opvoedingsproblemen - gedragsproblemen - jeugdcriminaliteit - orthopedagogiek - politiek voor de 21ste eeuw   

Moet er ruimte zijn voor ouderschap van LGBTI-ouders?

Er is één absolute zekerheid: elk kind heeft een vader en een moeder. Genderonderzoek mag nog duizend jaar doorgaan, dat zal niet veranderen. Voor elk kind is het een fundamenteel mensenrecht te weten wie zijn vader en zijn moeder is. Voor elke biologische vader en moeder is het een universele plicht samen zorg te dragen voor het kind, op een onvoorwaardelijke en onbaatzuchtige wijze.

Als pedagoog ben ik voorstander van een zo natuurlijk mogelijke opvoedingssituatie. Nadat ik twee keer directeur ben geweest van een gesloten inrichting voor gedragsgestoorde meiden, die vaak als kind ernstig verwaarloosd en seksueel misbruikt waren geweest, heb ik de rest van mijn carrière gewijd aan een manier van hulpverlenen om de normale gezinssituatie te herstellen. Dat laatste is zowel in het belang van het kind als in dat van de ouders. Ook de ouders hebben recht op psychisch welzijn, want vaak werden ze zelf als kind verwaarloosd, misbruikt of mishandeld.

Een beleid dat gericht is op het creëren of bevorderen van opvoedingssituaties die afwijken van het klassieke gezin, is een vorm van experimenteren … 

lees meer

Aanvullende notitie (januari 2019): de discussie over het homo-huwelijk of over de rechten van LGBTQ’ers vind ik persoonlijk niet zo relevant. Vijf tot acht procent van de mensen behoort tot deze groep. Dit wil zeggen dat het een natuurlijk verschijnsel is. Ik ga met leden van die groep om zoals ik met andere mensen omga. Hun geaardheid speelt geen enkele rol; waarom zou het anders moeten?

Wat het homo-huwelijk betreft: als het gaat om het burgerlijk huwelijk, dan wordt dit door de wet bepaald. Als in een democratie de meerderheid daarvoor is te winnen, dan is dat gewoon zo en dat moet iedereen respecteren. Als in een andere democratie, bijvoorbeeld in Zuid-Amerika of in Afrika, daar geen meerderheid voor te vinden is, dan is dat ook gewoon zo. Vanuit het Westen moeten we ons daarover in die landen niet gaan bemoeien. De LGBTQ’ers van die landen moeten zelf, via positieve actie, proberen de mentaliteit te veranderen zodat ook daar een wet wordt gestemd die aan hun wensen voldoet. Bemoeienis vanuit het Westen kan dat proces eerder vertragen of helemaal verhinderen.

Wat betreft het kerkelijk huwelijk zit het anders. De religie bepaalt wat mag en wat niet mag. Dit is geen kwestie van een democratische meerderheid. Voor de katholieke kerk is het simpel: er is een strakke hiërarchie met een onfeilbare paus aan het hoofd. De paus bepaalt wat mag en niet mag. Daar hoeven buitenstaanders zich niet mee te bemoeien. Bij de protestanten ligt het wat simpeler. Daar zijn zoveel verschillende sekten dat er hier en daar wel een te vinden is waarin het homo-huwelijk wordt aanvaard. Dat is dan mooi meegenomen.