Parel 1 (3 februari 2021) Corona-dictatuur van overheid en experts
Welke maatstaf kan de mens gebruiken om zichzelf te beoordelen? Is dat de mate waarop zijn denken en handelen overeenstemt met wat hoort, met wat anderen hem zeggen hoe hij moet denken en handelen? Kan de mens zelf bepalen hoe hij moet handelen en wat hij kan denken? Dit gaat om de keuze om te leven zoals anderen het voor je bepalen of leven volgens eigen inzicht, tussen leven in onwerkelijkheid of leven zoals je zelf wilt zijn.
In deze tijd van de coronapandemie staat deze vraagstelling op scherp. De overheid treedt dwingend op. Experts dicteren wat we over deze pandemie moeten denken. Het enige wat de mens kan bepalen is of hij al of niet wil gehoorzamen aan de afgekondigde maatregelen.
Ik ben solidair met het beleid en volg stipt de maatregelen op, zonder zelf te kunnen bepalen of dit beleid zinvol en verantwoord is. Als wetenschapper besef ik dat de overheid en de experts er best helemaal naast kunnen zitten. Zelf weet ik ook niet wat het beste is. Persoonlijk zou ik ervoor kiezen de natuur haar gang te laten gaan. Talloze bedrijven gaan failliet. Kinderen lopen een niet meer in te halen leerachterstand op. De psychische, sociale en maatschappelijke gevolgen van de lockdown zijn niet te overzien.
meer hierover:
Psychotherapie bij corona-angst
Parel 2 (7 februari 2021) Er is méér dan de coronapandemie
Menselijk gesproken is de dood het allerlaatste. Er is slechts hoop zolang er leven is.
Menselijk gezien vrezen we ziekte, rampen, gebrek, ellende, tegenspoed, pijn, psychisch lijden.
Of kan de dood en al het lijden gezien worden vanuit een ander perspectief? Bijvoorbeeld dat het slechts tijdelijke gebeurtenissen zijn in het perspectief van het oneindige.
Vanuit het perspectief van het oneindige (volgens Kierkegaard is dit het christelijk perspectief), is er iets dat veel erger is dan dood en het lijden. Namelijk het oneindige verliezen.
Is er een mogelijkheid om de coronapandemie vanuit een ander perspectief te zien? Deze tijd is er echter een van grote verblinding. We leven teveel in het tijdelijke, vandaar de angst voor ziekte en dood. Toch gaan we allen dood. Het antwoord ligt (volgens Kierkegaard) in onze scheppende kracht. Scheppende kracht betekent dat men in de oneindigheid leeft en dat is de enige werkelijkheid. Scheppende activiteit betekent dat het onze ethische taak is, volkomen vrijwillig, in volle vrijheid en uit onszelf de wereld helpen vervolmaken. In de scheppende kracht bewijst de mens dat hij ook geest is en een Zelf. Als geest heeft hij de eeuwigheid en als Zelf is hij uniek.
Wat betekent dit in deze coronapandemie: dat we prioriteit geven aan de zorg voor de medemensen, dat we ons inzetten voor anderen, dat we de zin van ons leven zien als ’leven in dienst van de anderen’. Er zijn genoeg mensen die nu lijden, psychisch en materieel, zodat solidariteit noodzakelijk is. Niemand mag zich eenzaam voelen. Ieder die vreest geen geld meer te zullen hebben voor de vitale behoeften, moet weten dat hij altijd geholpen zal worden.
Hieraan tegengesteld zijn al die koppels die nu scheiden omdat zij tijdens de lockdown te veel bij elkaar zijn. Dit had juist een tijd moeten zijn om meer aandacht aan elkaar te besteden, zodat de huwelijksband nog steviger wordt.
Zou het niet een idee zijn om alle corona-maatregelen af te schaffen en de natuur haar gang te laten gaan? We geven prioriteit aan de zorg voor elkaar. De ziekenhuizen en de zorgcentra kunnen rekenen op enorm veel vrijwilligers. Onze vrije tijd besteden we zolang de pandemie duurt, niet voor onszelf (dus geen toerisme), maar om bij te dragen aan de zorg voor anderen. We zoeken mensen in onze omgeving op die in geldnood komen te zitten en we springen bij waar nodig en waar mogelijk. Desnoods richten we in onze omgeving een netwerk van solidariteit op waar rijk en arm solidair zijn met elkaar. Voor kinderen met leerachterstand staat een leger vrijwilligers klaar om studiebegeleiding te geven, bijvoorbeeld gepensioneerden en mensen die veel vrijetijd hebben.
Parel 3 (14 februari 2021) De eeuw van de spiritualiteit
Na een lange periode van materiële vooruitgang, wordt het nu tijd voor een ethische en esthetische vooruitgang. Wordt de 21ste eeuw de eeuw van de spiritualiteit?
Natuurlijk is er nooit een scherp onderscheid geweest tussen het materiële en het spirituele. Er zijn altijd heiligen en kunstenaars geweest. Ook in de eeuw van de spiritualiteit moeten we er zorg voor dragen dat alle volkeren voldoende materieel welzijn kennen. Het gaat om het accent, om het vermijden van excessen en om het bundelen van de krachten om de wereld moreler en mooier te maken.
We kunnen de vraag stellen of een hoger moreel beschavingspeil ooit bereikt kan worden. Dat is een tijdperk zonder oorlogen, zonder moordende economische concurrentie, met minder criminaliteit, minder echtscheidingen en nog meer solidariteit met anderen. Op welke manier kan zo’n hoger ethisch peil bereikt worden? Het hoopvolle is dat de meeste mensen van goede wil zijn, geen ernstige misdrijven plegen, vrij trouw zijn in hun relaties en als het nodig is zien we ontzettend veel solidariteit in de wereld. Het lijkt alsof we de vijf procent gedragsgestoorden geen kans mogen geven aan politiek te doen en dat zij geen sleutelposities krijgen in de economische activiteiten. Hoe houd je deze mensen in toom?
Parel 4 (18 februari 2021; laatste update 20 februari)
Extreme tijden vereisen extreme maatregelen
We moeten ons leven verliezen, om ons leven te redden (Lucas 5, 22-25). In hedendaagse betekenis: we moeten stoppen met de niet levensnoodzakelijke activiteiten en productie, om het leven te vinden waar de mens voor bedoeld is. We moeten de hebzucht van het materialisme van ons afwerpen om vooral aandacht te kunnen besteden aan het spirituele leven.
Dan worden op de planeet Aarde, de natuur, de flora en de fauna, de landschappen weer hersteld zoals het oorspronkelijk was en dit wordt de Hof van Eden voor de mens. Zie de grove tegenstelling met de door de industrie en de infrastructurele werken teweeggebrachte vernieling van onze natuurlijke omgeving. Er komt een tijd dat de mensen de natuur en de landschappen grootschalig zullen herstellen.
Het leven zoals het bedoeld is voor de mens is de warmte die we elkaar bieden door onze woorden en onze daden van liefde. Meer is niet nodig. Al de rest is ijdelheid.
Met spiritueel leven wordt bedoeld zijn hart laten spreken. Door gehoor te geven aan zijn hart wordt de Ander het centrum van het Ik (voor de Ander, vanuit mijzelf, ondanks mijzelf (Levinas): ik ben er voor de Ander, ik neem het initiatief voor het welzijn van de Ander, ondanks mijn zelfzucht). Hier is de arbeid niet bedoeld voor zelfverrijking, maar om de vitale behoeften van allen te bevredigen.
Het geld dat wordt besteed aan bijvoorbeeld de ruimtevaart, wordt de volgende decennia bestemd voor goed onderwijs voor alle kinderen op de wereld (en dan hebben we het nog niet over de allergrootste schande van de moderne tijd: de wapenindustrie en -handel, waar triljoenen in omgaan; dit gaat ten koste van de welvaart en het welzijn van de honderden miljoenen arme mensen). Bij deze nieuwe prioriteiten leggen we het fundament voor een vredevolle en welvarende samenleving in alle landen.
Extreme tijden vereisen extreme antwoorden. Nu leven we met de coronapandemie en we moeten gehoorzamen aan voordien ongehoorde oekazen. Vrijwel iedereen loopt met een mondmasker op. Het sociale leven ligt nagenoeg plat. Wat komt er nog meer op ons af? Zie de extreme weeromstandigheden ten gevolge van de klimaatverandering. Zie de massa-immigratie die onherroepelijk leidt tot enorme spanningen. We hoeven geen onheilsprofeten te zijn. Het gebeurt gewoon voor onze ogen.
Het leven zoals het bedoeld is voor de mens, begaafd met de Rede en in staat tot warme naastenliefde: dat kunnen we vertalen in de extreme maatregelen die in deze tijden noodzakelijk zijn. De Rede betekent dat het Verlichte Westen, en alleen het Verlichte Westen, het leidend voorbeeld kan zijn voor de gehele wereld. De onvoorwaardelijke en onbaatzuchtige liefde betekent dat de joods-christelijke ethiek, en alleen de joods-christelijke ethiek de mensheid kan behoeden voor een door de mensen veroorzaakte Apocalyps.
Stop met alle internationale organisaties waar het Verlichte Westen zich moet plooien naar de schijnvertoning van hypocrieten en van mensen uit een beschaving die al duizend jaar stagneert of waar het onrecht overheerst. Stop met de globalisering. Stop met de industriële productie van wat niet levensnoodzakelijk is. Stuur al diegenen die geen roots hebben in de Westerse beschaving terug naar de landen van herkomst, om daar die landen op te bouwen. Zij krijgen de solidaire steun van het Westen op voorwaarde dat ze onze Rede en onze Ethiek volgen.
We moeten stoppen met alle hypocrisie en domheid. Alleen de westerse beschaving maakt op aarde een leven mogelijk zoals het bedoeld is voor de mens. De westerse beschaving is natuurlijk niet volmaakt. Er zijn catastrofale dieptepunten geweest. Maar het Westen heeft de wereld enorm veel te bieden en miljarden mensen zouden willen leven zoals wij.
Ik ben er zeker van dat in deze extreme tijden deze extreme inzichten zullen doorbreken. Het is slechts wachten op het juiste moment en de juiste man om het heft in eigen hand te nemen. Die man of vrouw zal eerst en vooral de trots op onze beschaving teruggeven en mensen aanzetten om aan de wereld het voorbeeld te geven van hoogstaande beschaving, goed rentmeesterschap over de planeet Aarde en vooral van solidariteit met de vernederden en vertrapten in de wereld van vandaag.
Parel 5 ( zondag 21 februari 2021)
Anders gaan leven
De opeenvolgende pandemieën, de gevolgen van de klimaatverandering, de voortdurende massa-immigratie, politieke polarisatie en mogelijk een oorlog tussen China en de VS, zullen in de 21ste eeuw ons dwingen tot een radicaal andere levenswijze. Die levenswijze zullen we echter ervaren als een verlossing, een verademing, een ontdekking van het goede leven. Na een tijd zullen we ons meer kunnen voorstellen anders te leven en zullen we ons afvragen waarom het zolang duurde vooraleer we tot bezinning kwamen.
Hoe zal die levenswijze eruit zien? We zullen onze eigen omgeving zo mooi mogelijk maken zodat we ervan kunnen genieten. We zullen wonen in een wijk of een dorp waar ook onze famile woont, onze vrienden en mensen met wie we ons verbonden voelen door een gemeenschappelijke beschaving en een gedeelde geschiedenis. Alle volwassenen zullen werken in zogenaamde netwerken van solidariteit. Er is bijvoorbeeld een netwerk voor biologische landbouw, een netwerk voor leerlingenbegeleiding, een netwerk voor reparaties van huishoudelijke apparaten, een netwerk voor de ouderenzorg, een netwerk voor goed beheer van de landschappen en de natuur. Iedereen kan werken volgens zijn motivatie en talenten. Alle jongeren verrichten na hun opleiding een militaire dienstplicht die ze vervullen bij het leger, de douane of de politie. Tijdens die tijd wordt een kans geboden om een extra beroep aan te leren, zodat ze later kunnen bijdragen aan de netwerken van solidariteit. Er is een 18-urige werkweek, zodat de ouders hun kinderen zelf kunnen opvoeden.
Dank zij die netwerken van solidariteit is er niemand werkloos en zijn we verlost van de jacht op geld. Er is genoeg tijd voor de sociale contacten. Sportactiviteiten en culturele activiteiten vinden plaats in eigen land of samen met buurlanden.
De kerken en synagogen zullen centra worden voor spirituele bezinning. Mensen die zich ertoe geroepen voelen zullen rondom elke kerk of synagoge een gemeenschap vormen voor studie, gebed en sociaal dienstbetoon. Welke vorm dat krijgt wordt bepaald door de diverse richtingen in het judaïsme en het christendom. Deze gemeenschappen vormen de brug tussen een soiidaire samenleving en het Transcendente waar onze ethiek vandaan komt. Deze levensgemeenschappen zullen een enorme aantrekkingskracht uitoefenen op mensen die zoeken naar stilte, troost, zingeving, advies en wijsheid. Bij sommige kerken en synagogen horen gastenverblijven waar de burgers enkele dagen voor bezinning kunnen verblijven, of ze bieden opvang voor mensen die in nood zijn.
De hier geschetste samenleving van de (nabije) toekomst zal sterk verschillen met wat we nu gewend zijn. Er zullen nog nauwelijks industriële producten worden aangeschaft. Auto’s en vliegtuigen worden nagenoeg overbodig. internet en de sociale media verliezen hun overwicht want in eigen kring zijn de echte en zinvolle sociale contacten nu hersteld. Er is geen toerisme meer naar verre landen. Er wordt veel aandacht besteed aan gezonde voeding en levensstijl. Elk land probeert zo zelfvoorzienend mogelijk te worden. Vergrijzing is geen probleem meer want families wonen bij elkaar en de netwerken van solidariteit staan in voor de zorg. Er zullen geen arbeidskrachten tekort zijn in vitale sectoren omdat precies daar de prioiriteiten worden gelegd en we leiden jongeren op in noodzakelijke beroepen, zo nodig tijdens hun dienstplicht.
Er is geen keus. Dit alles zal noodzakelijk zijn om nieuwe pandemieën te voorkomen en om de gevolgen van de klimaatverandering te beheersen. Immigranten zullen ons voorbeeld volgen en in eigen land een gelijkaardige samenleving opbouwen. Polarisatie in de politiek verliest haar betekenis, want het gaat erom solidair samen te werken. Oorlog hoeft niet, want we proberen zo zelfvoorzienend mogelijk te leven. De netwerken van solidariteit zullen waar nodig op internationele schaal actief zijn om overal een menswaardig bestaan mogelijk te maken.
Parel 6 (vrijdag 26 februari 2021)
De Verlossing van de mensheid
Waar vinden we een houvast om greep te krijgen op de historische gebeurtenissen? Eén ding staat vast: we gaan dood en we leven met de angst om dood te gaan. Elke filosofie moet dit gegeven als uitgangspunt nemen. Franz Rosenzweig, in zijn boek ’De Ster van de Verlossing’, bouwt een filosofie op waarin God, de mens en de wereld een plaats krijgen, want dit zijn drie entiteiten waar we niet omheen kunnen. Oorspronkelijk staan God, de mens en de wereld niet in relatie tot elkaar. Dat is de periode van de „pre-kosmos”. De menselijke rede is niet in staat om deze drie entiteiten in relatie tot elkaar te brengen. Alleen God is hiertoe in staat. Dit begint met de Schepping, waarin er een relatie is tussen God en de wereld die door God is geschapen. In de Openbaring richt God zich tot de mens en roept op tot liefde voor God (dus ook voor alles wat Hij heeft geschapen) en voor de naasten. Uiteindelijk kan de mens in de Verlossing de relatie leggen tussen de mens en de wereld. Het is de taak van de mens om de wereld te heiligen door de liefde. In de Messiaanse tijd komt God, de mens en de wereld tot een eenheid. Dit is het theologisch drama waarin de mens uiteindelijk de dood en de angst voor de dood overwint.
Het judaïsme en het christendom hebben in dit theologisch drama elk een eigen rol. De joden als uitverkozen volk hebben al een directe relatie met God. God heeft zich aan het joodse volk rechtstreeks geopenbaard. De joden anticiperen de Verlossing waar de mens en God samenkomen. De christenen hebben de opdracht de wereld bij God te brengen en de wereld te bevrijden van het heidendom. De joden zijn als de eeuwige vlam in het centrum van de Ster van de Verlossing. De christenen zijn de stralen die de geschiedenis moeten heiligen.
We zijn helaas terug gevallen in het heidendom. We nemen de Openbaring niet meer aan. De meeste mensen hebben weliswaar veel liefde voor de naasten, maar doordat de liefde niet meer wordt gezien als een goddelijke gebod verliezen de mensen de kracht voor onbaatzuchtige en onvoorwaardelijke liefde (wat trouwens de essentiële kenmerken zijn van de liefde). De mensen zijn betoverd door het materialisme en kunnen vaak de verleiding niet weerstaan om het eigenbelang te stellen boven het belang van de naasten, dit zijn ook de armen, de zwakkeren, de mensen ver weg en de toekomstige generaties. Hoe we nu de planeet Aarde, waar de toekomstige generaties op zullen moeten kunnen leven, aan het vernietigen zijn is een triest bewijs van ons gebrek aan liefde voor de toekomstige mensen. Het enorme aantal echtscheidingen is een ander teken van het gebrek aan echte liefde.
Ik denk dat God toch zal moeten ingrijpen, tenzij de christenen, - in het bijzonder de blanke en Europese beschaving -, de opdracht om de liefde in de wereld te brengen met alle kracht opnieuw gaan vervullen. Alles wat deze opdracht ondermijnt, van genderideologie tot de haat tegen al wat blank is, leidt tot de Apocalyps die de mensen zelf aan het veroorzaken zijn. Alles wat de christelijke beschaving aanvalt, en dat komt voornamelijk uit de linkse hoek en de laatste tijd doen de mainstream media er driftig aan mee, haalt uiteindelijk de liefde uit de wereld. Het ziet er somber uit.
De natuur neemt nu al wraak in de gevolgen van de klimaatverandering. Het materialisme en de hebzucht die aan de basis liggen van de globalisering, hebben geleid tot een wereldomspannende pandemie. Het heidendom heerst als nooit tevoren. De Zondvloed is nabij en de geschiedenis van de Toren van Babel, waarin alle volkeren weer uiteengaan na de chaos, herhaalt zich. Wanneer worden God, de mens en de wereld weer tot elkaar gebracht? Alleen Europa kan de wereld tot bezinning brengen.
Tweet van vandaag: ”Genderideologie gaat in tegen Genesis 5:2 ’Man en vrouw schiep Hij hen’. Dit zal de westerse beschaving zeer duur te staan komen.
Parel 7 (update dinsdag 2 maart 2021)
Een spirituele renaissance
Materialisme en hebzucht liggen aan de basis van de internationale politiek, de handelsverdragen, de globalisering, de multiculturele samenleving en de Europese Unie. Deze eenzijdigheid betekent dat er geen oplossing komt voor de grote uitdagingen die op ons afkomen in de 21ste eeuw.
De gevolgen van de klimaatverandering, de pandemieën, de polarisatie op nationaal en internationaal niveau en de massa-immigratie vereisen een spirituele renaissance. In de spirituele renaissance van Europa zal de prioriteit opnieuw worden gelegd op de joods-christelijke ethiek.
Ben je een christen? Dat vind ik een zinloze vraag. Het gaat er mij om dat je trouw bent in de liefde, dat je niet steelt, dat je niet liegt, geen fake news verspreidt en niet lastert, dat je mensen niet uitbuit en ervoor zorgt dat mensen die in diepe armoede leven geen honger moeten lijden en menswaardig kunnen wonen, dat je alle mensen gelijk behandelt, dat je zorgvuldig en verantwoord omgaat met het milieu onder andere uit liefde voor de toekomstige generaties, enzovoort. Dat deze regels ’toevallig’ overeenkomen met de geboden die de kern vormen van het judaïsme en het christendom is een feit.
Willen we de spirituele renaissance op gang brengen dan zal eerst en vooral tijdens de opvoeding de kinderen geïnspireerd moeten worden door het voorbeeld van de volwassenen. Ik heb al vaak geschreven dat het doel van de opvoeding is dat het kind een goed mens wordt (vreemd genoeg heeft niemand tot nog toe dit opgepikt). De scholen die consequent de joods-christelijke ethiek uitdragen zullen de elite van morgen vormen. Even belangrijk is uiteraard een politiek, een economie en een sociaal beleid waar leidinggevenden samen met alle burgers deze ethiek als uitgesproken maatstaf nemen voor hun handelen en streven.
We moeten er alles aan doen om onze Europese identiteit te handhaven en zo nodig te herstellen. Als ik zie hoe bijvoorbeeld in islamitische landen vrouwen als minderwaardige wezens worden beschouwd en min of meer in een gevangenis leven, dan staat dat haaks op mijn waarden. Daar mogen ze leven zoals zij willen, maar ik wens deze mensen niet in mijn ’woning’, dit is mijn land. Je hoeft maar als blanke vrouw te wandelen in een wijk met veel moslims: je wordt als een prooi behandeld. Dat wil ik dus niet.
Als je kijkt hoe in Azië met de natuur wordt omgegaan, dan komt dit ook niet overeen met mijn waarden. Ze mogen daar in hun eigen vuil leven, maar ik wil er niets mee te maken hebben.
Kortom, ik pleit voor een Europa waar alleen mensen wonen die de joodse, christelijke en humanistische waarden aanhangen en er overeenkomsig naar leven. Dat vind ik meer en meer noodzakelijk worden gezien de uitdagingen waar we nu voor staan en die ons in deze 21ste eeuw te wachten staan. Zo’n Europa dat ik voor me zie, zal de kracht hebben om solidair te zijn met andere landen. De islamitische landen en zwart Afrika kunnen op ons rekenen, maar de sleutel voor de humanisering van deze landen ligt in een terugkeer van alle immigranten naar de landen van herkomst. Daar kunnen ze met solidaire hulp vanuit Europa die landen opbouwen en een meer menswaardige samenleving realiseren. De multiculturele samenleving daarentegen zal tot zulke interne spanningen leiden, dat Europa in deze eeuw een haard van agressie en haat wordt, zonder aandacht voor andere landen.
Een derde en vierde golf van de coronapandemie en nieuwe pandemieën zullen nog niet voldoende zijn om een spirituele renaissance op gang te brengen. Er zullen nog andere rampen op ons afkomen. Dan zal het volk opstaan, dan zullen wij, blanke Europeanen, terug het heft in handen nemen om in onze landen weer onze fundamentele waarden te herstellen.
Vandaag twee tweets de wereld ingestuurd:
(1) Je zou toch maar de afgelopen 50 jaar lid geweest zijn van de regering en mede verantwoordelijk zijn voor de verloedering van Europa...
(2) De staatsschuld wordt doorgeschoven naar de volgende generaties, wordt op het journaal gezegd alsof het vanzelfsprekend is. In feite is dit extreem immoreel. In welke tijd leven we eigenlijk?
Parel 8 (zondag 7 maart 2021)
Tirade tegen de zotheid van gedragswetenschappers
De manier waarop we denken hoe de wereld in elkaar zit heeft uiteraard grote invloed op ons gedrag. Wat de meeste mensen niet begrijpen is dat de manier waarop zij denken hoe de wereld in elkaar zit fundamenteel verkeerd is. De meesten denken namelijk de wereld te kunnen begrijpen zoals we de fysieke wereld kunnen begrijpen, namelijk als een totaliteit waarin universele wetmatigheden gelden. Die opvatting wordt ook gedeeld door de hedendaagse psychologen en andere gedragswetenschappers. Zij zien hun wetenschap als een empirische wetenschap, met als object meetbare en observeerbare verschijnselen.
De opvatting dat alle, ook de menselijke verschijnselen, een totaliteit vormen waarin universele wetmatigheden gelden, is in feite gewoon zot. Dat zal natuurlijk nooit worden erkend door de meeste mensen en zeker niet door gedragswetenschappers. Toch is dit vrij simpel aan te tonen met twee voor de hand liggende gegevens; (1) de mens heeft een vrije wil en kan kiezen en (2) gedachten zijn niet meetbaar en observeerbaar (de psychologen menen echter dat met een hersenscan gedachten meetbaar en observeerbaar zijn; hier denken ze dat een gedachte identiek is aan een elektrische impuls, wat te zot is voor woorden).
Om te beginnen met het tweede punt. Ik illustreer dit met een metafoor. Een fresco wordt met materiaal aangebracht op een muur, de kunstenaar is er de schepper van. De kunstenaar had een gedachte en heeft die gedachte uitgevoerd in de fresco. Het materiaal is zichtbaar, de muur is zichtbaar, het beeld op de fresco is zichtbaar, maar wat niet zichtbaar is, is de betekenis ervan die we er zelf inleggen en de gedachte die leidend was voor de kunstenaar.
Bij deze metafoor zouden de psychologen de kennis van de fresco beperken tot het materiaal, de muur, de wijze waarop het materiaal op de muur is aangebracht. Wat ze niet onderzoeken is de betekenis ervan en de gedachte die in de maker is opgekomen en die hem heeft geleid bij het maken van de fresco. Met andere woorden, het meest wezenlijk is geen object van de studie van de psycholoog. Toegepast op het object van de psychologie, zou dus het meest wezenlijke van de mens niet onderzocht worden. Dit is te zot voor woorden.
Dezelfde argumentatie geldt voor de studie van planeet Aarde en de gehele kosmos. De wetenschappers bestuderen wat meetbaar en observeerbaar is, maar vergeten het meest wezenlijke te onderzoeken: de gedachte die er aan de basis van ligt en de Schepper die Zijn gedachte heeft uitgevoerd. De mensen hebben de Schepper voor dood verklaard. Wat een pijnlijke vergissing!
In een volgende parel zal ik het hebben over de gevolgen voor de ethiek van de beperktheid van hoe de meeste mensen denken. Bij deze teksten is mijn studie van de filosofie van Franz Rosenzweig de belangrijkste inspiratiebron.
Parel 9 (vrijdag 12 maart 2021)
Over God
De Duits-joodse filosoof Franz Rosenzweig schrijft op een vreemde, maar terechte manier over God. God kan niet worden gedefinieerd. Het enige wat we over God kunnen zeggen is wat Hij niet is. God is niet deze stoel. God is niet de natuur. God is niet de mensheid. God is niet de kosmos. Met andere woorden: God is niet iets. Maar God is niet niets.
Over God kan niets worden gezegd. Er kan geen gezegde of predicaat aan zijn naam worden toegevoegd. Bij de dingen en de mensen kan dit wel. Bijvoorbeeld: de mens is sterfelijk. Dit betekent dat de mens niet onsterfelijk is. Er is dus een begrenzing aan de mens, namelijk dat hij niet onsterfelijk is. Dat we bij God geen gezegde kunnen toevoegen, betekent dat Hij geen beperkingen heeft. Dat is de betekenis van de oneindigheid van God. Oneindig is hier geen gezegde want de oneindigheid is God, wordt niet aan Hem toegevoegd.
God is vrij van alles. Hij kan niet worden gedefinieerd. De uitdrukking over God is A=A, waarmee wordt bedoeld dat God één is. God verandert en blijft toch altijd dezelfde. God is voortdurend aan het worden, maar Hij wordt steeds dezelfde. God is vitaliteit, is beweging van een begin dat er nooit is geweest en naar een eind dat nooit komt. De essentie van God is dat Hij niet definitief is. Vanuit de menselijke rede beschouwd is God niet iets, dus niets.
Omdat vanuit de mens gezien God niets is, zijn we afhankelijk van de Openbaring om in relatie te treden met God. Dit is geen mythologie, want in de mythologie is er geen fundamenteel onderscheid tussen de wereld van de mensen en de wereld van de goden. Het gaat hier ook niet om een religie of levensbeschouwing waarin de goden abstracties zijn van macht, waar we ons van kunnen bevrijden door terug te keren naar het Niets van onze oorsprong.
Parel 10 (donderdag 18 maart 2021
Deze parel heb ik gepubliceerd op ThePostOnline: De Supremacy van minderheden
en op dinsdag 23 maart 2021 op ThePostOnline: Alleen het hoogste nastreven
parels 11-20 op deze LINK
