E-mail 22 augustus 2009 (alle namen en gegevens die tot identificatie kunnen leiden zijn gewijzigd)
Geachte heer,
Ik heb jouw artikel gelezen op internet over scheiden en kinderen en dat sprak me wel aan. Daarom wou ik graag advies om me op weg te helpen een oplossing te vinden voor mijn problemen. Eerst wil ik even mijn situatie schetsen.
Ik ben Reindert, weduwnaar met een zoon en een dochter die bijna volwassen zijn. Toen mijn vrouw twaalf jaar geleden stierf, was ik na de rouwperiode van ongeveer één jaar hopeloos op zoek naar liefde en genegenheid. Na veel vallen en opstaan heb ik Rosa leren kennen; een zeer intelligente vrouw die psychologie studeerde om haar verleden te verwerken.
Onze relatie had veel diepe dalen en veel ruzie, maar haar sterke kinderwens en ook die van mij om een dochtertje te hebben hield ons samen. Na drie jaar samenzijn is ons dochtertje Leentje geboren
Mooie momenten wisselden zich af met geruzie, Rosa had het steeds over veiligheid voor haar en haar dochter; die veiligheid vond ze in haar beleving niet in mijn huisgezin. Ze dreigde steeds me te verlaten en verweet me dat ik niet streng genoeg was tegenover mijn zoon en dochter, en dat ik geen grenzen had. Ik probeerde die soms in mijn ogen absurde grenzen wel te zetten, wat zware conflicten uitlokte tegenover mijn kinderen die tenslotte bijna volwassen mensen zijn. Rosa stond ook zeer wantrouwig tegenover mijn zoon.
Toen heel de situatie ondraaglijk aan het worden was, ben ik beginnen zoeken naar begrip en bij andere mensen. Ik heb dit gevonden bij de beste vriendin van Rosa, Door deze contacten zijn we verliefd op elkaar geworden.
Toen ik de relatie met Rosa stop zette, was Rosa tot mijn verwondering blij. Ze was ook blij dat ik een volwassen vrouw gevonden had om me seksueel af te reageren (ook al was het haar beste vriendin).
Het grote probleem is nu dat ze mijn huis is uitgetrokken met Leentje en dat ze gezworen heeft dat Leentje nooit zonder haar mijn huis mag betreden.
Voorlopig breng ik bezoekjes bij mijn dochter in het appartement van Rosa, maar zij is steeds in de buurt. Voorlopig leg ik me daar bij neer omdat ik denk dat dit het beste is voor mijn dochter, maar ik voel wel dat dit in de toekomst niet kan blijven duren.
Graag had ik advies gekregen om samen deze situatie, vooral voor Leentje, op een professionele manier uit te klaren
Dank bij voorbaat
MIJN ANTWOORD 1 DAG LATER
Geachte heer,
U zult begrijpen dat ik niet zomaar een advies kan geven op basis van beperkte informatie. U geeft echter een genuanceerd beeld van de situatie en daarop kan ik enkele suggesties geven. U moet zelf beslissen of u hier iets aan heeft.
Het eerste wat opvalt is het wantrouwen van Rosa. U schrijft dat zij psychologie studeerde om haar verleden te verwerken. Wellicht heeft zij als kind iets meegemaakt waardoor zij tegenover mannen wantrouwig staat. Dat gold ten aanzien van uw zoon en ook tegenover u. U hebt om die reden veel toegegeven, wellicht tegen uw gezond verstand in, maar dat heeft niet geholpen.
Er is in uw relatie met Rosa veel ruzie geweest, maar er waren ook veel mooie momenten. De scheiding heeft zij vrij makkelijk aanvaard en er is ook een omgangsregeling (alhoewel niet overeenkomstig uw wensen).
U vraagt mijn advies over de omgangsregeling met Leentje; haar moeder eist dat zij bij uw bezoek steeds in de buurt is. Toen ik dit las was mijn eerste reactie: waarom hier moeilijk over doen? Het enige probleem kan zijn is dat u zich hierdoor gespannen voelt en dat zou uw dochtertje wel aanvoelen. Maar als u daar gewoon mee omgaat, vallen de spanningen weg en na een zekere tijd - als uw contacten met Leentje gewoon en spontaan verlopen, zal de moeder hoogstwaarschijnlijk die strenge eisen niet meer gaan stellen. Als u gewoon een leuke vader bent en leuke dingen doet met uw dochtertje zal uw ex dat meer en meer gaan waarderen.
Maakt u echter een punt van die eis van uw ex, dan zal ze steeds feller haar standpunt verdedigen. Ik denk niet dat u het wantrouwen van Rosa kunt wegnemen door zelf op uw strepen te gaan staan. Daarvoor is dat wantrouwen te diep geworteld. Hoe meer u zelf gaat eisen, hoe groter het wantrouwen zal worden. Mijn advies is dus zo gewoon mogelijk doen en aanvaarden dat uw ex in de buurt blijft. Maar zoals ik hierboven schreef moet u zelf afwegen of dit in de gegeven situatie de beste oplossing is.
U kunt misschien best bovenstaand advies eens uitproberen en dit tenminste drie maanden consequent volhouden.
Ik hoop dat u hieraan iets heeft.
Vriendelijke groet,
REACTIE VADER, twee dagen later
Beste,
Bedankt voor het advies , ik heb het met veel aandacht gelezen.
Ik denk ook dat ik alles heel rustig moet aanpakken, ik denk vooral aan mijn dochtertje dat ze niet teveel meer ruziënde ouders moet zien.
Ik denk dat ik nog verder advies gaat zoeken om mijn aanvoelen te bevestigen
Nogmaals bedankt voor je snelle en ondersteunende antwoord
VERZOEK VOOR EVALUATIE ADVIES, twee maanden later
Geachte heer,
Enige tijd geleden heeft u mijn advies gevraagd omtrent de opvoeding van uw dochter. U zou mij een grote dienst bewijzen indien u mijn advies wilt evalueren. U hoeft slechts 3 cijfers naar mij terug te mailen. Die cijfers kent u als volgt toe:
een cijfer tussen 10 en 1: 10 staat voor: helemaal mee eens, zeer goed, heel waardevol en 1 staat voor: absoluut niet mee eens, zeer slecht, waardeloos.
U geeft 3 cijfers, respectievelijk betrekking hebbend op de volgende vragen:
1. Het advies heeft mij goed geholpen
2. De problemen omtrent mijn dochter zijn nu afgenomen
3. Dank zij het advies voel ik mij nu zelfzekerder in de opvoeding van mijn kind
U kunt natuurlijk verdere opmerkingen of suggesties onder die drie cijfers vermelden.
Alvast hartelijk dank,
EVALUATIE op 22 oktober 2009
Beste Juliaan
Dit is de score die ik je geef
9
9
9
Je ziet dat ik je goede cijfers geef omdat het werkt. Mijn dochter mag reeds met mij mee naar huis. De volgende stap is blijven slapen in mijn huis. Ik probeer vader te zijn en laat dit duidelijk blijken naar Leentje en Rosa en daar voel ik, en ik denk ook Leentje en Rosa, mij goed bij . De conclusie bij jouw aanbeveling is tot nu toe een duidelijke win-win situatie.
Mag ik je vrijblijvend advies vragen over mijn nieuwe relatie?
Ik heb nu een vaste relatie met Brigitte de ex-vriendin van Rosa. De eerste twee maanden(tijdens de vakantiemaanden) was het voor mij en haar prachtig. Na twee maand begonnen bij Brigitte de twijfels toe te slaan. Zij was eerder een hele poos alleenstaand en ze vroeg zich af dit het nu is wat ik zoek? Ze voelde dat ze haar eigen leventje aan het verliezen is omdat ik er steeds was. Ik heb dan een beetje afstand genomen door bijvoorbeeld niet iedere nacht bij haar te slapen, maar dat is nog steeds niet genoeg. Zij wil meer afstand. Ik kan daar wel inkomen maar ik heb ook mijn gevoelens en ik wil zoveel mogelijk bij haar zijn. Dat kan niet met als gevolg dat ik begin te twijfelen Wat nu?
Ze ziet me graag en ik haar ook maar hoe vinden we een compromis waar we ons beiden kunnen in vinden?
Reindert
MIJN ANTWOORD, 23 oktober 2009
Beste Reindert,
Je stelt me een moeilijke vraag die ik zonder meer te weten over jullie beiden moeilijk kan beantwoorden. Ik kan wel een aantal gedachten weergeven die je misschien kunnen helpen om tot een juiste aanpak te komen. We kunnen er eventueel verder over corresponderen totdat je samen met Brigitte eruit bent.
Jullie zouden bijvoorbeeld elk voor zich eens moeten opschrijven wat jullie van de relatie verwachten. Dat kan veiligheid, geborgenheid, elkaar steunen, een bevredigende seksuele relatie zijn en/of samen iets opbouwen of realiseren (dat kan heel sterk variëren van een mooi ingericht huis tot vrijwilligerswerk in de buurt). Dus wat willen jullie van jullie leven samen maken?
Over welke tijdspanne denken jullie dat waar te maken? Tot jullie samen de oude dag in welzijn doorbrengen en hoe gaan jullie dat nu voorbereiden?
Ten derde zouden jullie elk apart moeten opschrijven wat je van de partner verwacht, wat je waardeert bij de andere, en dergelijke.
Als je daar enkele dagen goed over hebt nagedacht, kunnen jullie dat samenbrengen om te bespreken. Misschien wordt dan helderder waar de kracht en de waarde ligt van jullie relatie. Op die basis kunnen jullie dan afspraken maken en compromissen zoeken.
Een leidend principe bij dit proces kan het volgende zijn (op gevaar af prekerig te zijn, wat ik absoluut niet wil): het gaat in wezen om liefde tussen twee volwassen mensen. Als je goed nadenkt over liefde dan is dit iets heel uitzonderlijk: namelijk onvoorwaardelijk en onbaatzuchtig. We kunnen namelijk geen voorwaarden stellen aan onze liefde voor een ander (zodra een voorwaarde wordt gesteld is het eigenlijk geen liefde meer, maar egoïsme). Deze wezenskenmerken van liefde maken liefde tegelijkertijd tot iets 'onmogelijk' en tot iets diep ontroerend. De ene offert zich op voor de ander, zonder iets terug te vragen. Dat mensen tot zo iets in staat zijn blijft ontroeren.
We blijven natuurlijk ook gewoon mensen, dus zeggen we meteen: "dan moet het wel van twee kanten komen". Begrijpelijk, maar als het eens moeilijk wordt, dan toon je pas echt dat je de ander liefhebt als je die voorwaarde niet stelt. Moeilijk, maar ik zou liefde niet anders kunnen definiëren.
Ik hoop dat dit niet al te duister lijkt, maar ik heb er zelf al jaren over nagedacht.
Vriendelijke groet,
=============================================================
Wenst u ook advies over uw relatie of over de opvoeding van uw kinderen? Advies per e-mail is gratis.