opvoedingsproblemen - gedragsproblemen - jeugdcriminaliteit - orthopedagogiek - politiek voor de 21ste eeuw   

Volgens de Verenigde Naties (april 2020) zullen de komende periode 250 miljoen mensen het slachtoffer zijn van een ’bijbelse’ hongersnood. De komende maanden zullen er 30 miljoen doden vallen. De meest getroffen landen zijn: Jemen, Soedan, Zuid Soedan, Congo, Venezuela, Syrië, Nigeria, Haïti en Ethiopië. In dit rijtje is Congo het land dat ik het best ken omdat ik er drie jaar heb gewerkt. Het is buitengewoon triest dat ook daar op grote schaal hongersnood zal heersen. In het oosten van Congo ligt op de evenaar een enorm gebied op een hoogte van 1500 meter, waardoor de temperatuur het hele jaar door rond de 25 graden ligt en jaarlijks driemaal of meer geoogst kan worden. De vulkanische grond is zeer vruchtbaar. Toen Congo nog een Belgische kolonie was, werd hier voldoende voedsel geproduceerd voor het gehele land. Veel idealisten en voorvechters van de mensenrechten zullen de volgende stelling niet leuk vinden, maar moest Congo nog steeds een Belgische kolonie zijn, dan zouden de Congolezen nu tot een van de meest welvarende volkeren ter wereld behoren. Maar dit mag eigenlijk niet worden gezegd. Ik schrijf het toch maar op, omdat ik van dat land en de Congolezen houd en uit ervaring weet hoe zij door hun eigen politici continu worden voor de gek gehouden en uitgebuit.

Ik ben lid van een besloten Facebook-groep van Congolezen die wonen in of afkomstig zijn van het gebied waar ik als pedagoog heb gewerkt. Twee zaken vallen mij op. Ten eerste is de kennis van de Franse taal abominabel slecht. Die taal is voor Congo belangrijk voor de contacten met de buitenwereld en omwille van de diverse dialecten. Die gebrekkige kennis wijst op de slechte kwaliteit van het onderwijs. Iets waar ze zelf voortdurend over klagen.

Een tweede zaak die opvalt zijn de vele religieuze teksten en video’s van predikers. Religie biedt in dit geval een toevlucht voor mensen die niks hebben en voortdurend bedreigd worden door geweld, armoede en hongersnood. In feite is het meer magie dan religie in de ware betekenis van het woord. De foto’s die de leden van deze facebook-groep plaatsen, tonen gewone mensen die armoedig zijn gekleed en de openbare gebouwen zijn sinds de onafhankelijkheid, zestig jaar geleden, nooit meer onderhouden. 

Dezelfde situatie kunnen we in de andere bovengenoemde landen ook aantreffen. Sommige van die landen zijn voor een groot gedeelte platgebombardeerd en in Haïti is de schade veroorzaakt door de laatste aardbeving nog nauwelijks hersteld.

Bovenop die ’bijbelse’ hongersnood komt nu nog een coronapandemie en in een gedeelte van Afrika een gigantische sprinkhanenplaag. Een van de gevolgen van de pandemie is dat veel minder geld van het Westen naar familie in de landen van herkomst wordt gestuurd. Volgens sommige bronnen is er sprake van een daling van 80 procent. De sprinkhanenplaag heeft de landbouwproductie nagenoeg verwoest.

Hier in Europa zitten we met de miserie van de coronapandemie met economische gevolgen waarvan we voorlopig kunnen gissen naar de ernst ervan op de langere termijn. Voor andere delen van de wereld wordt het nog veel erger omdat de veerkracht van die landen gering is, er geen buffer is om economische rampspoed te overkomen en andere plagen er bovenop komen.

Wat moeten we hieruit (durven) concluderen? Vrome wensen en een soft, idealistisch verhaal bieden hier geen soelaas. Het is een kwestie van opvoeding: zonder gezag in de opvoeding kom je nergens. Maar opvoeding is bedoeld om het kind de beste kansen te geven om een vrije en zelfstandige volwassene te worden. Er is autoriteit nodig die hard vasthoudt aan elementaire normen en waarden, die disciplineert waar nodig.

Ik zal het kort maken omdat in mijn essays van de voorbije jaren al uitvoerig over een oplossing is nagedacht. Om de ontwikkelingslanden uit de hopeloze spiraal van burgeroorlogen, corruptie, machtsmisbruik en miserie te halen is er een sterke macht nodig die de komende decennia vrede, welzijn en welvaart in die landen brengt. Dat begint met goed basisonderwijs. Het basisonderwijs in die landen is zo erbarmelijk, dat minstens drie generaties nodig zijn om economische voorspoed mogelijk te maken (iets waar het ontwikkelingswerk nauwelijks aandacht aan heeft besteed tot nog toe). We zijn in Europa tot een welvaart voor allen gekomen dank zij de onderwijzer, de pastoor en de notaris. Daar lag de basis van onze vooruitgang, de welvaart kwam dan tot stand dank zij het bedrijfsleven en de gewone man werd steeds mondiger.

Vervolgens moet een netwerk van ziekenhuizen worden opgezet en er moet een leger komen dat samen met de politie zorgt voor de veiligheid van het burgers en voor respect voor de wet bij de machthebbers. Er is echter een leger en een politie nodig die van buitenaf wordt gerecruteerd. Het opzetten van een onderwijsnet en ziekenhuizen, is een taak voor Afrikanen en moslims die nu in Europa wonen, daar een opleiding hebben gehad en massaal terugkeren naar de landen van herkomst. 

De sterke macht die zal ingrijpen gedurende enkele decennia totdat het doel is bereikt bestaat uit: (1) de Europese Confederatie van Nationale Staten waar Rusland en Israël ook deel van uitmaken en (2) Turkije dat samen met Saudi-Arabië zal heersen over de moslimlanden in het Midden-Oosten (met uitzondering van Iran) en Afrika. Een Europees en Turks vredescorps zal in eerste instantie met harde hand moeten optreden om de wreedheid van elkaar bestrijdende stammen in de kiem te smoren.

De Verenigde Staten kunnen ingrijpen in Zuid-Amerika.

Wie een andere oplossing weet, mag het zeggen. Behalve als het een soft verhaal is dat toch niet zal leiden tot een oplossing. Er is wel haast nodig want de volgende  maanden sterven er in de genoemde landen 30 miljoen mensen de hongerdood.

Hallo, beste lezer, als je dit ook belangrijk vindt, vergeet dan mijn tweet niet te retweeten (doen!)

referentie: Acker, J. van (2020). De beste eeuw ooit (link door te klikken op afbeelding bovenaan rechts van deze pagina)