Het anti-semitisme zal leiden tot een catastrofe, dramatischer dan een nucleair armageddon
Twee soorten wetten
Er zijn twee soorten wetten: de wet die door de mensen wordt opgesteld. Deze wetgeving hebben we te danken aan de Grieken die daarmee het fundament hebben gelegd van de westerse beschaving en de democratie. De tweede wet is die van het monotheïsme. Dat is in eerste instantie de wet van de joden, die volgens hun overlevering door God aan Mozes werd overhandigd op de berg Sinaï.
Deze dualiteit verklaart de jodenhaat als een gevolg van de tweestrijd tussen de wet die door mensen werd gemaakt en de wet die door God werd geopenbaard. In het eerste geval is de mens autonoom. Hij zoekt zelf naar de wet en beseft dat de oorspronkelijke wet nooit is te vinden. Die door mensen gemaakte wet veroorzaakt veel onzekerheid en zorgen.
In het tweede geval is er sprake van heteronomie: de wet komt van buiten de mens. De joden zeggen: „Wij hebben de wet. Men hoeft dus niet naar de wet te zoeken. Het gaat erom die wet in werking te stellen". Sommigen zeggen dat de jodenhaat begon op de berg Sinaï.
Het Romeinse Rijk: de eerste globalisering
Na Athene werd Rome het centrum van de westerse wereld. Rome creëerde haar eigen religie, met Rome als haar eigen god. Rome vereerde zichzelf. Het Romeinse Rijk was de eerste vorm van globalisering. Maar uiteindelijk functioneerde dit niet en kwam het verval. Het christendom bood volgens de intelligentsia in de tijd van Keizer Constantinus, een antwoord op de verwarring die toen heerste en werd op korte termijn, in de jaren 321-394, een groot succes.
Het christendom is een synthese van Athene en Rome. Volgens het christendom is de mens autonoom en volkomen vrij. Vandaar ook dat het begrip Zonde een centraal thema is in de christelijke leer. Als de vrije mens de wet niet gehoorzaamt, draagt hij namelijk zelf de schuld. Het christendom is echter ook schatplichtig aan het judaïsme, maar de wet van de joden werd aangevuld met de wet van de Liefde. Jezus en later Paulus moesten zich daarom verzetten tegen het judaïsme. Jezus zei bijvoorbeeld: ’Julie hebben gezegd oog om oog, tand om tand, maar Ik zeg u: wie u op de rechterwang slaat, biedt hem ook uw linkerwang aan’. In het Evangelie staan meerdere gelijkaardige uitspraken gericht tegen de joden.
Het christendom is een universele godsdienst, want de liefde is universeel. Israël is altijd Israël gebleven, ook in de diaspora. Het judaïsme sluit de anderen uit en probeert geen mensen te bekeren (alhoewel bekering tot het judaïsme mogelijk is, indien men bereid is moeilijke drempels te overwinnen). Joden onderscheiden zich hierdoor van alle andere volkeren en rassen. Onder het nationaal-socialisme werden ze daarom beschouwd als een vreemd lichaam dat compleet vernietigd moest worden. Nochtans was dit een negatie van de Europese beschaving die altijd een mengeling is geweest van volkeren, ideeën, talen, etc.
Een nieuwe mutatie van de mensheid
Het christendom is nu terecht gekomen in een fase van ontbinding. Na Athene, Rome en het christendom moet er een nieuwe mutatie komen in de westerse wereld. Volgens de Franse filosoof Jean-Luc Nancy (’Exclu le juif en nous’, 2018) zal dit geen politieke of economische mutatie zijn, maar een spirituele. Marx wilde in de 19de eeuw al een wereld met een nieuwe ’geest’, maar dit is volkomen mislukt. De geest is iets dat de mensheid overkomt, zoals gebeurd is op de berg Sinaï en bij Paulus toen hij op weg was naar Damascus. Die mutatie is niet iets wat kan worden geprogrammeerd. We moeten leren zien in de duisternis. Er moet iets gebeuren, maar dat kan ook een catastrofaal einde zijn van het leven op deze wereld.
Samen met de ontbinding van het christendom in de westerse wereld, lijkt ook de globalisering te mislukken. De Europese Unie, de Verenigde Naties en andere internationale organisaties functioneren niet. We zitten in een tijdperk van verwarring en verval. De mensheid staat hier machteloos tegenover. De Europese Unie bijvoorbeeld erkent, net zoals in het Romeinse Rijk, geen god. Zij creëert haar eigen god en vereert zichzelf. Er is geen grondwet, want daarin zou erkend worden dat er geen plaats is voor God. De mensenrechten vormen haar religie en het Hof voor de Rechten van de Mens is haar inquisitie. Maar niemand vraagt zich af waar die mensenrechten vandaan komen. Worden die misschien bij meerderheid van stemmen goedgekeurd? Dit hiaat bewijst dat de Europese Unie geen fundament heeft, maar rust op een afgrond.
Het is wachten op de gebeurtenis die tot een mutatie zal leiden, op een nieuwe geest die over de mensheid waait. Zijn we er klaar voor? Zullen we in de duisternis de tekenen zien? Zullen we er ontvankelijk voor zijn of blijven we de gevangenen van ons egocentrisme? Het is niet ondenkbaar dat de moderne technologieën (IT, robotisering) de mens in een spirituele duisternis houden. De patriach van de Grieks-Orthodoxe Kerk zag in die technologieën en de multinationals die alle data beheren te toekomstige Antichrist.
Jeruzalem: spirituele hoofdstad van de wereld
Moeten we soms te rade gaan bij die ene religie die springlevend is gebleven: het judaïsme? Een religie die al duizenden jaren voortdurend in beweging is, waar continue studie en nieuwe interpretaties centraal staan, waar we de wijsheid kunnen vinden om de mensheid op een hoger plan te verheffen. Als dit waar is, dan staan we voor een tweespalt: ofwel zal het anti-semitisme ons leiden naar een satanische catastrofe, ofwel nemen we Israël als baken voor de nieuwe tijd en komen we terecht in de eeuw van de spiritualiteit.
Het christendom vond in de holocaust, die plaatsvond in een christelijke beschaving, het begin van haar einde. Het anti-semitisme van de islam wordt over de gehele wereld verspreid. Om een door de mensen gecreëerde Apocalyps te vermijden, moeten beide religies een verbond aangaan met het joodse volk. Christelijke, islamitische en joodse schriftgeleerden kunnen hier het voortouw nemen door Jeruzalem uit te roepen tot de spirituele hoofdstad van de wereld. Vanuit deze hoofdstad kunnen zij de mensheid inspireren om op politiek, economisch en sociaal vlak ethisch te handelen.
juliaan van acker ( www.ministrando.org ), juni 2018
literatuur (klik op afbeelding):
