Mijn 250+ bijdragen aan de Nederlandse conservatieve website ThePostOnline
Hier: mijn blog en hier mijn aantekeningen bij ’Zijn en Tijd’ van Heidegger (dec. 2021)
DEEL I. OPVOEDING EN JEUGDHULPVERLENING
1. Adviezen voor ouders bij opvoedings- en gedragsproblemen
2. Gedragsproblemen in de klas
5. Repressie van meisjes in de Jeugdzorg: Meisjescriminaliteit en seksueel losbandige meiden
DEEL II. ONZE POLITIEKE VERANTWOORDELIJKHEID
Samenvatting van deze teksten: link
3. mijn artikels op Academia.edu
4. link naar overzicht alle teksten
§§§§§§§§§§
zie deze link voor de volgende teksten:
1. Wat staat ons te wachten in de 21ste eeuw?
2. Het tijdperk van het goede leven
3. Religie is vaak niet meer dan een illusie
4. Alleen het judaïsme en het christendom kunnen de mensheid naar een hogere fase leiden
5. Het nut van rampen
6. De elite die geen elite is
Mission statement
De vraag die prioriteit heeft is de volgende: Wat kunnen we doen (op politiek en op individueel niveau) om er zorg voor te dragen dat alle kinderen, meisjes en jongens, in het Midden-Oosten en zwart Afrika goed onderwijs krijgen, dat daar voor iedereen toegankelijke goede ziekenzorg is, dat er voldoende werkgelegenheid is, dat de politie zorgt voor de veiligheid en de regering voor de rechtvaardige verdeling van de welvaart? Links weet hier geen antwoord op. Al sinds de onafhankelijkheid van die landen, meer dan een halve eeuw geleden, is de toestand even rampzalig. Links is daarom schuldig.
Het juiste antwoord kan komen van conservatief-rechts. Helaas wordt dit vooralsnog verhinderd doordat links conservatief-rechts monddood maakt en beschuldigt van kolonialisme en systemisch racisme. Jongeren worden hierin geïndoctrineerd, terwijl we juist hun energie en idealisme nodig hebben.
Het is mijn overtuiging dat de blanken in Europa en de VS de enigen zijn die op constructieve wijze de wereld menselijker kunnen maken; niet omdat zij superieur zijn aan andere rassen, maar dank zij de erfenis van 400 jaar Verlichting en het joods-christelijk fundament van hun ethiek.
Wie zijn de echte racisten die de ontwikkeling naar meer beschaving in het Midden-Oosten en zwart Afrika tegenhouden? Zijn dat niet diegenen die de kritische geest van verlichte mensen en de dienstbaarheid en de liefde voor onze medemensen, zoals de Openbaring ons gebiedt, afwijzen in naam van de oorlog tegen de blanke beschaving? Is de woke- en cancelcultuur geen cultuur van onwetendheid en haat?
Een andere vraag die even absolute prioriteit moet krijgen betreft wat we moeten doen om verdere destructie van de planeet Aarde te voorkomen. Het lijkt nu al hopeloos en het is een illusie om van de internationale en nationale politiek iets te verwachten (die schuiven het steeds verder door), ondanks alle mooie plannen en voornemens. Er is slechts één oplossing: de burgers moeten zelf minder materialistisch worden, dan komt er ook meer aandacht voor het sociale en spirituele. Het leven wordt dan zinvoller. Minder materialistisch betekent: slechts kopen wat noodzakelijk is, slechts één keer per week vlees eten, in de mate van het mogelijke slechts producten uit de eigen regio kopen, stoppen met reizen naar verre landen, geen internationale sportevenementen meer, enzovoort. Dit lijkt heel moeilijk te realiseren, maar we moeten er echt mee stoppen. De corona-pandemie is een wake-up call.
In deze website probeer ik bovenstaande verder te ontwikkelen en toe te lichten. Er is echter een probleem: wat niet past binnen de mainstream of de gangbare meningen, wordt genegeerd. Ik schrijf dus voor de toekomst.
Een spirituele renaissance
Materialisme en hebzucht liggen aan de basis van de internationale politiek, de handelsverdragen, de globalisering, de multiculturele samenleving en de Europese Unie. Deze eenzijdigheid betekent dat er geen oplossing komt voor de grote uitdagingen die op ons afkomen in de 21ste eeuw.
De gevolgen van de klimaatverandering, de pandemieën, de polarisatie op nationaal en internationaal niveau en de massa-immigratie vereisen een spirituele renaissance. In de spirituele renaissance van Europa zal de prioriteit opnieuw worden gelegd op de joods-christelijke ethiek.
Ben je een christen? Dat vind ik een zinloze vraag. Het gaat er mij om dat je trouw bent in de liefde, dat je niet steelt, dat je niet liegt, geen fake news verspreidt en niet lastert, dat je mensen niet uitbuit en ervoor zorgt dat mensen die in diepe armoede leven geen honger moeten lijden en menswaardig kunnen wonen, dat je alle mensen gelijk behandelt, dat je zorgvuldig en verantwoord omgaat met het milieu onder andere uit liefde voor de toekomstige generaties, enzovoort. Dat deze regels ’toevallig’ overeenkomen met de geboden die de kern vormen van het judaïsme en het christendom is een feit. Dit vind ik terug in mijn huidige studie van de joods-Duitse filosoof Franz Rosenzweig (1886-1929) die een onderscheid maakt tussen fanatici en de goede mensen. Fanatici willen de heilstaat zo snel mogelijk realiseren en desnoods moet dit via dictatoriale middelen in een totalitaire staat. Dit zijn bijvoorbeeld diegenen die kost wat kost de samenleving multicultureel willen maken, ook al willen de meeste mensen dat niet. De goede mensen proberen stapje voor stapje de wereld beter te maken door zich in te zetten voor hun medemensen, te beginnen binnen het eigen gezin en het eigen land. Wie zijn land verlaat, verzaakt aan zijn plicht. Hoe multicultureler Europa wordt, hoe langer de ellende in de landen van herkomst zal voortduren.
Willen we de spirituele renaissance op gang brengen dan zal eerst en vooral tijdens de opvoeding de kinderen geïnspireerd moeten worden door het voorbeeld van de volwassenen. Ik heb al vaak geschreven dat het doel van de opvoeding is "dat het kind een goed mens wordt" (vreemd genoeg heeft niemand tot nog toe dit opgepikt). De scholen die consequent de joods-christelijke ethiek uitdragen zullen de elite van morgen vormen. Even belangrijk is uiteraard een politiek, een economie en een sociaal beleid waar leidinggevenden samen met alle burgers deze ethiek als uitgesproken maatstaf nemen voor hun handelen en streven.
We moeten er alles aan doen om onze Europese identiteit te handhaven en zo nodig te herstellen. Als ik zie hoe bijvoorbeeld in islamitische landen vrouwen als minderwaardige wezens worden beschouwd en min of meer in een gevangenis leven, dan staat dat haaks op mijn waarden. Daar mogen ze leven zoals zij willen, maar ik wens deze mensen niet in mijn ’woning’, dit is mijn land. Je hoeft maar als blanke vrouw te wandelen in een wijk met veel moslims: je wordt als een prooi behandeld. Dat wil ik dus niet.
Als je kijkt hoe in Azië met de natuur wordt omgegaan, dan komt dit ook niet overeen met mijn waarden. Ze mogen daar in hun eigen vuil leven, maar ik wil er niets mee te maken hebben.
Kortom, ik pleit voor een Europa waar alleen mensen wonen die de joodse, christelijke en humanistische waarden aanhangen en er overeenkomstig naar leven. Dat vind ik meer en meer noodzakelijk worden gezien de uitdagingen waar we nu voor staan en die ons in deze 21ste eeuw te wachten staan. Zo’n Europa dat ik voor me zie, zal de kracht hebben om solidair te zijn met andere landen. De islamitische landen en zwart Afrika kunnen op ons rekenen, maar de sleutel voor de humanisering van deze landen ligt in een terugkeer van alle immigranten naar de landen van herkomst. Daar kunnen ze met solidaire hulp vanuit Europa die landen opbouwen en een meer menswaardige samenleving realiseren. De multiculturele samenleving daarentegen zal tot zulke interne spanningen leiden, dat Europa in deze eeuw een haard van agressie en haat wordt, zonder aandacht voor andere landen.
Een derde en vierde golf van de coronapandemie en nieuwe pandemieën zullen nog niet voldoende zijn om een spirituele renaissance op gang te brengen. Er zullen nog andere rampen op ons afkomen. Dan zal het volk opstaan, dan zullen wij, blanke Europeanen, terug het heft in handen nemen om in onze landen weer onze fundamentele waarden te herstellen.
§§§§§§§§§§§§
Al mijn publicaties van de laatste jaren samengenomen pleit ik voor een strijd voor het goede. In plaats van actie te voeren tegen extreem rechts of extreem links, tegen het blanke ras of voor Black Lives Matter, opteer ik voor een constructieve bijdrage aan de mensheid. Voor mij betekent dit dat Europa een Verlichte beschaving moet blijven en haar ethiek moet blijven funderen op de joods-christelijke openbaring. Hieruit volgt dat de islam hier niet thuishoort, maar we doen er alles aan om solidair te zijn met diegenen die in de islamitische landen en in zwart Afrika vrede, welzijn en welvaart willen brengen. Die solidariteit is pas concreet mogelijk als Europa een blanke beschaving is waar de joods-christelijke ethiek in de wetten is verankerd. Ik ben er zeker van dat alleen op die manier Europa een einde kan helpen maken aan de vreselijke ellende in de Derde Wereld. Eerst zelf een grootmacht zijn om ten dienste te staan van de verworpenen in de wereld. Een Europese Confederatie met inbegrip van Rusland en Israël zal dit mogelijk maken.
maandag 28 december 2020: Reflecties bij ’Gaudete et exsultate’ (encycliek van paus Francis, 19 maart 2018)
Een atheïst of een agnosticus die een ware Europeaan wil zijn, zal erkennen dat de ethiek gefundeerd op het christendom de kern is van de Europese beschaving. Dat is de bedoeling van deze tekst; dus geen bekering, maar durven nadenken over wat ons leven zinvol maakt.
Heeft elke mens een eigen doel in zijn leven en wordt de zin van zijn leven gegeven door Diegene die hem het leven heeft geschonken?
Tegen de huidige trends van de wereld in, is niet het eigenbelang het doel van mijn leven. Bovendien leven we in gemeenschap en die gemeenschap heeft een doel. Elk volk heeft, net als elk individu, een door God gegeven roeping. Dat is de boodschap die in de Bijbel wordt gegeven als daarin wordt gesproken over het ’Uitverkoren Volk’. Het christendom heeft geleerd dat elk volk uitverkoren is; vandaar de zorg voor diegenen die lijden in deze wereld en de christelijke naastenliefde die zich uitstrekt over de gehele mensheid. Het christendom heeft een universele roeping. Elk individu kan, hoe klein ook, zijn bijdrage hieraan leveren. In dit laatste ligt het doel van het leven van het individu. De christen is in deze zin een getuige van wat God van de mens en van de mensheid verwacht.
De mens heeft een missie: Liefde, rechtvaardigheid en universele vrede. Dit wordt mogelijk door zichzelf op te offeren, dit is om het belang van de Anderen voorrang te geven op het eigenbelang.
Ons leven is een missie. Hierbij gaat het niet zozeer om vertrouwen op onszelf of om een soort superioriteitsgevoel. Onze missie is namelijk een gift; een gift waar we al of niet open voor staan. Die missie vereist persoonlijke inzet en voortdurende bezinning om dat appel van God te horen. Dan ontdekken we dat onze talenten en ons leven op aarde giften zijn met een bedoeling. Onze missie is eerst en vooral bedoeld om ervoor te zorgen dat vitale behoeften van onze medemensen bevredigd worden. Daarnaast is het van belang ons voortdurend te beraden of onze acties geen schade zullen veroorzaken, ook niet voor de toekomstige generaties die menswaardig moeten kunnen leven op de planeet die we voor hen achterlaten. Als onze missie ons hart vervult, dan zullen we onze verantwoordelijkheid optimaal opnemen.
De missie van de christenen is universeel. Europa, als vereniging van volkeren heeft een universele missie die in één woord samengevat kan worden: barmhartigheid. Een barmhartig mens zoekt voortdurend naar wie lijdt en in nood is en hoe dit gelenigd kan worden. Dit laatste vereist niet alleen individuele acties, maar meestal ook sociale verandering. Het kwaad in de wereld kan alleen met goedheid worden overwonnen. Dat vereist doorzettingsvermogen en een sterk geloof in de evangelische boodschap. God geeft ons hiervoor de kracht, op voorwaarde dat we tot Hem bidden voor die genade.
Het kwaad wordt overwonnen door aandacht te hebben voor het goede bij andere mensen en door onze bereidheid om te luisteren en om met hen mee te leven. Geluk is iets wat we met anderen delen. We mogen niet vluchten in een veilige haven, in zelfgenoegzaamheid, in individualisme en ook individuele spiritualiteit is onvoldoende. We moeten ons kunnen bevrijden van gelatenheid of berusting en een onderscheid maken tussen wat goed en wat kwaad is. Het kwade is geen abstractie, maar een realiteit in onze wereld. Het is beter het goede te koesteren, ook in de kleine dagelijkse dingen. Bij elke nieuwe trend of hype kunnen we de vraag stellen of het bijdraagt aan een betere wereld, dit is tot meer vrijheid voor de mensen, voor meer liefde en rechtvaardigheid. Of het past in de weg die God met mij als individu en met ons als volk voorheeft.
„Geluk is een paradox. We ervaren geluk het best als we de mysterieuze logica ervan aanvaarden, in plaats van de logica van de wereld”. Niet mijn Ik is het centrum van mijn persoon, maar de Ander voor wie ik verantwoordelijk ben. Leven in dienst van de anderen is het mysterie van het goddelijke tegenover een leven in dienst van het ego.
Europa heeft een roeping en om die reden is het noodzakelijk haar christelijke identiteit te herwaarderen. Het gaat hier niet om bekering of om de invloed van de Kerk op de Staat. Het is onze taak de fundamentele (christelijke) waarden op de jeugd over te dragen en de volwassenen te inspireren om in al hun acties (economisch, politiek en sociaal) barmhartig te zijn en het goede te doen voor anderen, zonder onderscheid en ook voor de toekomstige generaties. Deze encycliek uit Rome wijst er nadrukkelijk op dat de vervulling van onze roeping vereist dat we open staan voor de boodschap van het Evangelie. Die teksten zijn daarom een essentieel onderdeel van het curriculum. Ook voor de wetgever zijn de evangelische waarden essentieel. Laten we dit achterwege, dan verliest Europa haar roeping die door God is gegeven. Het kwaad zal dan over de wereld zegevieren.
Kan het duidelijker worden gezegd? Moet ieder van ons niet onmiddellijk in actie treden?
donderdag 31 december 2020:
In een op de ethiek gebaseerde samenleving denken en handelen we in termen van de gemeenschap; dit wil zeggen dat het welzijn van de anderen voorrang krijgt op de toe-eigening van de welvaart door enkelen. Concreet: ondernemen is in die samenleving gericht op welvaart en verbetering van de levensomstandigheden voor iedereen. Ondernemen is in die zin een roeping.
Het christelijk fundament van Europa betekent nog meer nog minder dat de politiek, de economie en het sociaal leven gericht zijn op het voorkomen van uitsluiting van mensen. Hier wordt een cultuur gecreëerd waar we voor elkaar zorgen en conflicten op vreedzame wijze worden opgelost.
Voor dit alles, - dit is voor een fundament dat op de ethiek is gebaseerd -, is verbondenheid tussen de burgers noodzakelijk. Vandaar het cruciaal belang om de Europese identiteit te behouden en te bewaken. Van daaruit kunnen we als Europeanen proberen bij te dragen aan het verbeteren van de levensomstandigheden elders in de wereld. Dus geen immigratie, maar solidariteit met diegenen die hun eigen land willen opbouwen.
Het is de taak van de volwassenen om de ethische waarden over te dragen op de jeugd. Deze ethiek steunt op duizendjarige wijsheid, op onze tradities, op de spirituele ontwikkeling van vorige generaties. Trots op onze eigen geschiedenis en moraal biedt de kracht om onze verantwoordelijkheid voor onze eigen mensen en voor de wereldgemeenschap op te nemen. Zie hiervoor volgend citaat uit de pauselijke encycliek Fratelli Tutti (2020):
Iemand vertelt jongeren dat ze hun geschiedenis moeten ontkennen, niet hoeven te luisteren naar de ervaringen van hun ouders, neer moeten kijken op het verleden en vooruit moeten kijken naar een toekomst die hij voorhoudt. Wordt het dan niet erg makkelijk om hen op sleeptouw te nemen zodat zij alleen nog maar doen wat hij hen wijsmaakt? Zo iemand heeft alle baat erbij dat jongeren oppervlakkig, ontworteld of wantrouwig zijn, zodat ze alleen nog zijn beloftes geloven en handelen volgens zijn plannen. Zo gaan ideologieën van allerlei kleuren te werk: ze vernietigen (of deconstrueren) alle verschillen zodat ze zonder enige tegenstand kunnen heersen. Daarvoor hebben ze jongeren nodig die geen boodschap hebben aan geschiedenis, die de spirituele en menselijke rijkdom die door vorige generaties zijn doorgegeven, versmaden en geen benul hebben van alles wat hen voorafging.
… volkeren die de eigen traditie verwerpen en – hetzij uit een rage om anderen na te bootsen of om geweld te stoken, hetzij uit onvergeeflijke nalatigheid of apathie – ermee instemmen dat anderen hun ziel stelen, uiteindelijk niet alleen hun spirituele identiteit, maar ook hun morele beginselvastheid, en ten slotte, hun intellectuele, economische en politieke onafhankelijkheid verliezen
vrijdag 11 december 2020: Covid-19 is een geschenk uit de hemel. Nu moet er nog een economische ramp komen van ongekende omvang, torenhoge werkloosheid en misschien nog een milieuramp. Dan zal plotseling voor iedereen in Europa en Noord-Amerika duidelijk worden dat we de blanke beschaving moeten herstellen, een einde maken aan de globalisering en een andere manier van leven vorm moeten geven. Bij dit laatste zal het gaan om meer spiritualiteit, een betere band met de natuur, een zelfvoorzienende economie en vooral de ethiek waarop de blanke beschaving steunt. Bij die ethiek staat huwelijkstrouw voorop, het stichten van een gezin met drie of meer kinderen, solidariteit met je eigen familie en volk en voldoende welvaart opbouwen om met de rest van de wereld solidair te zijn. Al deze veranderingen zijn slechts realiseerbaar door de blanke mensen. Dit staat als een paal boven water. Dit komt niet omdat het blanke ras superieur zou zijn, maar omdat we het geluk hebben gehad in een joods-christelijke beschaving op te groeien.
Ik maak me dus geen zorgen. Ik blijf optimistisch. De islam zal uit het Westen verdwijnen. Alle immigranten zullen terugkeren naar de landen van herkomst. Tot ieders verbazing zal dan uiteindelijk blijken dat er een islamitische beschaving ontstaat en tot bloei komt in het Midden-Oosten en dat in zwart Afrika er vrede, welzijn en welvaart zal komen. Kortom, kom als blanke mens op voor jouw rechten en idealen en dat zal de gehele wereld inspireren. Net zoals onze wetenschap en onze cultuur een gift is geweest voor de gehele mensheid (klik op afbeeldingen voor link naar mijn essays hierover)
Notitie 11 januari 2021: Al mijn publicaties van de laatste jaren samengenomen pleit ik voor een strijd voor het goede. In plaats van actie te voeren tegen extreem rechts of extreem links, tegen het blanke ras of voor Black Lives Matter, opteer ik voor een constructieve bijdrage aan de mensheid. Voor mij betekent dit dat Europa een Verlichte beschaving moet blijven en haar ethiek moet blijven funderen op de joods-christelijke openbaring. Hieruit volgt dat de islam hier niet thuishoort, maar we doen er alles aan om solidair te zijn met diegenen die in de islamitische landen en in zwart Afrika vrede, welzijn en welvaart willen brengen. Die solidariteit is pas concreet mogelijk als Europa een blanke beschaving is waar de joods-christelijke ethiek in de wetten is verankerd. Ik ben er zeker van dat alleen op die manier Europa een einde kan helpen maken aan de vreselijke ellende in de Derde Wereld. Eerst zelf een grootmacht zijn om ten dienste te staan van de verworpenen in de wereld.
donderdag 19 november 2020:
Voor een hogere beschavingsvorm is geen religie nodig
De wereld heeft behoefte aan een nieuwe spiritualiteit om op een hoger beschavingsniveau te komen. Volgens Franz Rosenzweig biedt de islam hier geen antwoord. Dit is een religie met een almachtige God die gebiedt waaraan de mens dient te gehoorzamen. In die zin is de islam een vervolg op het heidendom, waarbij de fetischen en de afgoden vervangen zijn door de ene god Allah. De islam heeft de ware openbaring niet begrepen. De moslim moet zich onderwerpen en dat vraagt God absoluut niet van ons, integendeel we moeten vrij zijn om God echt te kunnen dienen.
Volgens het jodendom en het christendom is de Openbaring een dialoog tussen de mens, de wereld en God. De mens is fundamenteel vrij. Hij wil een goed rentmeester zijn over de wereld, want de wereld is voor hem geschapen. De mens heeft zijn naasten lief om de liefde van God in de wereld te brengen.
Een zekere zin hebben we geen religie nodig in een hogere beschavingsvorm. Er werden en worden voortdurend oorlogen gevoerd in naam van de religie. Dit staat haaks op de geopenbaarde waarheid. Hoe dogmatischer de religie, hoe fanatieker de adepten en hoe meer kans op wreedheid, haat, vervolging, oorlog. Willen we God waarlijk dienen, dan moeten we als rationele wezens goed zorg dragen voor de schepping en onze naasten onbaatzuchtig en onvoorwaardelijk lief hebben. God heeft niet een religie geschapen, maar de mens en de wereld. Hoe we met elkaar en de wereld omgaan bepaalt op welke manier we de schepping van God verder vervolmaken.
woensdag 16 september 2020: in eerdere teksten en essays is het volgende al eerder geschreven. Ik vat het nog eens samen.
Iemand met een andere mening zie ik niet als een tegenstander, maar als iemand naar wie ik goed moet luisteren.
Ik mijd contact en luister niet naar diegenen die geweld gebruiken of die niet bereid zijn te luisteren naar de argumenten van iemand met een andere mening. Van die categorieën zijn er de laatste tijd helaas meer en meer. De meeste mensen zitten gevangen in hun eigen wereldbeeld.
Omdat ik pleit voor een moslimvrij Europa, volgt niet dat ik racistisch ben of moslims discrimineer. Integendeel. Mijn belangrijkste doel is dat in de islamitische landen er vrede, welzijn en welvaart heerst. Dat bijvoorbeeld alle kinderen naar zeer goede scholen kunnen gaan. Dit zal allen mogelijk zijn bij een massale terugkeer van de moslims naar de landen van herkomst.
Verder ben ik ervan overtuigd dat we in bijbelse tijden leven. Er ontstaat een cumulatie van spanningen (plagen, klimaatverandering, pandemieën, onrecht, meer en meer werklozen, toenemende kloof tussen arm en rijk, economische recessie, ...). Als we hier niet verstandig mee omgaan komt er een herhaling van de verschrikkingen van de 20ste eeuw. Net zoals in Babel zal er chaos ontstaan en trekken alle volkeren naar hun eigen landen.
Voor meer inzicht: zie mijn essays: LINK.
nieuwste bijdragen op een Nederlandse conservatieve website: LINK
meest recente aantekeningen bij mijn dagelijkse studie: LINK
Niet meer mogen schrijven wat je weet en denkt
De vrije meningsuiting, wat een fundament is van de westerse beschaving, zit opnieuw in de gevarenzone. Kunnen schrijven wat je weet en denkt is noodzakelijk om stagnatie te voorkomen. Als die vrijheid algemeen wordt aanvaard, luistert men naar elkaar en is er sprake van echte dialoog. We kunnen dan ook onze opvattingen bijstellen indien anderen daar goede argumenten voor geven.
Nu is eerder het tegendeel het geval. Van schrijvers zoals journalisten of bloggers op internet, wordt verwacht dat ze de opinies verwoorden van de groep waartoe ze behoren. Een schrijver moet de vertegenwoordiger zijn van het groepsdenken. Op die manier verliezen de schrijvers de brugfunctie die ze kunnen vervullen tussen mensen en groepen die tegengestelde opvattingen hebben.
In deze barre tijden is een succesvolle schrijver iemand met veel volgers op internet. Hij is geliefd omdat hij de opvattingen van die menigte zo goed verwoordt. Veel volgers hebben, wordt het doel van het schrijven. Wie een eigen mening zou verkondigen die niet strookt met de gangbare opinie, riskeert veroordeeld of genegeerd te worden. Het is zelfs op straf van ostracisme verboden contact te hebben met iemand die een mening heeft die niet past bij de mainstream.
We zitten als schrijvers opgescheept met een hele horde vijanden van het echte schrijven. De angst heerst onder schrijvers; ook bij journalisten is er daarom zelfcensuur. Men is bevreesd voor het morele oordeel van anderen, voor belachelijk gemaakt te worden of verbannen uit medialand. De zelfcensuur is nog erger dan censuur opgelegd door de staat.
Het is het veiligst om te schrijven over zaken die moreel vast staan, over zaken waarover we in feite niet meer moeten oordelen, waar iedereen al een mening over heeft, over wat ’in de mode’ is. Zo’n manier van schrijven brengt geen Verlichting teweeg, maar houdt de mensen gevangen in hun eigen gelijk. Twijfel ontbreekt. Naar tegenstanders wordt niet meer geluisterd. Is dat niet het einde van de democratie?
Het echte schrijven doorbreekt de consensus, provoceert om mensen te dwingen dieper na te denken, maakt het voor de lezers oncomfortabel en maakt ze soms ongelukkig.
In deze website doe ik een poging om op een echte manier te schrijven; zie ook mijn boeken.
Er is gelukkig hoop. Het is slechts wachten op gebeurtenissen waardoor de bom zal barsten en alle spanningen tegelijkertijd zich zullen ontladen. Lees bijvoorbeeld: ’De oorlog komt eraan, dat is zeker’ en hier nog een tekst die helemaal niet racistisch is en in deze dwaze tijden toch als racistisch kan worden bestempeld: Ode aan het blanke ras
En de kers op de taart is mijn laatste essay: ’De beste eeuw ooit: Hoe een herhaling van de 20ste eeuw voorkomen?’ (zie afbeelding met link bovenaan deze pagina).
ref. Packer, G. (2020). The enemies of writing. The Atlantic, January, 23.