opvoedingsproblemen - gedragsproblemen - jeugdcriminaliteit - orthopedagogiek - politiek voor de 21ste eeuw   

Een radeloze moeder van een jongen van 15 die een auto heeft gestolen en die wiet rookt

(identificatiegegevens zijn gewijzigd)

Verzoek om advies van de moeder:

Ik ben op zoek gegaan naar probleemgedrag met pubers en heb jouw site gevonden. Het gaat om mijn jongste zoon die sinds kort 15 jaar is geworden. Hopelijk kan jij me verder helpen want ik ben ten einde raad. Ik wil zo graag mijn zoon helpen zodat het niet van kwaad naar erger gaat. 

Ik schets je hieronder een beetje de thuissituatie: 

Ik leef samen met mijn echtgenoot. We hebben twee kinderen (22j en 15j)

Wat ik nu schets staat in verband met het gedrag van mijn jongste zoon naar mij toe. Het duurt al langer als vandaag hoor maar nu gaat het om twee voorvallen die echt niet kunnen.

Mijn jongste zit in het 3e middelbaar en heeft tot nu toe nog geen enkel jaar moeten herdoen maar dit jaar denk ik dat hij het niet zal halen. 

Hij is opstandig en agressief vooral met mij. Hij veegt zijn voeten aan zijn huiswerk (pas sinds vorig jaar) en ik kan hem niet motiveren voor school. Alhoewel we met beloningen werken. Hij zegt ook soms dat hij zich ongelukkig voelt maar ik denk dat dat is om ons pijn te doen omdat ik hem regelmatig zeg dat hij zich gelukkig mag prijzen - dat er veel kinderen zo geen vrijheid hebben, of eten, of luxe etc....  

Dit jaar zijn er twee zware voorvallen geweest. Er was een conflict ontstaan : hij wilde niet naar school en ik zei dat hij moest - ik zag geen reden waarom hij niet zou gaan en hij gaf mij ook geen reden. Hij was ook niet ziek, maar enkel moe van te laat te gaan slapen: hij kijkt te lang naar tv, en pokert op internet. Ik had gevraagd of er problemen waren op school, met zijn vrienden, of dat hij gepest wordt of dat hij zijn toets niet heeft geleerd. Hij zei me dat er geen problemen waren op school, maar dat hij gewoon geen zin had. Toen heeft mijn echtgenoot er zich mee gemoeid en toen mijn zoon zei dat vader hem maar gerust moest laten was de maat vol en heeft mijn echtgenoot hem uit bed gesleurd. Onze zoon is dan opgestaan, heeft zich aangekleed, en heeft een ritje met de auto gemaakt van wel 50km heen en nog eens 50km terug. Wij hebben de politie verwittigd dat onze zoon met de auto was gaan rijden, nadat we eerst zelf gezocht hadden. Gelukkig is er niets ergs gebeurd en de politie is hem dan de les komen spellen. Hij was toch wat onder de indruk maar dan ook weer niet genoeg. Hij is zich ook gaan verontschuldigen bij die persoon en had een beetje de tranen in zijn ogen van de goedheid van die mijnheer. Mijn echtgenoot is ontgoocheld in zijn zoon en dat zegt hij ook en hij is negatief: "ge zijt niet goed bezig , ge gaat het niet halen, hij gebruikt veel de woorden nooit en altijd maar wel in de negatieve zin" alhoewel ik hem al verschillende keren gezegd heb dat hij niet zo negatief mag zijn. Alhoewel hij zijn leven zou geven voor zijn kinderen.

Nog geen maand later heeft hij dan een auto gestolen en is de politie aan onze deur geweest om hem te ondervragen. Hij was een verdachte ten gevolge van het vorige voorval met onze auto. De politie had op school al geïnformeerd of hij die dag naar school geweest was. (wat dus niet het geval was) en hij ontkende heel overtuigend. Omdat ik hem kende had ik door dat hij aan het liegen was en heb ik hem kunnen overtuigen om met de waarheid voor de dag te komen. Hij heeft dan bekend. Heeft een maand huisarrest gehad en internet-verbod en gsm-verbod. We zijn hem zogoed als alle dagen gaan brengen en afhalen aan de school. 

Dit jaar hebben ze hem betrapt op het roken van wiet. Zijn vader wil hem niet meer thuis zien en hij zegt tegen mij dat ik moet zorgen dat ik mijn zoon bescherm.  . 

Wat moet ik doen ???

 Moet ik hem aanmelden bij de jeugdbescherming? Dan vrees ik dat hij terecht komt bij nog andere gevallen en dat het dan slechter zal zijn voor hem want dan leert hij daar misschien nog andere zaken die niet kunnen. Want ik denk ook dat hij zich stoerder voordoet dan hij is en dat is volgens mij zijn probleem. Ik denk dat hij niet echt kan relativeren en zelfs te naïef is. Maar dat zal hij niet toegeven. Of ben ik blind tegenover de fouten van mijn zoon? 

Mijn man zegt om professionele hulp te zoeken. Morgen komt onze zoon terug van een week vakantie met vrienden. Mijn man wil onze zoon niet thuis zien omdat hij anders een ongeluk gaat begaan zegt hij. 

 Wat kan ik doen??

Mijn advies voor deze moeder:

Beste Julia,

Ik zal proberen een eerste reactie te geven. Je zult begrijpen dat ik niet zomaar een advies kan geven op  basis van één e-mail. Gelukkig gaf je veel informatie, die mij erg eerlijk overkomt, zodat ik al een eerste reactie kan geven.

Je maakt je natuurlijk grote zorgen over wat er is gebeurd. De problemen, onder andere de agressie tegenover jou, slepen al een hele tijd aan. Als jouw zoon weinig wilt doen voor de school, komt zijn toekomst in het gedrang. Ook doet hij dingen die echt niet kunnen en begint hij al met wiet. Ik zie ook dat jullie er alles aan doen om hem terug op het rechte pad te krijgen, zoals hem dagelijks naar school brengen en halen. Nu komt ook al de politie aan de deur. Ik kan begrijpen dat jouw man daar heel erg teleurgesteld over is en zijn zoon zelfs niet meer wil zien.

Hoe moet het nu verder? Eerst wil ik toch iets positiefs zeggen: als hij als kind zich redelijk normaal gedroeg en als het al die tijd goed ging in zijn relatie met zijn ouders, dan is er in elk geval een stevige basis. De prognose is dan meestal gunstig.

Heel veel jongens van die leeftijd doen domme dingen (uit onderzoek blijkt dat als zij anonieme vragenlijsten invullen 60 % van de jongeren toegeeft dat ze al eens diefstallen of andere kleine delicten hebben gepleegd). Dus zo abnormaal is het niet, wat jouw zoon heeft gedaan.

Het kan natuurlijk erger worden en niet ophouden; Dat is vooral het geval als de ouders het vertrouwen in hun zoon verliezen. Want nu krijgt hij vooral kritiek over zich heen, met als gevolg dat zijn zelfbeeld of zelfwaardering steeds negatiever wordt. Dan gaat hij zich ook overeenkomstig dat negatieve beeld van zichzelf gedragen.

Dit betekent dus dat als zijn vader hem niet meer wil zien, dat het zeker erger zal worden!

Dat betekent ook dat als je de jeugdbescherming wilt inschakelen, dat het dan ook erger zal worden!

Ik bedoel hier niet mee dat jullie nu alles door de vingers moeten zien. Maar als hij straks thuiskomt, dan verwelkom je hem, hou het gezellig, begin niet weer met kritiek, praat met hem over de leuke ervaringen van het kamp. Maar laat hem uit zichzelf praten en vraag hem niet uit.

Hij is nu een jongen die in een moeilijke periode zit. Meer dan ooit heeft hij een vader en een moeder nodig die hem steunen. Opgroeien gaat met vallen en opstaan. Doet hij domme dingen, dan moet hij opdraaien voor de gevolgen, maar de ouders moeten kunnen VERGETEN EN VERGEVEN.

Dus begin straks met een nieuwe lei. Vang hem met alle warmte en liefde op. Dan komt het zeker goed. Gebeurt er weeral iets fout, dan ben je even kwaad, maar ook daarna begin je met een nieuwe lei. Dat is een moeilijke opdracht voor de ouders, maar het is het beste wat een liefdevolle ouder kan doen.

Dit was een eerste en snelle reactie omdat hij straks thuis zal komen. Hoe mij verder op de hoogte en dan kan ik er langer over nadenken.

Evaluatie van mijn advies:

De ouders stuur ik na twee maanden het volgende verzoek:

Enige tijd geleden heeft u mijn advies gevraagd omtrent de opvoeding van uw

zoon/dochter. U zou mij een grote dienst bewijzen indien u mijn advies wilt

evalueren. U hoeft slechts 3 cijfers naar mij terug te mailen. Die cijfers

kent u als volgt toe:

een cijfer tussen 10 en 1:

10 staat voor: helemaal mee eens, zeer goed, heel waardevol

en 1 staat voor: absoluut niet mee eens, zeer slecht, waardeloos.

U geeft 3 cijfers, respectievelijk betrekking hebbend op de volgende vragen:

1. Het advies heeft mij goed geholpen

2. De problemen met mijn zoon/dochter zijn nu afgenomen

3. Dank zij het advies voel ik mij nu zelfzekerder in de opvoeding van mijn

kind

Antwoord van deze moeder:

1. Uw advies in verband met de problemen met onze zoon hebben mij zeker geholpen. Cijfer 8 

 2. Momenteel is er niets meer gebeurd (politie), maar wel alcohol en wiet waar ik weet van heb. Mijn zoon denkt nog altijd dat hij maar moet kiezen (vb. uren van thuiskomst e.d./of blijven slapen bij een vriend) en dat wij ons daar dan moeten bij neerleggen. Dat zijn meestal serieuze  drankpartijen met vodka en passao en dan ook nog eens wiet erbij. In mijn ogen zijn dat niet echt goede vrienden. Maar we houden voet bij stuk. 

In zekere mate zijn de problemen dus wel afgenomen, maar ik ben niet zeker dat mijn zoon niet opnieuw domme dingen zou doen. Cijfer 6

 3. Wat mij vooral geholpen heeft, is het feit dat ik zelfzekerder geworden ben omdat u mij hebt laten inzien dat ik toch goed bezig was. Dat was voor mij een heel grote steun. Waarvoor nogmaals dank. Cijfer 9

Boek over mijn online adviezen: ’Gek van kinderen’ 

HOME

Kinderen en echtscheiding

Vader in de gevangenis