opvoedingsproblemen - gedragsproblemen - jeugdcriminaliteit - orthopedagogiek - politiek voor de 21ste eeuw   

De oplossing van de problemen ten gevolge van de klimaatverandering zal niet komen van de politici en ook niet van het bedrijfsleven. De oplossing moet van onder uit komen door een gedragsverandering van miljarden mensen. Wat ik hieronder voorstel komt er op neer dat we af moeten van het consumentengedrag in al zijn vormen, door ons te beperken tot het noodzakelijke. Dit wordt gestimuleerd door ons te concentreren op het gezinsleven, de vrienden en op het behoud van de natuur in onze eigen omgeving.

De klimaatspijbelaars brengen een massabeweging op gang in de gehele wereld en dat is een zeer hoopvol teken, want op die manier worden miljarden mensen op hun verantwoordelijkheid gewezen.

Maar eerst even dit:

tweet 22 februari 2019: "En nu even serieus: per direct alle vliegvakanties afgelasten en geen vlees meer eten. Jullie zullen versteld staan van het effect op de samenleving”.

tweet van 8 februari 2019: "Oliemaatschappijen investeren nu al voor een productiestijging van 25% in 2025, gezien de stijgende vraag. Lang leve het #klimaat (bron: The Economist 8 februari)".

De acties moeten niet gericht zijn naar de politici, want die zijn ziende blind (dat moeten ze wel, want de massa is ook ziende blind), en evenmin naar de bedrijven, want daar telt alleen het geld (het groene imago dat ze voorspiegelen is puur pr). De enige oplossing ligt in een gedragsverandering van miljarden mensen.  Die verandering begint in het gezin, dank zij de verbondenheid tussen ouders en kinderen. De massale gedragsverandering komt trapsgewijs tot stand van gezin, buurt, regio tot het land waarmee de mensen zich verbonden voelen. Verbondenheid is samenhorigheid en creëert verantwoordelijkheidsgevoel. Ik licht dit hieronder toe.

Terug naar het gezins- en familieleven 

Onze toekomst ligt in een sober leven, op de plek waar we zijn opgegroeid, te midden van mensen met wie we ons verbonden voelen. 

Wat ik hoop voor de toekomst: dat de mensen elkaar zullen terugvinden. Ik bedoel dat we onze oorspronkelijke bindingen levenslang behouden. Want in onze diepste, oorspronkelijke bindingen vinden we de kracht en de motivatie om een zinvol en sober leven te leiden. Concreet:

• bij de moeder die net is bevallen, ontstaat een wederzijdse hechting met haar baby. De volgende jaren is zij gedurende de belangrijkste uren van de dag altijd bij haar kind. Dat doet zij samen met de vader. Als beiden een achttienurige werkweek hebben, kunnen de ouders hun kinderen zelf opvoeden.
• man en vrouw gaan een huwelijk aan zodra beiden de beslissing kunnen nemen dat hun liefde onbaatzuchtig en onvoorwaardelijk is(*). Dit betekent dat er nooit een reden kan zijn om te scheiden. Een binding tot de dood hen scheidt.
• grootouders, ouders, kinderen, kleinkinderen wonen in elkaars buurt en vormen een hechte clan, waar men op elkaar kan rekenen en waar voor elkaar wordt gezorgd indien een van hen hulpbehoevend is.
• in elke buurt is een ’netwerk van solidariteit’, bedoeld om waar nodig hulp te bieden. Iedereen doet aan vrijwilligerswerk bijvoorbeeld in de ouderenzorg of in de biodynamische land- en tuinbouw. Gepensioneerde leerkrachten geven begeleiding aan leerlingen die het nodig hebben. Voor reparaties en allerlei klussen kan beroep gedaan worden op gepensioneerde vakmensen.    
• mensen die een leefomgeving, waarden en normen, een cultuur en een geschiedenis met elkaar delen, - dit wil zeggen die een vaderland bewonen -, zijn vaderlandslievend en blijven hun land trouw. Een rijk en welvarend land kan solidair zijn met volkeren in nood.

Vanuit deze bindingen, vanaf de ouder-kind hechting tot de bindingen van mensen die een nationaliteit delen, ontstaat een wereld waar de mensen zich thuis voelen en vanwaar ze solidair kunnen zijn met de rest van de wereld om de uitdagingen aan te pakken, om bij rampen of hoge nood te kunnen helpen en om elkaar te steunen in een sobere levensstijl. Hier wordt de drang tot consumptie beperkt gehouden tot het noodzakelijke. Er is geen behoefte aan reizen, want een rijk sociaal leven kunnen we niet missen en ieder burger heeft een belangrijke taak in het netwerk van solidariteit.

juliaan van acker, zondag 3 februari 2019

P.S. Er komt meer en meer kritiek op de klimaatspijbelaars, vooral uit de hoek van oudere mannen. Ze vinden de spijbelaars te naïef, te verwend, ze dragen zelf bij aan de milieuvervuiling en hun spandoeken zijn grof en seksistisch. Deze kritiek vind ik naast de kwestie, hypocriet en flauw. Het gaat erom dat een jonge generatie van jongens en meisjes die nog niet volwassen zijn, zich zorgen maakt over de toekomst van de planeet. Niemand weet voorlopig een oplossing, ook niet de volwassenen en zelfs de wetenschappers niet. De klimaatspijbelaars maken ons allemaal bewust van onze verantwoordelijkheid voor het behoud van de planeet waarop de toekomstige generaties ook gezond moeten kunnen leven. Die bewustwording is een belangrijke en noodzakelijke bijdrage van deze jonge mensen. Het zoeken naar oplossingen en de grote massa ervoor motiveren zal hierdoor worden gestimuleerd. Met dank aan Anuna.

(*) Dit is een tautologie, want liefde is per definitie onvoorwaardelijk en onbaatzuchtig. Zodra een voorwaarde wordt gesteld of zodra er baatzucht is, is er geen sprake meer van liefde. Toch is het goed om die kenmerken van de liefde af en toe te beklemtonen, want de wereld vergeet het al te licht (Kierkegaard: "De eis der eeuwigheid zal de liefde verhinderen in enig zelfbedrog te blijven steken").

.

Zie ook ’Mijn politiek-filosofische visie voor Europa in de 21ste eeuw’

andere teksten: