opvoedingsproblemen - gedragsproblemen - jeugdcriminaliteit - orthopedagogiek - politiek voor de 21ste eeuw   

Wat de EU wil, kan juist worden bereikt door de EU af te bouwen. Ik illustreer dit met de twee belangrijkste argumenten om de Europese landen te verenigen onder één regering. Als een verenigd Europa staan we sterker tegenover andere grootmachten en we kunnen beter onze economische belangen beschermen. Vooral tegenover een steeds machtiger wordend China, dat nu al enorme belangen heeft in westerse landen, is een krachtig beleid vereist. Maar ook tegenover Rusland en de islamitische landen is het van belang dat Europa een consequent beleid kan voeren. Tenslotte zal de VS ons serieuzer nemen als duidelijk is wie hier de leider is en als die leider in staat wordt gesteld een echte leider (lees: staatsman) te zijn.

Wat de voorstanders van een Europese Unie voortdurend vergeten is wat een land krachtig en machtig maakt. Als de landen van de unie zwak zijn, dan zal de optelsom van zwakke landen nooit een krachtige unie kunnen vormen. Daarom moeten we er eerst voor zorgen dat de landen krachtig en machtig zijn. Een leger bijvoorbeeld kan een land goed verdedigen als de militairen echt voor hun land willen strijden. Die motivatie is gebaseerd op een gevoel van verbondenheid, op een gedeelde geschiedenis, op gedeelde normen en waarden en op trots op het vaderland. Legers van relatief kleine landen, zoals Oekraïne en Israël, kunnen de grootste dreigingen succesvol weerstaan.

Die motivatie voor de Europese Unie is er niet. De EU is te zeer een bureaucratie en de politici zijn eerder technocraten. Diegenen die het binnen de EU echt voor het zeggen hebben zijn niet gekozen door het volk. Lobby-groepen hebben een ondemocratische invloed. 

Als de Europese landen soeverein zouden blijven, dan kunnen ze elk een sterk leger opbouwen met militairen die hun gezinnen, hun familie en hun vrienden met alle kracht willen verdedigen, en die ook hun cultureel erfgoed willen beschermen. Tussen de legers kunnen goede afspraken gemaakt worden om Europa met succes te verdedigen tegen vijanden. De Navo is ontstaan voordat de Europese Unie werd uitgebreid tot 27 landen. De Europese landen hebben echter te weinig geïnvesteerd in defensie, omdat ze zich veilig voelden onder de paraplu van de VS. Bij een krachtig Europa moet er daarom een gezamenlijke afspraak zijn om de defensie geloofwaardig te maken. Daar hebben we geen organisatie als de EU voor nodig.

De massa-immigratie is een dreiging van binnenuit. Het is een feit dat de EU dit niet kan oplossen, ergo de EU verhindert (doelbewust?) een oplossing. Hier  kunnen alleen soevereine landen een oplossing bieden door de grenzen te sluiten en een einde te maken aan de absurde asielindustrie. Brexit zal voor het Verenigd Koninkrijk het mogelijk maken de massa-immigratie en de aanwezigheid van miljoenen illegalen te beëindigen; dit zal echter pas lukken als een sterke, charismatische leider de politieke macht in handen krijgt en de macht van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (de hedendaagse inquisitie) wordt ontnomen..

Wat de economie betreft is soevereiniteit eveneens een voorwaarde voor een veerkrachtig beleid. Binnen de EU gaat het eerder om een planeconomie waarbij geen rekening wordt gehouden met de eigenheid van de landen; de geschiedenis leert wat voor desastreuze gevolgen een centraal geleide planeconomie heeft.

De landen hoeven zich niet te laten uitspelen door China of de VS. Staatsmannen zullen er voor zorgen dat de verschillende Europese landen zich houden aan regels die gemaakt zijn om de eigen economieën te beschermen. Soevereine landen weten best welke wetgeving er nodig is om in de specifieke situatie van het eigen land de economie te stimuleren en om op een efficiënte manier belasting te heffen.

Economie wordt in dit hoogtechnologisch tijdperk vooral gestimuleerd door onderzoek. Wetenschappelijke doorbraken komen meestal tot stand dankzij geleerden die tegen de draad in hun ideeën doorzetten. Deze wetenschappers worden zelden gesubsidieerd door de overheid. Een wetenschapsbeleid vanuit een supranationale organisatie is een beleid van middelmatige compromissen die eerder stagnerend werken. Binnen een soeverein land krijgen de meest talentvolle wetenschappers betere kansen. Israël is van dit laatste het perfecte voorbeeld.

Het is glashelder dat soevereine landen de bouwstenen zijn van een krachtig Europa. In tegenstelling tot vroeger, hebben we nu echter te maken met de globalisering en de opkomst van nieuwe grootmachten. Om hiertegen een goed beleid te voeren kunnen kunnen soevereine landen best goed samenwerken, zonder dat een logge bureaucratische organisatie, die niemand inspireert en zeer kostbaar is, moet worden opgebouwd. 

Binnen de Europese Unie zijn de aangestelde ’leiders’ kleurloze figuren die niemand inspireren omdat de grote landen zoeken naar compromis-kandidaten die makkelijk zijn te manipuleren. Om die reden zijn het meestal kandidaten uit lilliputlanden.

Als de Europese Unie evolueert naar een Europese Confederatie van soevereine staten, dan zullen hier en daar echte leiders naar voren komen die door veel Europeanen gewaardeerd worden. Deze staatsmannen zullen vanzelf een leidende rol spelen bij het maken van afspraken en verdragen tussen de Europese landen.

De meeste Europese landen zijn in staat om net zoals Israël een zeer sterke defensie op te bouwen, alsook een bloeiende economie gebaseerd op innovatie en een enorme investering in onderzoek. Als een Europese Confederatie van soevereine landen zal bestaan uit tientallen ’Israëls’, dan zal Europa de machtigste speler zijn op het wereldtoneel.

zie ook: Onze ethische plicht de Europese Unie af te bouwen

andere teksten: