opvoedingsproblemen - gedragsproblemen - jeugdcriminaliteit - orthopedagogiek - politiek voor de 21ste eeuw   

Identificatiegegevens zijn gewijzigd. Anonimiteit is verzekerd

E-mail van de moeder

Beste, 

Graag wou ik meer weten over de opvoeding van mijn kind. Sinds enkele jaren krijg ik problemen met m'n dochter. Ze is nu zestien jaar geworden in december. Hieronder geef ik in het kort de voorgeschiedenis weer.

Toen Annie een jaar was heeft de vader mij verlaten. Hij heeft er jaren niet naar gekeken, maar dat is ondertussen veel verbeterd. Hij geeft nu af en toe wat geld.

Na een jaar ongeveer heb ik een andere man leren kennen, een brave man die me niet meer sloeg, geen pinten ging gaan drinken, en we kwamen geen geld meer tekort. Hij had ook een zoon die toen zes jaar oud was, die opvallend veel meer voorgetrokken was door z'n ouders en die steeds alles kreeg. Het was een rotverwend kereltje.

Ik had ook mijn fouten en gaf meer en meer toe aan mijn dochter. Hiermee wilde ik vermijden dat zijn zoontje altijd het beste kreeg. Dat zoontje was ook veel kalmer dan mijn dochter, zodat er meer stuk ging van haar dan van hem. Ze eiste meer en meer haar gelijk. Ze doet nu bijna altijd wat ze wilt. Vorig jaar heb ik ontdekt dat ze een relatie had met een jongen van tweeëntwintig jaar! Ik was niet te houden!

Ze trok er zich niets van aan en deed gewoon door. Ze zei: ‘Niemand kan mij verbieden hem te zien’. Dan heb ik mij er maar bij neergelegd en hem aanvaard.

Sindsdien is hij iedere avond na school gekomen om rond 21 uur naar huis te vertrekken. Ik heb die jongen beter leren kennen en door z'n verhalen te horen over vroeger vond ik dit een goede jongen voor haar.

Hij stuurde haar bij, was ouder dan haar en had volgens mij meer verstand. Ik gaf toe dat hij ieder weekend mocht blijven slapen, mits een goede houding van Annie! Zij gedroeg zich echter vaak slecht. Toch gaf ik toe en mocht haar vriend weer bij haar slapen. 

Ik was blij dat ze zo'n jongen gevonden had die niet drinkt, niet graag uitgaat. Kortom, ze zat niet meer alleen op straat met slechte vriendinnen. Hij heeft haar zelfs afgeleerd om te roken! Dat vond ik zeer positief!

Wat is er vandaag de dag een probleem:

De eerste dag van de grote vakantie, wou ik dat ze haar kamer onder handen ging nemen en eens deftig zou opruimen (boeken, mappen, enzovoort). Toen was het halfnegen, maar ze wou niet en zei kortaf: ‘NEE! Je moet mij met rust laten. Ik heb weinig kunnen slapen vannacht!’.

Na een paar keer mooi te vragen, ben ik kwaad geworden en ze links laten liggen. Om halfelf is ze opgestaan en beginnen haar kamer op te ruimen. Ik mocht niets meer zeggen tegen haar of het zat erop. Ik krijg niets anders meer dan korte en agressieve antwoorden. Ik ging naar boven om te stofzuigen, terwijl ze ook boven was. Ik keek in haar kamer en zag dat haar bureau nog vol lag met allerhande spullen, zoals kledij die gewassen moest worden, geld, papiertjes, enzovoort. Ik antwoordde kwaad met: ‘Wel, is dat mooi opgeruimd?’.  Ze antwoordde me agressief met: ‘Zeg, ik heb nog niet gedaan hoor! Het is nooit goed van jou!’. Ze ging kwaad naar beneden en greep wild haar trui om efkes naar buiten te gaan en een luchtje te scheppen. Maar omdat het zo wild ging had ze met de mouw van haar trui een zwaar beeldje omver gegooid en laten vallen op de grond. Natuurlijk is het beeldje geschonden en is er een grote put in de vloer! Later toen ik beneden begon te stofzuigen, merkte ik de schade op en vroeg waarom ze mij niets gezegd had. Ze antwoordde: "Je zou het wel gezien hebben hoor!’. Ik was razend! Toen heb ik haar gezegd dat ze niets meer moest doen, dat ik het allemaal zou doen!

Mijn idee was om haar te straffen met een sms te zenden naar haar vriend dat hij deze dag niet mocht komen. Ik geef letterlijk weer wat hij mij per sms antwoordde: ‘ZE KAN NOOIT, MAAR DAN OOK NOOIT IETS GOEDS DOEN VOOR JOU. ALLEEN HET NEGATIEVE WORDT ALTIJD MAAR BENADRUKT EN ENORM UITVERGROOT. JE KAN NIKS VERDRAGEN VAN HAAR EN VOOR HET MINSTE WAT ER IS ONTPLOF JE. IK VIND HET OVERDREVEN EN GEWOON BELACHELIJK’. Ik kan het goed herhalen dit sms'je want ik heb het bewaard. Vind u dit niet erg, dat ik zoiets van haar vriend moet te horen krijgen?  

Alhoewel de vorige keren na een aanvaring, hij achteraf, toen hij mijn verhaal hoorde, mij meerdere keren gelijk gaf, blijft hij bij zijn standpunt. We zijn ondertussen twee weken verder en het is nog steeds oorlog! Ze doet haar eigen gedacht, doet alsof het haar niets doet en doet bitter weinig aan huistaken, hoewel ze goed weet dat ik fulltime ga werken. Ze heeft me ook al eens een paar keer verweten dat er geen eten was ‘s avonds voor haar. Dat mag niet volgens haar. Ok, ik ben mezelf niet meer en soms heb ik in niets geen zin meer. Ten eerste omdat het zeer vermoeiend werk is. Ten tweede omdat ik vind dat ze ook eens op tijd thuis kan zijn om zelf eten klaar te maken. Ze slaapt nu iedere dag tot ongeveer halftwaalf en ze zit dan een uur in de badkamer, want haar vriend heeft steeds om 13 uur gedaan met werken en komt dan bij ons thuis. Ten derde omdat het ondertussen ook niet meer goed gaat in mijn relatie. Alhoewel dit er volledig buiten staat. Daar ondervindt ze geen nadelen van, integendeel. Ik geef haar nu iets meer geld zonder dat hij het weet.

Ze geeft me ook al verweten voor ‘geschifte’, ‘labiele’ en ‘lege fuck’! Sinds die aanvaring mag haar vriend hier niet meer slapen. Ze houdt nu natuurlijk meer contact met haar vader en vraagt ieder weekend om daar te slapen. Het is haar al twee weken gelukt om daar te slapen! Gisteren heb ik met hem gebeld om af te spreken dat zolang ze niet naar mij luistert en niet probeert het goed te maken, dat ze daar ook niet meer mag slapen. Hopelijk doet hij het zoals afgesproken. Gisteren mocht ze dus daar niet slapen, want ze had het ook weeral gevraagd aan hem.

Ik ben ten einde raad! Zo kan het niet blijven duren! Ik denk meer aan zelfmoord de laatste tijd dan aan wat anders! Ik functioneer niet goed meer op m'n werk. Voel me écht slecht! Ik denk zelfs dat als het niet meer goed komt of zelfs nog slechter wordt, er zeker ongelukken gaan gebeuren!

Het is raar om te zeggen, maar op dit moment voel ik me vernederd, bedrogen, vol van woede, enzovoort, maar ik heb er geen pijn meer van. Integendeel, ik denk dat ik ze begin te haten! Is dit normaal?

Beste, kunt U mij helpen of mij doorverwijzen naar iemand die raad weet met dit soort problemen?

Dank bij voorbaat en

Met vriendelijke groeten,

Mijn reactie, dezelfde dag

Beste Ria,

De problemen die je schetst met jouw dochter zijn mij goed bekend. Je hebt mij ook een eerlijk verslag gestuurd over wat er precies gaande is. Natuurlijk moet ik voorzichtig zijn om jou nu al een advies te geven op basis van één email. Ik kan je een paar suggesties geven waar je zelf over moet beslissen of ze bruikbaar zijn; daarna is het goed als je mij verder informeert.

Zoals je de situatie van de afgelopen tijd beschrijft, vind ik dat je het niet slecht hebt gedaan. Je hebt zelf veel water in de wijn gedaan, je was zeer tolerant en je wil natuurlijk het beste voor Annie. Maar zoals zo vaak gebeurt met een zestienjarige dochter is ze erg ondankbaar en zodra je iets niet zomaar toegeeft, wordt ze extreem opstandig. Ze kan haar eigen moeder dan diep kwetsen en hatelijke opmerkingen maken.

Op den duur bepaalt zij wat er moet gebeuren in huis en jij voelt je als een sloof. Ondanks alles wat je doet (en je werkt ook nog voltijds) verwijt ze jou niet genoeg te doen; bijvoorbeeld als er geen eten voor haar klaar staat. Terwijl zij tot halftwaalf in bed ligt en het vertikt ook wat te doen in het huishouden.

Nu ben je helemaal ten einde raad en je voelt je door jouw eigen dochter erg vernederd.

Wat moet er nu gebeuren om dit trieste situatie te veranderen?

Ik zal proberen je op weg te helpen. Eerst en vooral schrijf je niet over problemen in het verleden. Ik vermoed dat Annie als kind heel lief en aardig was en dat er buitenshuis (op school bijvoorbeeld) met haar geen problemen zijn of waren. Tot voor kort ging het wellicht best goed met haar, wat betekent dat de opvoeding is geslaagd. De basis is goed en dat heb jij als moeder gepresteerd. Als mijn vermoeden juist is, dan zijn de problemen van nu typische puberteitsproblemen die vrijwel alleen plaatsvinden in de relatie met haar moeder.

Annie is over twee jaar een jonge, zelfstandige volwassen vrouw! Ze is lang het kind van haar moeder geweest en nu moet ze zich vrij vechten. Hoe hechter de relatie was als kind met de moeder, hoe heviger die strijd om zich los te maken kan verlopen. Dat is niet prettig voor de ouder! Geloof mij, maar in vrijwel alle gezinnen, ook de beste, kunnen pubers ongelooflijk brutaal zijn tegen hun ouders. Dat is hun onhandige manier om te bewijzen dat ze ‘vrij’ zijn om hun eigen weg te gaan. Maar in de grond blijven ze houden van hun moeder; ze kunnen het alleen niet meer over hun lippen krijgen.

De beste houding die je hiertegenover kunt aannemen is niet reageren. Je moet je ook nooit gaan verdedigen. Als ze jou verwijten maakt, dan ga je gewoon naar een andere kamer of je loopt een blokje om. Desnoods doe je dat tien keer op een avond. Als ze na felle verwijten terug bij je komt en doet alsof er niets aan de hand is, dan doe jij ook alsof er niets is gebeurd! Vergeten en vergeven, noem ik dat. Ga je terug beginnen zeuren over de verwijten, dan begint het conflict van voren af aan en ook voor jou is de avond verder verpest. Ik hoop dat dit advies duidelijk is geformuleerd.

Je zegt bijvoorbeeld dat ze bij haar vader niet mag slapen. Dat lijkt me niet zo verstandig. Als ze bij haar vader het weekend doorbrengt, dan ben jij in elk geval van het gezeur af! Ze komt toch terug naar haar moeder en jij hebt het weekend nodig om voor jouw werk op kracht te komen. Je zegt dat het nu steeds oorlog is: dat kan je vermijden door met oneindig veel geduld kalm te blijven, gewoon te zeggen wat je verwacht en absoluut niet in te gaan op verwijten, hoe erg ze ook zijn. Je moet gewoon tonen dat jij de sterkste bent, door boven al die conflicten te staan.

Over dat sms'je van haar vriend, daar moet je niet al te moeilijk over doen. Ik begrijp natuurlijk dat dit voor jou heel pijnlijk was, maar wat kan hij anders dan zijn vriendin verdedigen! Wellicht had hij er achteraf spijt van. Ik ben er zeker van dat als je hem de volgende keer ziet, doet alsof er niets is gebeurd en vriendelijk bent tegen hem, dat hij en Annie dat erg zullen waarderen. Wil je dit eens proberen?

Je mag je niet mengen in de relatie van Annie. Dat is erg privé. Begrijp mij goed: jij moet niet over jou heen laten lopen. Jij hebt ook rechten en Annie moet leren met jou rekening te houden. Stel gewoon de regels die normaal zijn voor mensen die onder één dak wonen, maar behandel haar als een volwassene. Als ze een regel overtreedt, ga dan niet schreeuwen. Zeg gewoon wat jij voelt en wat je verwacht en doe dat op een 'zakelijke' manier.

Ik hoop dat je hiermee verder kunt. Mail mij spoedig terug zodat ik steeds betere adviezen kan geven.

Vriendelijke groet,

Reactie van de moeder, dezelfde dag

Beste,

Ik heb je bericht gelezen en wil nog het één en ander recht zetten…

Als het prima verloopt tussen ons doet ze wel de afwas, en nog es stofzuigen bijvoorbeeld. Maar nu vertikt ze het inderdaad om iets te doen in het huishouden.

In het verleden heeft ze al altijd haar gedacht willen doen, soms in het geniep, maar vooral toch om aandacht te eisen. Bijvoorbeeld als ik zei dat ze moest thuis zijn om achttien uur, omdat ze aan het spelen was bij vriendjes in de woonwijk, kwam ze toch niet naar huis. We moesten elk één kant op om haar te zoeken. Het begon toen al donker te worden. Natuurlijk vonden we haar niet, want tegen de tijd dat we het zoeken hadden opgegeven was zij alweer veilig thuis bij mama en papa. Ofwel kwam ze nonchalant een uur later thuis, en zei ze dat ze meegereden had met één van die vriendinnetjes een paar kilometer verder en daar boterhammen gegeten had! Dat vond ik trouwens niet gepast van die moeder.

Terug naar mij komen en doen alsof er niets is gebeurd: wel, ik hoef dit niet te doen, want zolang ik niet spreek, spreekt zij zeker ook niet.

De vriend zie ik niet meer sindsdien. Hij komt ze afhalen en blijft in de auto zitten. Annie heeft al gezegd tegen me dat hij zelfs niet meer wil komen!!!

Ik zal uw raad zeker opvolgen en proberen kalm te blijven. Het is misschien nog de enige redding.

Bedankt om zo snel te antwoorden en mij te helpen!

Met vriendelijke groeten

Ria

Na deze e-mail stopt de correspondentie.

Evaluatie na acht maanden

Op mijn verzoek cijfers te geven bij de drie evaluatie-vragen, stuurt de moeder mij de volgende mail:

Geachte, de problemen zijn merendeels afgenomen. Ze is terug een beetje tot haar positieven gekomen denk ik..

1. Het advies heeft mij goed geholpen: cijfer 10 

2. De problemen met mijn dochter zijn nu afgenomen: cijfer 8

3. Dank zij het advies voel ik mij nu zelfzekerder in de opvoeding van mijn dochter: cijfer  8

In mijn boek ‚Gek van kinderen: online adviezen voor ouders’ vind je 50 andere voorbeelden over kinderen van 3 tot 19 jaar. LINK

Inhoudstabel van ‚Gek van kinderen’:      

 recensie van dit boek 

DEEL I. VAN ÉÉN TOT VIJF JAAR

Een baby van één jaar die zijn moeder uitdaagt 13

Een peuter van drie die andere kinderen bijt 17

‘Peuterpuberen’: een lastig meisje van drieënhalf jaar oud 21

Meisje van vier: oma maakt zich ongerust na de scheiding 28

Een boos jongetje van vier 35

Een meisje van vier dat andere kinderen pijn doet, tot bloedens toe 38

‘De school zegt dat mijn zoontje autistisch is!’ 42

Een onzekere moeder met twee kindjes, vijf en twee jaar oud 46

DEEL II. VAN ZES TOT ELF JAAR

Vieze woorden en seksspelletjes bij een jongetje van zes 53

Drie kinderen, waarvan één doodgeboren 57

Twee kleine meisjes die zich masturberen 64

Een jongetje van zes dat volgens de school moet worden getest

op ADHD 69

Een erg stout jongetje van zes 73

Is dit kind nu wel of niet autistisch? 78

Op school moeilijk en thuis braaf: een jongetje van zes 85

Een meisje van zes dat zou lijden aan ADHD wordt verwezen naar de kinderpsychiater 88

Sander slaapt nog bij zijn moeder in bed 91

Moeder is ‘s ochtends al doodop door het lastig gedrag van haar dochtertje 96

Een jongetje van zeven met een hechtingsprobleem, ADHD en nog veel meer 102

Zeven jaar en nog broekpoepen 106

Mogelijke gevolgen van een scheiding 113

Meisje van negen dat te veel droomt op school 117

Een meisje van elf in loyaliteitsconflict tussen haar gescheiden ouders 121

Een uitgeputte moeder van een boos en uitdagend zoontje 126

DEEL III. VAN TWAALF TOT NEGENTIEN JAAR

Een twaalfjarige kleine heks 135

Een meisje van dertien dat geld steelt van haar ouders en van oma 143

Een jongen van dertien met ADHD en veel gedrags-

en leerproblemen 147

Slechthorend en ADHD: een jongen van dertien jaar 153

Een dertienjarige kleine tiran 157

Een oude vader met twee tienerdochters 161

Maurice is hoogbegaafd en doet niks voor school 165

Een machtsstrijd tussen de dochter en de gescheiden moeder 170

De dochter van veertien heeft een relatie met een oudere knul 177

Een jongen van veertien met verkeerde en oudere vrienden 180

Een opstandige meid van vijftien 186

‘Help, mijn zoon is een hangjongere!’ 191

De moeder van René heeft zelfmoord gepleegd en hoe! 194

Een verdrietige moeder van een vijftienjarige zoon 198

Een onhandelbare en driftige zoon van vijftien jaar oud 202

Een joyrider van vijftien jaar 206

Ouders in paniek omdat hun zoon blowt 210

Alfred is tot over zijn oren verliefd 213

Victor, zestien jaar oud, is schoolmoe en terroriseert het gezin 217

Machteloze ouders met een zoon die lijdt aan ADHD,

PPD-NOS, syndroom van Asperger en die ook XTC gebruikt 224

Een zestienjarige jongen die zijn moeder erg kwetst 229

Een jongen van zeventien met ADD, die depressief is en geschorst werd op school 235

Een Marokkaanse jongen die blowt 242

Driemaal blijven zitten en ouders die de hoop hebben verloren 248

Oudermishandeling 252

Twee volwassen zonen lekker lui thuis 257

Epiloog: het wezen van de opvoeding en de hulpverlening 263

STARTPAGINA

 KLIK OP AFBEELDINGEN VOOR MEER INFORMATIE ( mijn twee boeken verschenen in januari 2018):

STARTPAGINA