opvoedingsproblemen - gedragsproblemen - jeugdcriminaliteit - orthopedagogiek - politiek voor de 21ste eeuw   

dinsdag 3 juli 2018

Hoe etnische spanningen en burgeroorlog voorkomen?

We staan in deze eeuw voor enorme uitdagingen. Hoe zullen we bijvoorbeeld omgaan met de gevolgen van de klimaatverandering, de overbevolking, de massa-immigratie of met de risico’s van een uit de hand gelopen bewapeningswedloop?

Om een herhaling van de verschrikkingen van de twintigste eeuw te voorkomen, zal iedereen zijn verantwoordelijkheid moeten opnemen voor het eigen land, voor de beschaving van zijn voorouders. Alleen sterke landen kunnen de uitdagingen aan en kunnen solidair zijn met andere landen. 

Emigratie is geen oplossing. Slechts een verschuiving van de problemen. Nemen we onze verantwoordelijkheid niet op, dan wordt het elk voor zich. Etnische spanningen en een burgeroorlog worden dan onvermijdelijk.

Willen we in de 21ste eeuw een volgende en hogere fase bereiken in de beschavingsgeschiedenis van de mensheid, dan moeten we streven naar een sterke Europese Confederatie op basis van de Verlichtingsidealen en haar joods-christelijke wortels, naar een islamitisch Kalifaat waarheen alle moslims terugkeren,  naar een zwart Afrika waar de nog onontgonnen talenten van de bevolking tot bloei komen en ook voor de rest van de wereld moet gelden dat de eigen cultuur zo goed mogelijk zich verder ontwikkelt. In deze situatie ontstaat in ieder land de verbondenheid die noodzakelijk is om de uitdagingen aan te gaan. 

Onder deze voorwaarden kan een strijd van allen tegen allen worden vermeden. De mensen die met elkaar verbonden zijn, - dank zij een gemeenschappelijke cultuur, traditie en geschiedenis -, zullen gemotiveerd zijn om zich voor het welzijn van allen te engageren. Wereldsolidariteit begint bij de solidariteit met de eigen mensen. 

woensdag 4 juli 2018

Een politicus met visie

Een politicus met visie is een staatsman die rekening houdt met de enorme uitdagingen van deze eeuw. Deze uitdagingen kunnen een vreselijke impact hebben op de samenleving. Dit vereist radicale maatregelen, waarbij democratisch overleg onvoldoende is. We denken hierbij aan het volgende:

1. De Europese Unie wordt afgebouwd en hervormd tot een Europese Confederatie van onafhankelijke staten met Wenen als hoofdstad.

2. Jeruzalem zal het spirituele centrum zijn van de westerse en islamitische wereld

3. Burgers die in het land al vijf generaties lang voorouders hebben, zijn gerechtigd om in dat land te wonen

4. In elk land nemen de burgers de verantwoordelijkheid op om de grote uitdagingen van deze 21ste eeuw tot een goed einde te brengen, zodat er vrede is, welzijn en voldoende welvaart

5. Staatsmannen zijn in staat over de gehele wereld een beweging van solidariteit op gang te brengen, waarbij de mensen hun eigen beschaving in het land van oorsprong willen opbouwen. Dit is de enige manier om in het Midden-Oosten en in zwart Afrika het tij te doen keren

6. Vanuit de eigen kracht zijn de landen solidair met andere landen die het moeilijk hebben. Van belang is dat de Europese landen samen met de islamitische landen een alliantie aangaan om vrede, welzijn, goed onderwijs, werkgelegenheid en welvaart in zwart Afrika te realiseren

7. Er wordt gekozen voor een nieuwe economische politiek om te voorkomen dat de planeet Aarde voor ons en voor de toekomstige generaties onleefbaar wordt. Economie wordt gezien als een gezamenlijk project om op verantwoorde wijze om te gaan met wat de Aarde te bieden heeft en om de uitdagingen van deze eeuw aan te kunnen, op zodanige wijze dat niemand in diepe armoede en ontbering moet leven

8. De politiek wordt gezien als een gezamenlijk project om de wereld te behoeden voor machtsmisbruik, zelfverrijking of hebzucht. Het gaat niet om een strijd tussen tegenstanders en er wordt een einde gemaakt aan de eindeloze verdachtmakingen en tegenwerking. Het buitenlands beleid is niet gebaseerd op morele veroordelingen, maar elk land probeert zelf het goede voorbeeld te geven.

zaterdag 7 juli 2018

Zwarte spelers in Europees voetbal

De halve finale en de finale van de Wereldkampioenschappen Voetbal worden een Europees onderonsje. Afrikaanse, Aziatische, Noord- en Zuid-Amerikaanse teams zijn al eerder uitgeschakeld. Het succes van de Europese elftallen is mede te danken aan voetballers met Afrikaanse roots, zowel van Noord-Afrika als van zwart Afrika.

Dit resultaat lijkt een sterk argument te zijn tegen mijn politieke opvatting dat immigranten moeten terugkeren naar de landen van herkomst. Op die manier kunnen zij hun verantwoordelijkheid opnemen om deze landen op te bouwen. Een massale terugkeer zou echter een grote aderlating betekenen voor Europa, niet alleen op voetbalgebied, maar ook op andere maatschappelijke terreinen.

De bijdrage van immigranten, van de eerste tot de volgende generaties, aan de Europese samenleving valt niet te ontkennen. Ondanks alle negatieve geluiden die we vaak horen over met name Noord-Afrikaanse immigranten, bijvoorbeeld over hun aandeel in de criminaliteit of over hun afhankelijkheid van uitkeringen, is de balans voornamelijk positief. Onze economie leunt sterk op hun bijdrage en ook op cultureel gebied zijn er veel mooie voorbeelden te geven.

Niettemin is er ook een sterk argument voor mijn politieke visie. Indien er een massale terugkeer zou zijn, dan zouden de landen in het Midden-Oosten en in zwart Afrika ook tot bloei kunnen komen. Die terugkeer is zelfs een noodzakelijke voorwaarde. Als dit lukt zou in de toekomst een Afrikaans land het wereldkampioenschap winnen. Meer reden om trots te zijn, dan als teamlid van een Europees elftal.

zondag 8 juli 2018

Een roepende in de woestijn

De belangrijkste bedoeling van deze website, met name de teksten onder het kopje ’Een nieuw Europa’ is een blauwdruk te schetsen voor het moment waarop het in de wereld uit de hand loopt. Dan is de speeltijd voorbij en komen er onvoorstelbare en ongehoorde maatregelen.

Zolang dit moment er nog niet is, is het meeste wat ik voorstel onvoorstelbaar en ongehoord.

Wat zal er uit de hand lopen? Moeilijk precies te voorspellen. Het is wel duidelijk dat meerdere ontwikkelingen tegelijkertijd de verkeerde kant opgaan. Doordat zoveel risico’s samen opduiken, zal het onbeheersbaar worden.

Wat werd geroepen in de woestijn (Johannes 1:23): om de weg recht te maken. In eigentijdse termen vertaald: om de dwaalwegen te verlaten en de rede te volgen. Rationaliteit verbinden met wijsheid. Het is onvoorstelbaar hoe in deze tijd de mensen ondanks al hun rationeel denken, voortdurend dwaalsporen volgen. Het is zichtbaar, maar weinigen zien het.

maandag 9 juli 2018

China’s onverantwoordelijk gedrag

De ozonlaag is terug van weggeweest. In 1985 ontdekten wetenschappers een enorm gat in de ozonlaag. Deze laag is belangrijk om ultraviolette straling tegen te gaan. Deze straling veroorzaakt huidkanker, beschadigt de ogen, heeft een ongunstig effect op oogsten en op het leven in de zee. De oorzaak werd ook bekend, namelijk het gebruik van CFC-11 gas in de industrie. Toen het gebruik van dit gas werd verboden, trad na tien jaar een verbetering op.  Dit verbod werd in 1987 vastgelegd in het zogenaamde Montreal-protocol. Ondanks dat China dit protocol ondertekende, blijkt uit een onderzoek van twee maanden geleden dat er opnieuw een enorme stijging is van het CFC-gas in de atmosfeer. De schuldige werd spoedig ontdekt: Chinese bouwbedrijven gebruiken dit gas om isolatiemateriaal te maken. Het is namelijk de goedkoopste methode.

Nadat de rhinocerossen binnenkort uitgestorven zullen zijn omdat Chinezen menen dat de hoorn van dit dier een afrodisiacum is, worden we door dit volk opnieuw geconfronteerd met een groot gat in de ozonlaag. De gehele mensheid is hier het slachtoffer van.

Mijn pleidooi voor natie-staten die elk hun eigen verantwoordelijkheid dragen, moet enigszins bijgesteld worden. Er is een internationaal agentschap nodig om de landen onder toezicht te houden. Maar „internationaal" heeft ook een negatieve bijklank: aangezien de meerderheid van de landen corrupt is, zal het beter zijn dat een Europees agentschap een jaarlijks rapport publiceert, waarin de belangrijkste en vitale aspecten van het beleid van elk land worden beoordeeld. Een soort internationale schandpaal.

dinsdag 10 juli 2018

Slechts vijf procent van de mensen is intelligent genoeg om te weten hoe dom ze zijn.

woensdag 11 juli 2018

Godsdienstoorlog terug van weggeweest

Met mijn uitspraak ’Slechts vijf procent van de mensen is intelligent genoeg om te weten hoe dom ze zijn’, bedoel ik voornamelijk dat onze kennis beperkt is en we zelden of nooit met alles rekening kunnen houden. Onvolledige kennis leidt makkelijk tot onjuiste conclusies. De wetenschapper die op zijn specifiek vakgebied dertig jaar of langer studeert en ongeveer alles weet wat op dit gebied bekend is, zal meestal erkennen dat hoe meer hij weet, hoe meer hij beseft hoe weinig hij weet. Zelfs over zijn eigen vakgebied. Daartegenover staan diegenen die menen te beschikken over de absolute waarheid of die er stellig van overtuigd zijn het gelijk aan hun zijde te hebben. Deze laatsten behoren niet tot de eerder genoemde vijf procent.

Thomas Hobbes

Met de komst van de islam zijn we terug van weggeweest. Godsdienstoorlog ligt weer in het verschiet en is in feite al begonnen. Daarom is het goed weer eens te luisteren naar Thomas Hobbes, die in de zeventiende eeuw zocht naar hoe een einde kon komen aan al die verschrikkelijke godsdienstoorlogen die toen woedden. Hobbes was zo slim om het bestaan van God niet te ontkennen. Hij zei gewoon dat God onkenbaar is. Geen mens is gerechtigd om het bestaan van God te bevestigen of te ontkennen. We kunnen over God simpelweg geen uitspraken doen. We weten daarom niet wat God van ons wil of welke geboden Hij ons oplegt. Volgens Hobbes is het beter een wereldse autoriteit te erkennen, op voorwaarde dat die autoriteit het welzijn van allen wil bevorderen. De burgerlijke macht vervangt de religieuze macht. Alleen de eerste is gewettigd.

Oorlog en wreedheid in naam van de vrede

De islam kent verschillende richtingen die elkaar op leven en dood bestrijden (wie zijn ogen openhoudt en kan lezen, kan dit elke dag zelf constateren). Daar bovenop beschouwen de moslims ongelovigen, afvalligen, joden en christenen als minderwaardige mensen omdat zij het ’ware’ geloof niet belijden (vandaar dat hun kinderen niet met niet-moslims mogen trouwen). Het doel is de hele wereld tot de islam te bekeren. Assimilatie of integratie in een niet-islamitische cultuur is daarom ondenkbaar. Hun loyaliteit blijft liggen bij de landen van herkomst. Islam is als zodanig een religie van de vrede, maar om die vrede te bereiken moeten de anderen gedwongen worden zich tot de islam te bekeren en weigeren zij, dan volgt oorlog of terreur. Oorlog in naam van de Vrede. Net zoals in de zeventiende eeuw in Europa.

Democratische besluitvorming

De oplossing ligt, net zoals in eeuwen terug in Europa, in de scheiding van Kerk en Staat, in de erkenning van de Rechten van de Mens, in de democratische besluitvorming bij de wetgevende macht, in de vrije meningsuiting en in de voortdurende dialoog, met respect voor het standpunt van de tegenstanders.

Nieuwe uitdagingen

Er is echter een probleem: het duurt eeuwen vooraleer een religie die de absolute waarheid meent te bezitten, een stap opzij wil zetten en de macht overdraagt aan de burgerlijke autoriteit. In deze tijd beschikken we niet over die tijd. Daarvoor is de wereld te dicht bevolkt, is er een bevolkingsexplosie in het Midden-Oosten en islamitische landen beschikken of zullen beschikken over atoomwapens. Als Iran bijvoorbeeld een stap te ver gaat in het bedreigen van de joodse staat Israël, dan wordt Iran radicaal en voor eeuwig van de kaart geveegd. In de Tweede Wereldoorlog heeft het ’beschaafde’ Westen atoombommen gegooid op twee Japanse steden en werden Duitse steden onnodig platgebombardeerd. Hierbij kwamen honderdduizenden mensen, baby’s, zieken, bejaarden, mensen die hun eigen regime verafschuwden en alle mensen van goede wil om, vaak levend verbrand. Tel daarbij de miljoenen jonge mannen die zijn gesneuveld of voor het leven lelijk verwond, en we weten wat ons te wachten staat als we toelaten dat de huidige godsdienstoorlog zich zal uitbreiden.

Hierbij heb ik het nog niet gehad over de andere uitdagingen waarmee we in deze 21ste eeuw geconfronteerd worden. Te denken valt aan de gevolgen van de klimaatverandering, de kolossale luchtvervuiling, de al lang voorspelde mondiale epidemieën of aan de massa-immigratie vanuit zwart Afrika.

De toekomst bepalen we zelf

Het gaat hier niet om een onheilsprofetie, ook niet om optimisme of om pessimisme. De toekomst bepalen we grotendeels zelf. Wat niet ontkend kan worden, zijn de uitdagingen waarvoor we nu staan. We zullen al onze krachten moeten verenigen om die uitdagingen aan te kunnen om van deze 21ste eeuw een succes te maken. Daarom is de strijd tussen links en rechts, tussen progressief en conservatief, niet alleen nutteloos, maar ook onverantwoord. In deze website in in mijn boek ’Het Europees-Islamitisch Vriendschapsverdrag: De enige weg om de Apocalyps te voorkomen’ pleit ik voor een politiek gebaseerd op de dialoog.

donderdag 12 juli 2018

De puinhoop van het onderwijs in het Midden-Oosten en Afrika

Op mondiale schaal is het aantal kinderen dat naar school gaat in enkele decennia tijd flink gestegen: in 1970 ging 28 procent van de kinderen niet naar de basisschool, in 2016 is dit gezakt naar 9 procent. Dit laatste betekent wel dat er nog steeds 63 miljoen kinderen zijn die geen enkele scholing genieten. Tweehonderdmiljoen kinderen gaan niet naar het middelbaar onderwijs. In de rijke landen gaat 96 procent van de kinderen naar het middelbaar onderwijs. In arme landen is dit slechts 35 procent.

Salarissen niet uitbetaald

Ondanks de mondiale daling van het aantal kinderen met geen of nauwelijks opleiding, is in het Midden-Oosten en Afrika de onderwijssituatie belabberd. We mogen ons niet blindstaren op de kleine groep rijke Afrikanen en Arabieren die hun kinderen naar het buitenland sturen en die dure business-opleidingen volgen. Die lieden zijn rijk geworden met het geld dat zij van hun volk hebben gestolen. In Kongo bijvoorbeeld zijn er vaak langdurige stakingen, omdat de salarissen van de leerkrachten niet worden uitbetaald. Dat geld is gestolen door Kongolezen om hun luxeleven in Brussel of Parijs te kunnen bekostigen.

In een studie uitgevoerd in Oost-Afrika bleek dat driekwart van de leerlingen van het derde jaar lager onderwijs een simpele zin als ’De naam van de hond is Kees’ niet kunnen lezen. In ontwikkelingslanden is 11 tot 30 procent van de leerkrachten gewoonweg afwezig. In Oeganda is dit zelfs 60 procent. In Zuid-Afrika ligt bij 80 procent van de onderwijzers de kennis van rekenen onder het niveau van een twaalfjarige.

Opleiding van meisjes

Voor meisjes is de situatie nog rampzaliger. Hun kans om helemaal geen onderwijs te volgen is tweemaal hoger dan bij jongens. Slechts een klein percentage volgt middelbaar onderwijs. Zelfs als ze de lagere school gevolgd hebben, kunnen ze nauwelijks lezen en rekenen. Nochtans is de opleiding van meisjes hèt middel om de bevolkingsexplosie in die landen tegen te gaan en de kinderen van moeders die een beetje onderwijs hebben genoten, lopen minder kans om ondervoed te raken en vroegtijdig te sterven.

Minstens drie generaties

Welke conclusies kunnen we hieruit trekken? De meest dramatische is dat het minstens drie generaties zal duren vooraleer een begin gemaakt kan worden met de ontwikkeling van Afrika en het Midden-Oosten. Vooralsnog zijn er geen tekenen dat stappen gezet worden in de goede richting. Dit betekent ook dat het heel onverstandig is om in die landen te investeren, wegens het ontbreken van geschoolde mensen. 

Zoals in ons verleden de massa is geëmancipeerd dank zij de pastoor, de notaris en de onderwijzer, alsook dank zij de broeders en de nonnen die in het onderwijs werkzaam waren, heeft Afrika mensen nodig die zich volledig willen inzetten voor het onderwijs en in hun gemeenschap een voorbeeld zijn die anderen in de goede richting inspireren.

Een andere conclusie is dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat deze landen uit eigen kracht uit de puinhoop zullen komen. Net zoals iemand die verdrinkt zichzelf niet bij de haren uit het water kan trekken.

De koloniale periode

Toen ik in 1966 drie jaar had gewerkt als pedagoog in Kongo zag ik dat zes jaar na de onafhankelijkheid het fantastisch werk van de Belgen in hun kolonie op het gebied van onderwijs, ziekenzorg en infrastructuur aan het instorten was. Ik zag ook dat ontwikkelingshulp geen enkele zin heeft als geen prioriteit wordt gegeven aan het basis- en secondair onderwijs. Zestig jaar later is de situatie in Afrika en het Midden-Oosten onhoudbaar geworden. We moeten het heil niet verwachten van internationale organisaties, want die kunnen niet buiten de politiek-correcte lijnen denken. Bovendien heb ik in mijn loopbaan geleerd dat de overheid zich het liefst niet inhoudelijk moet bemoeien met alles wat met opvoeding en onderwijs te maken heeft. Opvoeding en onderwijs is namelijk afhankelijk van enthousiaste mensen die op eigen initiatief kunnen handelen en van stichtingen die deze mensen weten te verenigen.

Het tragische is dat de oplossing om een einde te maken aan deze puinhoop niet benoemd mag worden, want dan krijg je het verwijt een neo-kolonialist of zelfs een fascist te zijn. Ik laat het aan de lezer over om zelf een oplossing te bedenken.

(voor de statische gegevens heb ik mij gebaseerd op een supplement van The Economist July 7th 2018 en op onderzoek van het CGD, Centre for Global Development)

vrijdag 13 juli 2018 / update 14 juli

Arm Amsterdam: met een burgemeester van Groenlinks zit die stad voor jaren met een beleid gebaseerd op emoties. Terwijl de volgende jaren juist een harde, rationele politiek noodzakelijk zal zijn.

Toelichting: 

In haar beëdigingstoespraak heeft de nieuwe burgemeester Femke Halsema het over drie opgaven. In de eerste gaat het over de 17-jarige Mohammed die werd doodgeschoten en de derde opgave betreft een dragqueen die werd uitgescholden na een optreden. Klinkt mooi, maar waarom niet in de eerste plaats over die duizenden bejaarden, die in wijken met veel allochtonen nog nauwelijks de deur uit durven? Waarom niet over de jonge vrouwen die op straat uitgescholden worden en zich onveilig voelen? Waarom niet over de duizenden islamitische moeders, in onze eigen steden, die altijd binnen moeten blijven?

Verder wil Halsema de hoeder zijn van de vrijheid. Maar wat met de voorwaarden om die vrijheid te waarborgen? Zijn er in Amsterdam geen grote groepen die de vrijheid van godsdienst en de vrije meningsuiting absoluut haten? Weet zij niet dat in een bepaalde groep vrouwen wordt onderdrukt omwille van onwrikbare religieuze denkbeelden? 

Criminaliteit vindt zij onacceptabel. Dat vindt iedereen. Graag meer over hoe dit met harde hand te bestrijden.

Dit beleid, gebaseerd op emoties vinden we ook terug in het programma van haar partij Groenlinks. Het gaat om ’menselijke zorg’, ’eerlijk delen’, ’schone economie’ en ’één samenleving’. Vooral dit laatste roept veel vragen op. Want eenheid vereist tolerantie en vooral een gemeenschappelijk gedragen cultuur, gebaseerd op een gedeelde geschiedenis, alsook gedeelde normen en waarden. In onze beschaving betekent dit laatste de waarden van de Verlichting en een ethiek die gebaseerd is op de joods-christelijke erfenis. Wat betreft ’menselijke zorg' en 'eerlijk delen’: deze doelen zijn onmogelijk te realiseren als er niet veel te delen valt. Dus moet eerst en vooral het accent liggen op ’Amsterdam first’. Femke kan veel leren van Donald.

Ik besef dat bovenstaande argumentatie zinloos is, net zoals mijn gehele website zinloos is. De mens zit zo vastgeketend aan zijn eigen denkbeelden dat dialoog over wezenlijke zaken een illusie is. De mens is zelfs niet in staat te lezen, want hij leest wat hij wil lezen. We moeten gewoon wachten totdat de speeltijd over is en duidelijk wordt dat met ’verheven’ emoties de boosheid van de wereld niet wordt tegengehouden.

Ik doe nog een poging. Groenlinks pleit voor een schone economie. Dit kan echter niet via een democratisch besluitvormingsproces tot stand komen. De noodzakelijke maatregelen moeten afgedwongen worden totdat de burger zelf zich verantwoordelijk gedraagt. De industrie aanpakken helpt niet, want dan gaan ze naar elders. De burgers moeten door hun gedrag de industrie dwingen zich aan te passen. Dit kan alleen door sober te leven, geen vliegtuigreizen meer ondernemen, de auto slechts gebruiken voor het hoogst noodzakelijke, de vleesconsumptie beperken tot eenmaal per week, en dergelijke. Met andere woorden, als Groenlinks het doel van een schone economie zou formuleren in concrete voorstellen die echt werken, verliest ze de volgende verkiezingen. Geen grachtengordelgedoe, maar gewoon zelf het voorbeeld geven en mensen inspireren.

zondag 15 juli 2018 + update 16 juli

We worden gewaarschuwd voor de afhankelijkheid van Rusland als dat land al te veel borg zou staan voor onze energievoorziening. Maar wat met onze afhankelijkheid van het Midden-Oosten? Dit is van landen waar dictatoriale regimes heersen, waar buitenlandse arbeidskrachten worden uitgebuit en van waaruit een extreme, gewelddadige vorm van de islam wordt mede geëxporteerd? Dan liever afhankelijk zijn van een enorm groot land dat al eeuwen deel uitmaakt van de westerse beschaving.

Het is voor onze toekomst hoogdringend noodzakelijk dat we Rusland welwillend tegemoet treden. Uiteindelijk moet dit land lid worden van de Europese Confederatie. Dan ontstaat een wereldmacht van ongekende omvang, die berust op de joods-christelijke ethiek.

Deze verandering in beleid maakt de overgang uit van hypocrisie naar verantwoordelijkheid.

——

Een zondagse gedachte: stel dat God bestaat en bekommerd is om de wereld en stel dat wat in de Bijbel staat de goddelijke waarheid is. Onder die voorwaarden staat de islamitische wereld groot onheil te wachten. Tegen de Bijbelse waarheid in, predikt de islam haat tegen anderen en de islamitische landen hebben als doel Israël, het door God aan de joden beloofde land, te vernietigen. Als dit inderdaad de goddelijke waarheid is, dan moeten we Deuteronomium 11:13-32 lezen om te weten wat de islamitische landen te wachten staat. De wraak van God zal over hen komen. Als dit de komende tijd zal blijken, dan is dit de ultieme bevestiging van de Bijbelse waarheid. Of blijkt dat al sinds enkele decennia, in al die islamitische landen waar de moslims elkaar vermoorden en terroriseren? En als de situatie in Gaza escaleert, bijvoorbeeld als een raket van Hamas veel joden doodt en Israël de helft van de Gaza-strook platbombardeert? Wat gebeurt er dan in Europa? Is dit de lont die een wereldcatastrofe zal veroorzaken?

We moeten tot God bidden opdat de vele moslims die van goede wil zijn, niet het slachtoffer worden van de vloek die heerst, zodat zij de zuivere waarheid weten te ontdekken.

maandag 16 juli 2018

„Zelfs de meest zuivere waarheid wordt, als zij met geweld wordt opgelegd, een zonde tegen de geest” (Stefan Zweig). Een citaat waarover allen die menen de absolute waarheid te bezitten, eens goed moeten nadenken. Een religie of een ideologie die geen behoefte heeft aan dwang en geweld, is waarachtig en menswaardig. In het andere geval is die religie of die ideologie een stoornis die de mens ontmenselijkt.

woensdag 18 juli 2018

Een aangrijpend citaat van een autistisch meisje: „Ik ben een zwervend kind in een wereld vol zekerheden die de mensen onderwerpen” (Hélène Nicolas, alias Babouillec, auteur de livres).

donderdag 19 juli 2018

Een maximum inkomen en honderd procent belasting daarboven

"Wie de waarheid heeft gevonden, is een levende dode” (Charles Peguy).

De mens kan nooit definitieve antwoorden vinden. Het gaat erom voortdurend vragen te stellen, altijd de dialoog aan te gaan, vooral met andersdenkenden. Alle getheoretiseer verwijdert ons van de realiteit en is daarom een leugen. Wie denkt dat ’weten meten is’ stelt zich gelijk aan wat wordt gemeten. De realiteit is juist het mateloze, het onmeetbare. Politieke, religieuze, filosofische, wetenschappelijke economische, culturele discoursen zijn gebaseerd op clichés die de mensen in een kooi gevangen houden. Onze begrippen gaan altijd ten koste van de waarheid, want ze reduceren de werkelijkheid tot wat mij menen te kunnen omvatten. Maar de werkelijkheid is niet te omvatten, want oneindig.

We moeten zijn als kinderen die onbevangen de wereld tegemoet treden. De dogma’s en de clichés zijn de pest van de volwassenheid; die pinnen ons vast aan een denkbeeldige realiteit. We raken gefixeerd aan onze zogenaamde ’waarheden’. Een voor onze tijd allesoverheersende misleiding is de macht van het geld. Een kind kent het geld niet. Een volwassene is er continu mee bezig. Geld ligt aan de basis van de conflicten tussen individuen, groepen en landen. Hierdoor wordt de samenleving een verzameling van egoïsmen. We moeten leren kijken als een kind naar de wereld om ons heen. In verwondering. Het kind stelt zich open voor de wereld. Die openheid leidt tot empathie en zorg. Volwassenen moeten opnieuw leren zich om het lot van de anderen te bekommeren. Tegen de arrogantie van de elite in. Tegen de tendens om zich slachtoffer te voelen. Het gaat om engagement en opoffering als het enige dat zin geeft aan een mensenleven.

De conclusie moet zijn dat we de afgoderij van de Mammon moeten verlaten om de mensheid alsnog te redden en om een door de mensen veroorzaakte Apocalyps te voorkomen. Economische groei of het eindeloos verzamelen van kapitaal moeten worden stopgezet, want we gaan met z’n allen ten onder. De macht van het geld moet worden gebroken. Als er iets is dat in deze periode van de menselijke geschiedenis noodzakelijk is, dan is het de verdeling van het kapitaal over de zeven miljard mensen. We kunnen beginnen met een maximum inkomen en honderd procent belasting over wat daarboven wordt verdiend om de macht van het geld of van de afgod Mammon te breken.

Dit maximum inkomen en die honderd procent belasting zijn absoluut noodzakelijk om de Zondvloed te voorkomen. Duidelijker kan het niet worden gezegd door een roepende in de woestijn.

zaterdag 21 juli 2018

Wansmalijke politiek

De politiek in de Verenigde Staten en in sommige Europese landen neemt steeds wansmakelijker vormen aan. Een misstap uit het verleden of een niet politiek-correcte uitspraak geeft aanleiding tot verbitterde conflicten, eisen tot aftreden, impeachment, dwang om zich in het openbaar te excuseren. Als we in de sociale omgang elkaar op dezelfde manier zouden behandelen, dan houdt geen enkel huwelijk stand en worden andere sociale relaties voorgoed verpest. De politiek geeft hier het voorbeeld van hoe het echt niet moet.

Deze situatie heeft kwalijke gevolgen:

- wie wil er in deze omstandigheden nog politieke verantwoordelijkheid opnemen? Voortdurend moeten opletten op wat je zegt. Een hele meute onderzoeksjournalisten die jouw verleden tot in de details uitspit. De kans bestaat dat veel deskundige en integere potentiële kandidaten zich verre van de politiek houden.

- wat is het effect van deze wansmakelijke vertoning op de jeugd, vooral dan in de adolescentiefase? Met wie moeten zij zich identificeren? Hoe moet respect en liefde voor het vaderland overgedragen worden?

- op welke manier kunnen de burgers nog vertrouwen hebben in de politiek? Diegenen die achter de aangevallen politicus staan, voelen zich ook persoonlijk aangevallen. De polarisatie neemt almaar toe. Zal dit uiteindelijk niet leiden tot een burgeroorlog?  We moeten, wat de Verenigde Staten betreft, ons hart vasthouden gezien alle wapens die onder de bevolking zijn verspreid.

- uiteindelijk is er geen autoriteit meer. Het gezag van politici wordt uitgehold, zowel van diegenen die worden beschuldigd als van diegenen die de verwijten maken. De aanhangers van de beschuldigde politicus verliezen hun respect voor zijn tegenstanders en omgekeerd.

Hoe komen we van deze wansmakelijke politiek af? Ik kan hier putten uit mijn klinische ervaring met asociale of gedragsgestoorde jongeren en ouders. De belangrijkste principes om een halt toe te roepen aan jarenlange ellende in het gezin zijn:

- vergeven en vergeven. Dit wil zeggen geen oude koeien uit de sloot halen. Elke dag met een nieuwe lei willen herbeginnen. Nooit de hoop opgeven, ook als het eens weer mis gaat. Hier wordt aangetoond dat je het vertrouwen in de ander niet verliest.

- aansluiten bij de positieve dingen. Ieder mens heeft talenten. Ieder mens heeft goede eigenschappen. We moeten niet meegaan met, wat ik noem, een ’destructieve diagnose’ waarbij eenzijdige of overdreven nadruk komt te liggen op het afwijkende bij de persoon. Net zoals ik in mijn klinische praktijk geen labels, zoals adhd of autisme, wil gebruiken, zouden we in de politiek de mensen niet moeten onderverdelen in links of rechts, conservatief of progressief. Elke ideologie en elk partijprogramma bevat elementen die redelijke mensen   best kunnen aanvaarden.

- zoek niet naar oorzaken uit het verleden, maar concentreer je op de concrete, dagelijkse gebeurtenissen. Het verleden speelt uiteraard een rol, maar dat kunnen we niet terugdraaien. Stel concrete doelen en maak daarover heldere afspraken.

Dit is uiteraard geen pleidooi om allerlei schurken de leiding van het land toe te vertrouwen. Bij toepassing van bovenstaande principes wordt snel duidelijk met wie goede afspraken kunnen worden gemaakt en wie bijdraagt aan de gestelde doelen. Kortom, beoordeel een politicus niet op zijn verleden of op zijn woorden, maar op zijn daden in het hier en nu.

maandag 23 juli 2018

Welke religie en ideologie is het meest menselijk?

Een grote filosofie is niet deze die eens en voor altijd vragen beantwoordt, maar het is een filosofie die vragen stelt (Charles Péguy). Dit kunnen we ook toepassen op levensbeschouwingen en ideologieën. Het gaat niet om definitieve oordelen te geven of definitieve waarheden te verkondigen, maar om de twijfel en de onzekerheid aan te wakkeren. Op die manier blijven we alert en verzinken we niet in de gewoonten. Uit onze gewoonten,- dit zijn bijvoorbeeld onze gewone manier van denken en de ideeën en overtuigingen die we ’gewoon’ zijn -, komen geen nieuwigheden of vernieuwingen voort. 

Het gaat ook niet om gelijk te krijgen of om anderen te overtuigen. Het gaat erom anderen te stimuleren om zelf vragen te stellen en om zich te bevrijden uit het gewoontedenken.

Is de ’witte man’ schuldig?

Ik raak er meer en meer van overtuigd dat de christelijke levensbeschouwing (dus niet de religie met al haar rituelen, dogma’s en encyclieken, maar het christendom van de Tien Geboden en de Bergrede) de meest daadkrachtige en wellicht enige levensvisie is waarmee de vreselijk dreigende uitdagingen van de 21ste eeuw aangepakt en zo mogelijk overwonnen kunnen worden.

Als dit waar is of, in het licht van bovenstaande: als deze levensbeschouwing aangeeft hoe we met de onzekerheden onverschrokken, met hoop en met vertrouwen kunnen omgaan, dan is mijn pleidooi voor het behoud van de Europese beschaving een absolute noodzaak voor het overleven van de mensheid in deze eeuw. Dan is terugkeer naar de landen van herkomst van alle immigranten die uit andere beschavingen komen een bittere noodzaak. Dan alleen kan Europa een lichtbaken blijven voor de gehele wereld. In deze zin begaan diegenen die de ’witte man’ van alles en nog wat beschuldigen, een grove vergissing. Die ’witte man’ heeft de hoogste culturele en wetenschappelijke verwezenlijkingen bereikt en in de landen van de ’witte man’ is er nog het minst ongelijkheid, zijn de vrouwen nog het meest vrij en is er de meeste zorg voor hulpbehoevenden. Kijk bijvoorbeeld eens naar een land als Mauritanië waar de Berbers nog steeds zwarte slaven hebben.

Een voorbeeld: in de Tien Geboden staat dat we onze ouders moeten eren. Dit kan als volgt worden uitgelegd: zorg voor diegenen die u hebben opgevoed, die zorg hebben gedragen, die zich onbaatzuchtig voor jou hebben ingezet en die altijd om jou zullen geven. Laat ze niet in de steek. Blijf wonen in de buurt waar je bent opgegroeid. Eer ook jouw voorouders en neem daarom je verantwoordelijkheid op voor diegenen met wie je de cultuur en de geschiedenis deelt. Als dit gebod wordt nagevolgd, dan komt een einde aan de eenzaamheid van veel mensen, aan het gebrek aan zorg voor diegenen die hulpbehoevend zijn, aan het tekort aan leerkrachten (want onderwijs wordt dan gezien als een belangrijke opdracht voor behoud van de eigen cultuur).

Het belangrijkste is echter dat als de Europeanen de juiste maatregelen kunnen nemen om hun beschaving te behouden, dat Europa dan het meest in staat is om solidair te zijn met andere landen en voor deze landen een baken van hoop en navolging te zijn.

woensdag 25 juli 2018

Hittegolf en de grote klucht

We leven onder een hittegolf zoals de afgelopen tienduizend jaar niet gekend is geweest. We kunnen dit als een grote klucht beschouwen: de mensen zien niet wat zich voor hun ogen afspeelt, omdat zij het niet willen en niet kunnen zien. We roken onszelf uit. We blijven produceren, consumeren, reizen vanuit het allerheiligste dogma van de economische groei.

In mijn boeken heb ik al vaak gewezen op het krankzinnige feit dat mensen blijkbaar niet weten, niet willen weten en niet kunnen weten wat voor de hand ligt: als ze één kilometer met de auto rijden, verspreiden ze een wolk gifgas van één kilometer lang.

Ze weten het wel, maar ze willen het niet weten.

Een ander voorbeeld: havenautoriteiten kunnen elk jaar met trots melden dat het aantal verscheepte containers nooit eerder zo groot is geweest. Wat zij niet weten, niet willen weten en niet kunnen weten is de vraag wat in die containers zit. Moeten we al die rotzooi en kitsch uit Azië? Moeten we die tienduizenden containers met kerstballen en plastic dennenbomen voor de Kerst en met vuurwerk voor Oud en Nieuw?

Ze weten het wel, maar ze willen het niet weten.

De klucht zal slechts ophouden als er niet meer te lachen valt.

vrijdag 27 juli 2018

De volgende tekst toegestuurd naar de redactie van Het Parool, een Amsterdamse krant. Ik weet niet of het gepubliceerd zal worden.

Ophitsen

Het artikel ’Stop het ophitsen’ van Simons e.a., in Het Parool van 26 juli, is ook een vorm van ophitsen. Hoe moet je anders de eis tot aftreden van minister Blok verklaren, alsook het niet ingaan met argumenten op zijn stellingnamen. Desondanks is het geloof van de auteurs in de multiculturele samenleving en hun verlangen om erin te investeren prijzenswaardig.

Dat in Amsterdam 800.000 mensen uit alle hoeken van de wereld ’relatief vreedzaam samenleven’, zullen velen betwijfelen. Hoeveel moslima’s mogen het huis niet uit en worden onderdrukt, zo niet mishandeld? Hoeveel Marokkaanse of Turkse jongens en meisjes wordt verboden een relatie aan te gaan met jongens en meisjes van een andere etnische groep? Welk beeld ontstaat bij de bevolking over groepen die een onevenredig groot aandeel hebben in de criminaliteit? 

Dat velen vreedzaam willen samenleven is evident. In alle etnische groepen is de overgrote meerderheid van goede wil en die mensen willen het liefst in vrede en welzijn leven. Net zoals de intelligentie en de talenten in alle etnische groepen en rassen gelijk verdeeld zijn. Dat kan ik als pedagoog bevestigen. Als er verschillen zijn in prestaties dan is dit een gevolg van politieke, religieuze, sociale en economische omstandigheden.

Maar dat leven in vrede en welzijn is wel afhankelijk van de welvaart. Nederland is een ontzettend rijk land. Vrijwel alle burgers zijn, in vergelijking met andere landen, de laatste decennia dood verwend geweest. Vandaar geen krottenwijken en geen no go areas. Met subsidies, over voor buitenlanders onbegrijpelijke zaken, wordt kwistig gestrooid. Is er één ander land in de wereld waar bejaarden extra geld krijgen toegestopt om hun badkamer aan te passen? Je moet wel gek zijn om als immigrant of als lid van een minderheidsgroep je niet gedeisd te houden.

Die verwennende welvaart kan echter bij een diepe economische crisis grondig en snel veranderen. We staan in deze 21ste eeuw voor enorme uitdagingen, onder andere ten gevolge van de klimaatverandering, van massa-immigratie en van de oplopende enorme staatsschulden van meerdere Europese landen. De strijd tussen links en rechts zal dan zeer contra-productief zijn. Kunnen we niet beter nadenken over hoe we in tijden van afnemende welvaart de koek beter kunnen verdelen? Is het niet van het grootste belang er in Europees verband zorg voor te dragen dat niet geëmigreerd moet worden uit het Midden-Oosten en Afrika? In zwart Afrika had de gewone man het veel beter tijdens de koloniale periode dan nu. Misschien geldt dit ook voor Suriname.

31 juli 2018

Gisteren de volgende tekst geschreven en ’s avonds werd dit gepubliceerd op ThePostOnline (4911 keer bekeken op Twitter en 641 keer gedeeld op Facebook, stand 3 augustus): Burgeroorlog tegen de Europese Unie

Volledig blog:

2018   FEBRUARI   MAART   APRIL   MEI   JUNI   JULI   AUGUSTUS   SEPTEMBER  OKTOBER   NOVEMBER   DECEMBER

2019  JANUARI  FEBRUARI  MAART-APRIL voor vervolg, zie: beschouwingen mei 2019, februari 2020, april 2020

HOME