opvoedingsproblemen - gedragsproblemen - jeugdcriminaliteit - orthopedagogiek - politiek voor de 21ste eeuw   

zaterdag 23 oktober - 27 oktober 2021

Overleven in apocalyptische tijden

Alle congressen, conferenties, internationale afspraken en verdragen en al de andere goedbedoelde of cynische pogingen om de wereld te behoeden voor een door de mensen veroorzaakte Apocalyps, zijn vruchteloos gebleken. Het enige wat helpt is een terugkeer naar het eenvoudige leven, in het gezin, gehecht aan en zorgzaam voor de eigen zelfvoorzienende regio, zodat de industriële productie en andere vormen van aantasting van de natuur resoluut gereduceerd worden tot het minimaal noodzakelijke. De natuur bloeit op, biodiversiteit keert terug, wat bedreigd was wordt hersteld.

Om te ontsnappen aan de rampspoed worden hier en daar gemeenschappen opgericht om samen het goede leven nog mogelijk te maken. In eerste instantie vestigen gezinnen zich in verlaten abdijen of ze gaan een coöperatie aan met kloostergemeenschappen. Zoals in een ver verleden is elke abdij zelfvoorzienend met een eigen boerderij, tuinbouwgronden en bossen. Iedereen draagt bij aan de ecologische landbouw. Er wordt in elke abdij een school opgericht en sommige leden van de gemeenschap verzorgen het onderwijs. 

De gemeenschap heeft ook contacten met de buitenwereld, dit is de onmiddellijke regio van de abdij. Leden van de gemeenschap volgen een korte praktijkgerichte opleiding om klussen en reparaties in de regio te kunnen uitvoeren. Andere leden zetten zich in voor begeleiding van gezinnen die om advies of hulp vragen, voor extra bijlessen voor kinderen en voor psychosociale dienstverlening in het algemeen, zodat de gehele regio rondom deze gemeenschap daarvan kan profiteren.

De gemeenschap geeft het voorbeeld van een levensvorm om in apocalyptische tijden toch het goede leven mogelijk te maken. Dit is een sobere levensstijl, wars van materialisme en nadruk op spiritualiteit. Dit betekent dat studie van de bijbel, van teksten over ethiek en zingeving, groepsdiscussie en solidaire acties een voorname plaats krijgen in het dagelijks leven. Leden die door studie of levenservaring getuigen van veel wijsheid spelen een belangrijke rol voor de goede sfeer in de gemeenschap. 

De christen leden van de gemeenschap houden elke dag of zelfs meerdere keren per dag een bijeenkomst in de kerk, om samen te bidden, te zingen en te musiceren. De andere leden houden regelmatig studiebijeenkomsten over ethiek, filosofie en zingeving. Alle leden kunnen elkaars bijeenkomsten bijwonen. De nodige aandacht wordt besteed aan kunst en cultuur zodat de bijeenkomsten daardoor aantrekkelijk zijn en de aanwezigen inspireren.

Een en ander belemmert niet dat sommige leden van de gemeenschap een hogere status hebben, of meer winst maken en meer verdienen. Talent en inspanning worden beloond. Het gaat erom dat macht, gezag en rijkdom het mogelijk maken zich nog beter in te zetten voor de anderen. Macht en gezag worden ontleend aan ieders inzet en bijdrage aan de gemeenschap.

Identitairen tegenover de globalisten

Dank zij nationalisme wordt doeltreffende en daadkrachtige ontwikkelingshulp mogelijk

In 1961 schreef de Frans-joodse filosoof Emmanuel Levinas het volgende: ’De mens moet dringend verdedigd worden tegen de technologie van deze eeuw. De mens zou zijn identiteit kunnen verliezen en een schakel worden in een immense machinerie’ en ’Bestaan wordt dan gelijk aan het uitputten van de natuur … de eenzame wandelaar in de natuur is slechts de cliënt van de hotelindustrie … niemand leeft nog voor zichzelf’. Het gaat volgens Levinas niet alleen over het verlies van onze identiteit, maar ook om het risico dat onze planeet naar de knoppen gaat.

Niettemin zegt Levinas in hetzelfde artikel dat de techniek minder gevaarlijk is dan de mentaliteit van ’Bloed en Bodem’ (Levinas gebruikt deze termen niet, maar hij verwijst naar het geworteld zijn in de natuur en de geboortegrond volgens Heidegger). De techniek bracht een bevrijding van de mens en opende nieuwe horizonten. Essentieel is dat de techniek ons leert open te staan voor andere mensen, die niet behoren tot onze vertrouwde omgeving. Als voorbeeld geeft Levinas de astronaut die vanuit de ruimte, dit is buiten elke horizon, kijkt naar de aarde. De blauwe planeet is er voor alle mensen en dit vraagt om verantwoordelijkheid van het Ik voor alle anderen, zonder onderscheid op basis van ras, afkomst of andere kenmerken. Vanuit de ruimte gezien speelt nationalisme, religie of etnische afkomst geen enkele rol.

In feite gaat het om de strijd tussen de verdedigers van de identiteit van een volk en de globalisten die een wereld willen zonder grenzen. De eersten staan huiverig tegenover de techniek; de anderen zien de ongekende mogelijkheden van de techniek. 

De strijd  tussen de identitairen en de globalisten, valt niet te winnen en kan leiden tot destructie van onze beschaving.  Ik wil een stap verder gaan dan Levinas en de oplossing van dit conflict zoeken in het versterken van de identiteit van een volk om de mensheid beter te kunnen dienen. Een machtig land kan ofwel een oorlog ontketenen om het territorium uit te breiden, ofwel op economisch gebied zoveel mogelijk winst proberen te maken ten koste van andere landen of door uitbuiting van de armen in de wereld, ofwel kan een machtig land zijn kennis, technologie en macht gebruiken om in andere landen vrede, welzijn en welvaart te brengen.

Ik pleit daarom voor een Europese Confederatie van soevereine landen en voor een Europa waar geen moslims wonen. Tegelijkertijd pleit ik voor Europese landen die solidair samenwerken met de islamitische landen en met zwart Afrika om daar vrede, welzijn en welvaart te brengen. De teruggekeerde immigranten kunnen hierin een sleutelrol spelen. Anders uitgedrukt: dank zij nationalisme wordt doeltreffende en daadkrachtige ontwikkelingshulp mogelijk. Aangezien nationalisme een zeer krachtige beweging is, is de kans op succes groot, op voorwaarde dat nationalisme omgebogen wordt naar verantwoordelijkheid voor de Ander. Met de Ander wordt bedoeld alle mensen, onafhankelijk van hun kenmerken. Dit is een totaal andere definitie van nationalisme, in feite de juiste invulling ervan, dan de pathologisch vorm ervan in bijvoorbeeld het nationaal-socialisme.

Dit voorstel is geen neo-kolonialisme. De moslims en de zwarte Afrikanen nemen hun verantwoordelijkheid op voor de landen van herkomst. Hierbij kunnen ze rekenen op Europese landen. Met een scherp voorbeeld wil ik verduidelijken hoe we een einde kunnen maken aan het slappe immigratiebeleid van de EU en het voortduren van de ellende in de islamitische landen en in zwart Afrika. Stel dat Duitsland opnieuw een zeer sterke legermacht zou opbouwen, waarmee een blitzkrieg in het Midden-Oosten gevoerd kan worden. Dit Duitse leger is nu niet bedoeld om het territorium uit te breiden, maar om de moslims te helpen zich te bevrijden van corrupte tirannen zodat ze vrede, welzijn en welvaart in hun landen kunnen realiseren. Met de massale terugkeer van de moslims naar de landen van herkomst, kan dit lukken. 

Er komt hier echter nog iets bij: als er vrede, welzijn en welvaart is in het Midden-Oosten en de corrupte leiders die hun volk opruien tegen de joden als denkbeeldige vijand afgezet zijn, dan zou hierdoor een samenwerking kunnen ontstaan tussen de islamitische landen en Israël. Het Duitse leger zou met een blitzkrieg in het Midden-Oosten een einde hebben gemaakt aan de haat tegen Israël onder de omringende volkeren. Op dezelfde manier zou het nationalisme in de Europese landen hen de kracht geven om de Derde Wereld menswaardig te maken.

gepubliceerd op de PostOnline in oktober:

Windmolenparken: Immoreel gebruik van de techniek

Nieuwste wetenschappelijk onderzoek en God

Het einde van de multiculturele samenleving

Vakbonden verhinderen kwaliteitsverbetering in het onderwijs 

oudere blogs: