gaat om mijn jongste zoon die sinds kort 15 jaar is geworden. Hopelijk kan jij me verder helpen want ik ben ten einde raad. Ik wil zo graag mijn zoon helpen zodat het niet van kwaad naar erger gaat.
Wat ik nu schets in verband met mijn jongste zoon duurt al langer als vandaag, maar nu gaat het om twee voorvallen die echt niet kunnen.
Mijn jongste zit in het derde middelbaar en heeft tot nu toe nog geen enkel jaar moeten herdoen, maar dit jaar denk ik dat hij het niet zal halen.
Hij is opstandig en agressief vooral met mij. Hij veegt zijn voeten aan zijn huiswerk en ik kan hem niet motiveren voor school. Hij zegt ook soms dat hij zich ongelukkig voelt.
Dit jaar zijn er twee zware voorvallen geweest: er was een conflict ontstaan; hij wilde niet naar school en ik zei dat hij moest. Ik zag geen reden waarom hij niet zou gaan en hij gaf mij ook geen reden. Hij was ook niet ziek maar enkel moe van te laat te gaan slapen.
ik had gevraagd of er problemen waren op school, met zijn vrienden of dat hij werd gepest, en of hij misschien zijn toets niet had geleerd. Hij zei me dat er geen problemen waren op school, maar dat hij gewoon geen zin had.
Dan heeft mijn echtgenoot er zich mee gemoeid en toen mijn zoon zei dat vader hem maar gerust moest laten was de maat vol en heeft mijn echtgenoot hem uit bed gesleurd. Onze zoon is dan opgestaan, heeft zich aangekleed, en heeft een ritje met de auto gemaakt van 50 km heen en nog eens 50 km terug.
Wij hebben de politie verwittigd dat onze zoon met de auto was gaan rijden (na eerst zelf gezocht te hebben) Gelukkig is er niets ergs gebeurd en de politie is hem dan de les komen spellen. Hij was toch wat onder de indruk.
Mijn echtgenoot is ontgoocheld in zijn zoon en dat zegt hij ook en hij is negatief: "je bent niet goed bezig; je gaat het niet halen”. Alhoewel ik hem al verschillende keren gezegd heb dat hij niet zo negatief mag zijn tegen zijn zoon.
Nog geen maand later heeft hij dan een auto gestolen en is de politie aan onze deur geweest om hem te ondervragen en de politie had op school al geinformeerd of hij die dag naar school geweest was (wat dus niet het geval was).
Hij ontkende heel overtuigend, maar omdat ik hem kende had ik door dat hij aan het liegen was en heb ik hem kunnen overtuigen om met de waarheid voor de dag te komen. Hij heeft dan bekend. Hij heeft een maand huisarrest gehad.
We zijn hem alle dagen gaan brengen en afhalen aan de school.
Nu is het vakantie en zoals alle jaren is hij op kamp gegaan met de jeugdbeweging. Daar hebben ze hem betrapt op het roken van wiet.
Zijn vader wil hem niet meer thuis zien. Morgen komt mijn zoon terug van dat kamp.
Wat moet ik doen ??? Moet ik hem in de handen van het gerecht geven? Dan vrees ik dat hij terecht komt met nog andere gevallen en dat het dan slechter zal zijn voor hem, want dan leert hij daar misschien nog andere zaken die niet kunnen.
Ik denk ook dat hij zich stoerder voordoet dan hij is en dat is volgens mij zijn probleem. Ik denk dat hij niet echt kan relativeren en zelfs te naïef is. Maar dat zal hij niet toegeven. Of ben ik blind ten aanzien van de fouten van mijn zoon?
Mijn man zegt om professionele hulp te zoeken. Hij wil onze zoon niet thuis zien omdat hij anders een ongeluk gaat begaan zegt hij.
Wat kan ik doen??
Met vriendelijke groeten,
mijn advies (toelichting in het rood)
Beste,
Ik zal proberen een eerste reactie te geven. Je zult begrijpen dat ik niet zomaar een advies kan geven op basis van één e-mail. Gelukkig gaf je veel informatie, die mij erg eerlijk overkomt, zodat ik al een eerste reactie kan geven.
Je maakt je natuurlijk grote zorgen over wat er is gebeurd. De problemen, onder andere de agressie tegenover jou, slepen al een hele tijd aan. Als jouw zoon weinig wil doen voor de school, komt zijn toekomst in het gedrang. Ook doet hij dingen die echt niet kunnen en begint hij al met wiet. Ik zie ook dat jullie er alles aan doen om hem terug op het rechte pad te krijgen, zoals hem dagelijks naar school brengen en halen. Nu komt ook al de politie aan de deur. Ik kan begrijpen dat jouw man daar heel erg teleurgesteld over is en zijn zoon zelfs niet meer wil zien.
Met deze inleiding toon ik aan dat ik mij inleef in hun probleembeleving en begrip toon voor hun zorgen en hun opstelling.
Hoe moet het nu verder? Eerst wil ik toch iets positiefs zeggen: als hij als kind zich redelijk normaal gedroeg en als het al die tijd goed ging in zijn relatie met zijn ouders, dan is er in elk geval een stevige basis. De prognose is dan meestal gunstig.
Ik baseer mij hier op een belangrijk wetenschappelijk gegeven: het onderscheid tussen gedragsproblemen die al op zeer jonge leeftijd beginnen en gedragsproblemen die aanvangen in de puberteit. De eerste zijn persistent en vereisen veelal een specialistische behandeling. De tweede zijn van voorbijgaande aard. Ondersteuning van de ouders is hier aangewezen.
Heel veel jongens van die leeftijd doen domme dingen (uit onderzoek blijkt dat als zij anonieme vragenlijsten invullen 60 % van de jongeren toegeeft dat ze al een diefstallen of andere kleine delicten hebben gepleegd). Dus zo abnormaal is het niet, wat jouw zoon heeft gedaan.
Ook een wetenschappelijk gegeven: wetsovertredingen komen heel vaak voor in die leeftijdsgroep.
Het kan natuurlijk erger worden en niet ophouden; Dat is vooral het geval als de ouders het vertrouwen in hun zoon verliezen. Want nu krijgt hij vooral kritiek over zich heen, met als gevolg dat zijn zelfbeeld of zelfwaardering steeds negatiever wordt. Dan gaat hij zich ook overeenkomstig dat negatieve beeld van zichzelf gedragen.
Na al dat begrip voor de ouders en de geruststellende woorden, kan ik nu een waarschuwing geven: maak het niet nog negatiever.
Het zelfbeeld is de motor van de ontwikkeling. Wie positief over zichzelf denkt, behaalt betere resultaten;
Dat zelfbeeld komt niet uit de lucht vallen; Het wordt mede bepaald door de reacties vanuit de omgeving. De ouders spelen hierin een cruciale rol.
Dit betekent dus dat als zijn vader hem niet meer wil zien, dat het zeker erger zal worden!
Dat betekent ook dat als je het gerecht wilt inschakelen, dat het dan ook erger zal worden!
Ik bedoel hier niet mee dat jullie nu alles door de vingers moeten zien. Maar als hij straks thuiskomt, dan verwelkom je hem, hou het gezellig, begin niet weer met kritiek, praat met hem over de leuke ervaringen van het kamp. Maar laat hem uit zichzelf praten en vraag hem niet uit.
Hij is nu een jongen die in een moeilijke periode zit. Meer dan ooit heeft hij een vader en een moeder nodig die hem steunen. Opgroeien gaat met vallen en opstaan. Doet hij domme dingen, dan moet hij opdraaien voor de gevolgen, maar de ouders moeten kunnen VERGETEN EN VERGEVEN. (in hoofdletters)
Dus begin straks met een nieuwe lei. Vang hem met alle warmte en liefde op. Dan komt het zeker goed. Gebeurt er weeral iets fout, dan ben je even kwaad,maar ook daarna begin je met een nieuwe lei. Dat is een moeilijke opdracht voor de ouders, maar het is het beste wat een liefdevolle ouder kan doen.
Dit was een eerste en snelle reactie omdat hij straks thuis zal komen. Hoe mij verder op de hoogte en dan kan ik er langer over nadenken.
Vriendelijke groet,
Evaluatie na twee maanden (de ouders worden verzocht drie vragen met een cijfer te beantwoorden: 1 zeer slecht ... 10: excellent. Ze kunnen er ook commentaar bij schrijven.
Geachte,
- Uw advies in verband met de problemen met onze zoon hebben mij zeker geholpen. Cijfer 8
Momenteel is er niets meer gebeurd ( geen politie), maar wel alcohol en wiet waar ik weet van heb.
Mijn zoon denkt nog altijd dat hij met ons niet moet overleggen, bijv. over uren van thuiskomst of over blijven slapen bij een vriend. Wij moeten ons daarbij neerleggen. Maar het zijn meestal serieuze drankpartijen met vodka en zo. Het zijn in mijn ogen geen goede vrienden. Hij is ook respectloos tegenover meisjes, onder andere tegen het meisje met wie hij zijn eerste seksuele relatie had.
- In zekere mate zijn de problemen dus wel afgenomen, maar ik ben niet zeker dat mijn zoon niet opnieuw domme dingen zou doen. Cijfer 6
- Wat mij vooral geholpen heeft, is het feit dat ik zelfzekerder geworden ben omdat u mij hebt laten inzien dat ik toch goed bezig was. Dat was voor mij een heel grote steun. Waarvoor nogmaals dank. cijfer 9
Met vriendelijke groeten,
Mijn voorspelling komt dus uit: er is verder niets bijzonder gebeurd. Veel drank op 15-jarige leeftijd is niet zo best, maar hoe meer de ouders daartegen proberen iets te doen, hoe erger het kan worden.
Ook is hij nog erg jong om zonder af te spreken met zijn ouders de nacht bij anderen door te brengen.
Allemaal risicovolle situaties, maar dit geldt voor duizenden jongens van zijn leeftijd. Om erger te voorkomen kunnen de ouders het best mijn advies volgen.
Gebeurt er iets ernstigs, dan moeten we ons opnieuw beraden (maar dit maak ik slechts hoogzelden mee).