Overzicht
1. Vijandigheid tegen de blanke beschaving verklaard
2. Sancties tegen Hongarije zijn ondemocratisch
3. De Apocalyps die we zelf veroorzaken
4. We gaan niet dood, anderen wel: de ultieme verdringing
5. De afbouw van de multiculturele samenleving: een noodzaak
6. Terugval in primitief gedrag
7. Regeringsleiders die wel en die niet deugen
8. Immigranten zijn verantwoordelijk voor de landen van herkomst
1. De vijandigheid tegen de blanke beschaving verklaard
26 juni 2021
Beschaving is in zekere zin tegengesteld aan onze behoeften. Beschaving dient om de driften van de mensen te beteugelen. Volgens Freud zouden zonder beschaving de meest primitieve driften zoals incest, kannibalisme en doden van wie onze driftbevrediging in de weg staat, opnieuw vrij spel krijgen. Dat sommigen deze meest primitieve driften niet kunnen beheersen wordt regelmatig door de feiten bevestigd. Toen ik tijdens de Simba-rebellie in Congo verbleef laaide kannibalisme in alle hevigheid weer op. In Oeganda onder Idi Amin was dit ook het geval.
Meer in het algemeen dient beschaving om de mensen te doen werken zodat de behoeften bevredigd kunnen worden. Beschaving omvat alle kennis en vaardigheden om dit doel te bereiken. Vervolgens moeten er instellingen zijn om ervoor te zorgen dat de goederen rechtvaardig verdeeld worden en de kennis niet wordt misbruikt. Als een meerderheid een minderheid onderdrukt, wat helaas vrijwel altijd het geval is, ontstaan spanningen. Beschaving gaat daarom samen met dwang om mensen te verplichten te verzaken aan de behoeften van hun driften.
De blanke beschaving heeft grote hoogten bereikt. Het zijn per definitie vooral de blanken die hier van profiteren. Dit verwekt grote vijandigheid bij andere rassen. Nu zien we in het Westen, door de sterk toegenomen aanwezigheid van niet-blanken, een beweging om de blanke beschaving te vernietigen. De toekomst ziet er somber uit, want destructie gaat niet samen met de opbouw van een betere beschaving.
De toekomst zou er fantastisch uitzien en de 21ste eeuw zou de beste eeuw ooit worden indien onze economische activiteiten tot doel hebben de armoede en de miserie uit de wereld te helpen. Dan zouden in eigen land alle burgers het gevoel hebben dat de welvaart redelijk rechtvaardig wordt verdeeld. Dan zou tussen de landen er solidariteit zijn zodat niemand honger hoeft te lijden of zou moeten toezien hoe in andere landen de mensen in welvaart leven terwijl zijzelf in diepe armoede leven. Wie maakt zoiets mogelijk? Zijn de rijken niet de oorzaak van de meeste ellende in de wereld? Wat hier is gezegd, staat al 2000 jaar in het evangelie, maar het dringt niet door. Dat komt onder andere omdat de religie misbruikt wordt en de kerken meeheulen met de rijken en machtigen. Maar de kern van het christendom is en blijft een rechtvaardige verdeling van de welvaart, zonder uitsluiting van een land of een groep. Meer concreet: zolang er landen zijn waar de mensen in grote miserie leven, heeft niemand hier het recht om rijk te zijn. Wie het hiermee niet eens is, heeft het niet begrepen.
2. Sancties tegen Hongarije zijn ondemocratisch (*)
22 juni 2021
Een van de belangrijkste ontwikkelingen in de 20ste eeuw was de vrouwenemancipatie. In de 21ste zal dit de emancipatie zijn van de LHTBI-groep. Daarom is het begrijpelijk dat zoveel ophef ontstaat over een wetsvoorstel in Hongarije om de rechten van de groep nog meer te beknotten. Het gaat ondermeer over het verbieden van voorlichting over homoseksualiteit en geslachtsverandering. Er wordt gepleit voor sancties tegen Hongarije want die ’anti-homo wet’ gaat in tegen de waarden waar de Europese Unie voor staat.
Ik maak me zorgen over de hetze tegen Hongarije die met dit wetsvoorstel opnieuw opflakkert. Het zou weleens het omgekeerde effect kunnen hebben. Het is namelijk duidelijk dat een meerderheid van de Hongaren achter het wetsvoorstel staat, anders wordt die wet nooit gestemd. Sancties betekenen voor de meeste Hongaren dat zij geen recht van spreken zouden hebben.
Nog niet zo lang geleden vond de meerderheid van de Nederlandse bevolking dat homoseksualiteit onaanvaardbaar was. Pas in 1971 kwam een kentering, vooral dankzij de zeer constructieve acties van het COC en van bekende persoonlijkheden die openlijk uitkwamen over hun homoseksualiteit. Daarna ging het vrij snel zodat we nu in de gelukkige omstandigheden verkeren waarin homo’s en lesbiennes op scholen, in sportverenigingen, op het werk en elders door vrijwel iedereen worden aanvaard. In deze eeuw breidt die algemene aanvaarding zich uit tot de gehele LHTBI-groep.
Deze emancipatie en algemene aanvaarding zijn in feite doodnormaal. Ongeveer 5 tot 8 procent van de mensen behoren tot de LHTBI-groep. Het is dus een natuurlijk verschijnsel. We zouden kunnen zeggen dat Onze Lieve Heer het zo heeft gewild.
Wat nu wat betreft Hongarije? Die lopen dus wat achter, maar waarom zou dat land niet dezelfde ontwikkeling doormaken als ons land? Er worden ook daar acties gevoerd. Dit zal onherroepelijk leiden tot het uit de kast komen van bekende persoonlijkheden. Als op een constructieve manier aan de emancipatie van Hongaarse homo’s en transgenders wordt gewerkt, kan ook daar een doorbraak komen en dan gaat het heel snel. Sancties daarentegen zijn contraproductief. Komen er sancties dan is de kans reëel dat de afkeer tegen homo’s en transgenders bij de meerderheid van de bevolking zal toenemen of zich zal verharden.
In plaats van sancties lijkt het mij veel constructiever om waar mogelijk de Hongaarse LHBTI-ers te steunen. Dit kan op allerlei manieren en het COC kan hierbij een nuttige rol spelen.
Tweedekamerleden en leden van het Europarlement die behoren tot de traditionele partijen zullen uiteraard meehuilen met de wolven. In deze tijd van woke- en cancelcultuur zou voor wie stemt tegen het opleggen van sancties, dit het einde betekenen van haar of zijn politieke carrière. Het ontgaat velen dat hiermee de democratie meer en meer een farce wordt.
(*) Deze tekst heb ik op 22 juni 2021 gemaild naar de redactie van de Nederlandse krant Het Parool. De volgende dag kreeg ik het volgende antwoord: „ Beste meneer Van Acker, Bedankt voor uw bijdrage aan Het Hoogste Woord. Op dit moment is het vrij druk op de opiniepagina's, maar als u het goed vindt hou ik uw stuk graag even apart. Dan laat ik in de eerste helft van komende week weten of ik toch kans zie het te plaatsen. Met vriendelijke groet”. Ik heb mijn bijdrage toen ingetrokken en geplaatst op deze website. Op twitter plaatste ik een link.
3. De apocalyps die we zelf aan het voorbereiden zijn en die we verdringen
24 juni 2021 18h18
Het is van belang eens te durven doordenken over de toestand waarin we zijn terechtgekomen. Als ik met bewondering kijk naar landschappen op oude schilderijen en dit vergelijk met waar we nu in leven, dan word ik mij bewust van de enorme destructie die we hebben aangericht. Dit hebben we aangericht aan de schepping; hiermee bedoel ik aan datgene wat we niet zelf hebben gecreëerd, maar wat ons is ’gegeven’. De snelwegen waarop tienduizenden auto’s dagelijks rijden. De spoorwegen. Alle andere infrastructurele werken. De steden die steeds verder werden en worden uitgebreid. Wat een verschrikkelijke destructie en wat voor een lelijkheid!
Er komt een tijd waarop de landschappen van weleer hersteld zullen worden.
Als ik lees over de afname van de biodiversiteit, die vooral de afgelopen honderd jaar in versneld tempo plaatsvindt, dan treur ik over alle mooie planten en dieren die voorgoed zijn verdwenen. De toekomstige generaties zullen ons daarom vervloeken.
Er komt een tijd waarin de mensen met de grootste zorg zullen genieten van de natuur, als van de Hof van Eden.
Ik herinner mij nog de tijd dat de sterrenhemel zichtbaar was en de nacht nacht was. Nu vervuilt het kunstmatig licht de sterrenpracht van weleer. Ik heb nog geleefd in een tijd waarin de lucht relatief zuiver was. Als ik nu ’s nachts op het balkon ga staan, ruik ik de stank van de fabrieken die hun gassen lozen terwijl de mensen liggen te slapen.
Er komt een tijd waarin de industrie gereduceerd zal worden tot het mininale en absoluut noodzakelijke. Een tijd waarop de nacht weeral nacht kan zijn, we vrij kunnen ademen en de kinderen gezond kunnen opgroeien.
Ik herinner mij nog de tijd waar de mensen in de dorpen en in de stadswijken elkaar kenden en een geschiedenis deelden van generaties ver. Dat was de tijd waarop vrijwel alle mensen op zondag naar de kerk gingen en daardoor minstens één uur in de week zich bezonnen over teksten van wijsheid. Nu lopen alle volkeren door elkaar heen, is er een gebrek aan verbondenheid, consumptie en amusement verdringen elk moment van bezinning en we leven meer en meer in een chaos.
Ooit komt er een tijd waarin ieder mens terugkeert naar het land van zijn voorouders of als gezin kiezen ze voor het land van herkomst van een van de ouders. Er komt een tijd waar de spiritualiteit mensen zal inspireren voor verantwoordelijkheid voor de medemensen.
Dit alles lijkt nog heel veraf en velen zullen het volstrekt ongeloofwaardig vinden. Ik heb de zekerheid dat op redelijk korte termijn we gedwongen zullen worden om wat hierboven is voorgesteld te realiseren.
4. We gaan niet dood
25 juni 2021
Volgens Freud is in zijn onbewuste ieder van ons overtuigd van zijn eigen onsterfelijkheid. Dat is de reden waarom de gedachte aan de eigen dood wordt verdrongen. Als iemand anders sterft, dan wijten we dat aan het toeval. We zien de dood niet als een noodzakelijkheid. De dode heeft geen chance gehad, daarom zeggen we alleen het goede over hem. Als de dode een dierbare is, de huwelijkspartner of het eigen kind, dan willen we het liefst ’meesterven’ want deze dierbare is een deel van het eigen geliefde Ik.
Freud: ’De neiging om de dood uit ons levensplan weg te laten leidt ertoe dat wij nog veel meer opgeven en uitsluiten’. Toegepast op de coronapandemie: de lockdown die samengaat met het opgeven van talloze activiteiten is een gevolg van de verdringing van de dood. In dit geval wordt volgens Freud ’het leven zo saai en leeg als bij een Amerikaanse flirt, waarbij op voorhand vast staat dat er niets mag gebeuren, in tegenstelling tot een Europese liefdesrelatie’. De #MeToo-beweging kan hier van leren.
Onze conventionele omgang met de dood kunnen we niet volhouden bij massale sterfte. Dit kan leiden tot een verlamming van ons prestatievermogen. Om deze lethargie te voorkomen kunnen we beter de dood onder ogen zien en de dood de plaats geven die hem toekomt. In dit geval hoeven we niets te onderdrukken en leren we beter het leven te verdragen. Si vis victum, para mortem: Als je het leven wilt verduren, stel je dan in op de dood. In deze tijd van de coronapandemie kunnen we beter onze verantwoordelijkheden blijven opnemen als we niet uit al of niet verdrongen angst voor de dood onszelf in lockdown plaatsen. Wie het wel verdringt, gaat feesten.
In oorlogen mag massaal worden gedood. De staat lokt het zelf uit. Bij de pandemie doet de staat er alles aan om doden te voorkomen. In een oorlog zijn mensen een gevaar voor de anderen. Bij een pandemie is het een virus. Willen we het virus even effectief bestrijden als de vijand in een oorlog, dan moeten we durven de dood onder ogen te zien. Is dit laatste het geval dan nemen we de juiste beslissingen.
5. Onbereikbare idealen zijn gevaarlijk en leiden tot chaos: de afbouw van de multiculturele samenleving zal tot meer internationale solidariteit leiden
Het zou mooi zijn indien in een land de mensen harmonieus met elkaar samenleven, onafhankelijk van hun ras, etnische achtergrond, religie of van de ideologie die ze aanhangen. Die harmonie zou in feite de normaalste zaak van de wereld moeten zijn. Het is ook het voordeligst voor de economie en de onderlinge solidariteit. Volwassenen geven dan het goede voorbeeld aan de jongeren. Is er een land waar die harmonie bestaat? Tijdelijk misschien wel, maar in tijden van spanning en economische problemen wordt het algauw elk voor zich. Tijdens de coronapandemie hadden we er al in internationaal verband een voorproefje van. De economie is trouwens gebaseerd op competitie en dat geldt evenzeer voor de politiek. Het is een mooi ideaal, maar in de loop van de geschiedenis is het telkens gebleken dat dit ideaal van harmonieus samenleven onbereikbaar is of op den duur onhoudbaar. Vooral in deze eeuw komen uitdagingen op ons af die tot enorme, wereldwijde spanningen kunnen leiden.
De onbereikbaarheid of onhoudbaarheid van het ideaal is een probleem. Wie een ideaal nastreeft dat onbereikbaar is of nooit definitief gerealiseerd wordt, kan de schuld leggen bij bepaalde groepen. Dan zijn we terug bij af. In het ergste geval wordt de zondebok uitgeroeid of verbannen naar een goelag. Dat is de tragedie van linkse idealen, hoe goed het ook wordt bedoeld. Dat is ook de oorzaak van de woke- en cancelcultuur en van de dictatuur van het politiek-correcte denken. We leven aldus in een goelag voor de geesten.
In de bijbel wordt voor de problematiek van de vermenging van volkeren gewaarschuwd. Het verhaal van de Toren van Babel gaat over de vorming van één groot wereldrijk waar alle volkeren deel van uitmaken. Dat leidde uiteindelijk tot chaos. Deze geschiedenis heeft zich bij alle imperia herhaald, met als grootste farce het Duizendjarig Rijk van nazi-Duitsland dat slechts twaalf jaar duurde.
Persoonlijk ben ik voorstander van een land waar mensen met elkaar verbonden zijn door gemeenschappelijke normen en waarden, door een gemeenschappelijke geschiedenis waar die normen en waarden in ontwikkeld zijn vanuit de mensen zelf, door trots op hun erfgoed en op wat zij en hun voorouders hebben gerealiseerd. Die verbondenheid wordt in het gezin doorgegeven aan de kinderen. Op de scholen wordt de liefde voor het vaderland bijgebracht. De politici inspireren de mensen om zich te houden aan de gemeenschappelijke normen en waarden.
Verbondenheid is een noodzakelijke, maar onvoldoende voorwaarde voor vrede in een land en vrede tussen de volkeren. Even belangrijk is de ethiek die mensen al dan niet inspireert voor het goede, voor compassie en voor rechtvaardigheid. In Europa hebben we veel te danken aan het christendom dat het fundament legde voor een ethiek gebaseerd op naastenliefde. In andere landen of continenten wordt ofwel haat gepredikt tegen anderen met wie men zich niet verbonden weet door stamverband of door een gemeenschappelijke religie of ideologie, ofwel wordt berusting en opgaan van het Zelf in een soort Niets als ideaal gezien.
Een land waar verbondenhei samengaat met een ethiek van verantwoordelijkheid voor alle mensen, dus ook voor de toekomstige generaties die zullen leven op de planeet die we voor hen achterlaten, kan solidair zijn met andere volkeren en landen. Nergens wordt meer besteed aan ontwikkelingshulp dan vanuit de westerse beschaving. Nergens worden er meer inspanningen gedaan om de fouten uit het verleden te herstellen. Hier kunnen de moslims veel van leren en in het bijzonder de Palestijnen zouden pas hulp mogen krijgen als ze eerst eens beginnen met verantwoordelijkheid op te nemen voor de gebieden waar ze nu wonen. Wie nu met hen solidair is, verlengt onbedoeld de eindeloze ellende.
Alle reden om te pleiten voor een beleid waar elk volk voor het eigen land verantwoordelijkheid opneemt en op de opeenvolgende generaties een ethiek van liefde voor de medemensen overdraagt. Dan is er het minst kans op het zoeken van zondebokken, op goelags en op genocides. Dan is er meest kans op internationale solidariteit. Ik verwacht dat de uitdagingen van de 21ste eeuw zullen leiden tot een nieuwe bewustwording wereldwijd: de mensen zullen beseffen dat werken aan de opbouw van het eigen land, ondermeer door terugkeer naar de landen van herkomst, van deze eeuw de beste ooit zal maken. In plaats van burgeroorlogen en spanningen tussen landen en continenten, komt dan een mondiale beweging van solidariteit op gang. Waarom komt er dan meer internationale solidariteit? Omdat de landen die nu het handje moeten ophouden, zelf veel te bieden zullen hebben aan de wereld. Omdat landen die nu weigeren hun illegaal hier verblijvende landgenoten terug op te nemen, respect van de andere landen zullen verdienen.
6. Terugval in primitief gedrag
Midden de Eerste Wereldoorlog, in 1916, vroeg Sigmund Freud zich af waarom mensen in bepaalde omstandigheden zich zo primitief kunnen gedragen. Zelfs de scherpzinnigste mensen ontsnappen er niet aan en ’gaan zich ineens als zwakzinnigen zo dom gedragen’ en verder wijst hij op: ’het gebrek aan inzicht waarvan de schranderste geesten blijk geven, hun verstoktheid, ongevoeligheid voor de sterkste argumenten, hun kritiekloze goedgelovigheid tegenover de meest aanvechtbare beweringen’. De huidige woke- en cancelcultuur in onze universiteiten bewijst hoe actueel het inzicht van Freud nog steeds is.
In mijn teksten waarschuw ik vaak voor de gevaren die in de 21ste eeuw ons bedreigen: de uitdagingen zoals de gevolgen van de klimaatverandering, de massa-immigratie, pandemieën en economische recessie kunnen tot gevolg hebben dat de spanningen escaleren en dan zijn mensen tot alles in staat. Ook tot wat nu nog onvoorstelbaar is. Een terugval tot een primitieve toestand bij een heel volk en de zogenaamde intellectuele elite kan zo terugkomen. Volgens Freud is intelligentie geen autonome macht want de ervaring leert dat logische argumenten machteloos zijn tegenover affectieve belangen. Het resultaat is dat discussiëren over de waanzin van de huidige tijd vruchteloos is.
Volgens Freud respecteert tijdens de oorlog de staat de morele regels niet die ze aan de burgers oplegt. Alle regels die wreedheid en andere schendingen van de mensenrechten beperken, worden in de oorlog door de staat aan de kant gezet. Andere volkeren worden als barbaren weggezet.'De oorlogvoerende staat veroorlooft zich elk onrecht, elke gewelddadigheid die de enkeling zou onteren'. Listen, leugens en opzettelijk bedrog zijn dan gepermitteerd. Van de burger wordt hierbij absolute gehoorzaamheid en opoffering geëist, terwijl tegelijkertijd de berichtgeving wordt gecensureerd en de vrije meningsuiting beperkt. De burger moet dit uit patriotisme goedkeuren. Wat Freud honderd jaar geleden schreef, is nog even actueel.
Het slechte voorbeeld van de staat heeft uiteraard gevolgen voor het morele gedrag van veel burgers. Er is nog weinig nagedacht over de gevolgen van de twee wereldoorlogen op het geweten van de Europeanen, bijvoorbeeld door de tweespalt tussen wat de Staat proclameert in vredestijd en hoe zij handelt tijdens de oorlog. Radeloosheid en ontgoocheling kunnen geleid hebben tot het nihilisme van velen. Dat daarmee het fundament van onze beschaving wordt ondergraven ontgaat de meeste burgers.
Freud eindigt zijn betoog met een optimistische noot. De mensen krijgen hun verstand terug zodra de omstandigheden veranderen en de affectieve weerstand tegen de logica verdwijnt. Dit kan als voor iedereen duidelijk wordt dat de oorlog en in deze tijd de woke-cultuur waanzinnige gevolgen heeft. Zodra er meer waarheidsliefde en oprechtheid is, wordt de primitieve terugval teruggedraaid. Bij nieuwe dreigende omstandigheden zal het echter herbeginnen; zo gaan we van de ene oorlog naar de andere en van de ene waanzin naar de volgende.
7. Regeringsleiders
Met welke regeringsleiders zit de wereld tegenwoordig opgescheept? In Amerika zorgen ze voor vrijstelling of grote verlaging van belasting voor de superrijken en ze zijn meestal zelf superrijk. In Europa laten ze de massa-immigratie toe van miljoenen die onze joods-christelijke beschaving om zeep helpen, met een libanonisering van Europa in het verschiet. In de landen van het vroegere sovjetblok houden ze de massa voor de gek. In Azië laten ze geen individuele vrijheid toe. In het Midden-Oosten zwepen ze de mensen op tot haat. In Afrika laten ze het volk aan hun lot over en hebben slechts oog voor zelfverrijking. Allen belijden met de mond dat ze de wereld zullen redden van klimaatrampen en pandemieën, maar de destructie van onze planeet en de globalisering gaan ongestoord verder.
Is er een barricade mogelijk tegen dat onverantwoordelijk gedrag? De regeringsleiders hebben de macht of zijn pionnen van de machtigen. Het volk kan niets en wordt eindeloos gemanipuleerd om bij de verkiezingen hun stem te geven aan de ’redders van het vaderland’. Terwijl zij juist het vaderland vernielen, plunderen, om zeep helpen.
Er zou een nieuwe wind moeten waaien over de wereld. Ik geloof in een massale beweging van miljarden mensen: terug naar de essentie. Dit is: het gezin, de solidariteit, verbondenheid met de mensen waarmee je een eeuwenlange geschiedenis deelt alsook normen en waarden. En voor de rest zo weinig mogelijk kopen en consumeren. Geld moet als het ware overbodig worden en vervangen door zinvolheid, net zoals wetenschap niet alleen bedoeld is om kennis te verwerven, maar vooral om de zin van de dingen te ontdekken.
Komt die wereldomvattende beweging er niet, dan liggen de wapens voor massa-destructie klaar voor de strijd van allen tegen allen.
Ik wil geen doemdenker zijn. Ik weet dat voorspellen nagenoeg onmogelijk is. Ik wil wel mijn ogen open houden en realistisch zijn om te zien wat er gaande is. Er is toenemend geweld in de wereld. Met de dreigingen die op de mensheid op de planeet Aarde afkomen kan dit geweld escaleren. Wie zal bij tekorten en beangstigende gebeurtenissen kunnen voorkomen dat minderheden worden vervolgd, gedeporteerd of nog erger? Kan er nooit een einde komen aan het geweld, gezien al dat leed en de vernieting van het cultureel erfgoed dat daarmee samengaat? Wie is in staat een beweging van solidariteit op gang te brengen? Ik zie met lede ogen aan hoe de wereld steeds gevaarlijker wordt en de politici geloven in appeasement. Moeten we wachten tot een van onze steden platgebombeerd wordt of een hele regio onbewoonbaar wordt wegens nucleaire straling? Moet internet op dramatische wijze gesaboteerd worden zodat de samenleving ineenstort? Er zal enorm veel leed zijn en onschatbaar cultureel erfgoed zal voor goed vernietigd worden. Een film over de Duitse steden na de bombardementen door de geallieerden zegt genoeg. Wordt dit ons lot?
Het is duidelijk dat we er alles aan moeten doen om een wereldramp te voorkomen of om de gevolgen van de klimaatverandering en van pandemieën in te dammen. „Zalig de vredestichters, want zij zullen kinderen van God genoemd worden” (Mattheus 5:9). Deze doelen worden bereikt als er geen landen zijn waar de mensen uit armoede of wegens de tirannie moeten vluchten en als we stoppen met de eindeloze productie van nutteloze zaken en met de globalisering.
Hier ligt een rol voor Europa. In dit werelddeel moeten we sober gaan leven en ons beperken tot lokale producten in de mate van het mogelijke, een sterk defensief leger is noodzakelijk en de immigranten moeten terugkeren naar de landen van herkomst om daar met solidaire steun vanuit Europa die landen op te bouwen zodat daar een einde komt aan de ellende. Het kan paradoxaal lijken, maar alleen een Europa dat blank is, joods-christelijk en verlicht zal de wereld van een door de mensen veroorzaakte Apocalyps kunnen behoeden(*). Omdat deze stelling in de praktijk niet aanvaard zal worden, ziet het er heel somber uit. In naam van antiracisme en antifascisme worden de noodzakelijke maatregelen niet genomen, terwijl het juist mijn bedoeling is racisme en fascisme preventief te verhinderen. Misschien is er hoop omdat de gewone man en vrouw het huidige Europees en nationaal beleid grondig beu zijn. Die hebben blijkbaar hun gezond verstand niet verloren.
(*) Een lezer maakte op twitter de volgende opmerking: „Europa hoeft niet blank (ik ken genoeg Surinamers en Indo's die zeer Nederlands zijn, maar wel Christelijk, anti-socialistisch en verlicht". Ik gaf als antwoord: „Correct. Surinamers, Antillianen en Indo's delen met ons een eeuwenlange geschiedenis (weliswaar niet het beste deel). Ik heb een project geleid in de Antillen en daar voelde ik mij evengoed thuis en ik heb er goede vrienden aan overgehouden”.
8. Immigranten zijn verantwoordelijk voor de landen van herkomst
Om vrede, welzijn en welvaart mogelijk te maken in Europa, het Midden-Oosten en zwart Afrika is het een noodzakelijke voorwaarde dat elk volk, elke etnische groep en elke religieuze gemeenschap een eigen land heeft waar de bewoners trots op zijn en waar ze samenwerken om harmonie te bereiken. Dit betekent dat er voor alle kinderen, jongens en meisjes, uitstekend onderwijs is; dat er een voor iedereen toegankelijke gezondheidszorg is van hoge kwaliteit, dat er voldoende werkgelegenheid is en dat er goede sociale voorzieningen zijn.
Om dit te realiseren is het noodzakelijk dat de moslims die nu in Europa wonen terugkeren naar de landen van herkomst, dat de zwarten terugkeren om in Afrika hun verantwoordelijkheid op te nemen en dat Israël een land wordt waar alleen joden wonen. Dankzij solidariteit tussen Europa, het Midden-Oosten, Israël en Afrika zal in elk land vrede, welzijn en welvaart tot stand komen. Het aanwezige kapitaal en de economische activiteiten zijn niet bedoeld voor zelfverrijking, maar om voor alle volkeren de levensomstandigheden te verbeteren. Politiek is geen strijd tussen tegenstanders, maar een gezamenlijk project om het land op te bouwen.
Als aan de bovenstaande voorwaarden geen gevolg wordt gegeven, wordt de 21ste eeuw de bloedigste ooit.
Het gaat erom dat we willen meewerken aan een positief verhaal dat een realistische oplossing biedt. Dus geen racisme, geen discriminatie en geen superioriteitsgevoel. In de islamitische landen en in Afrika ligt een enorm potentieel dat onontgonnen blijft. Alleen goed onderwijs opent de weg naar een betere toekomst, maar er moet wel vrede zijn en voldoende welvaart om de vitale behoeften te kunnen bevredigen. De immigranten die nu in het Westen verblijven dienen hun verantwoordelijkheid op te nemen. Ik hoop dat de ellende die we in deze eeuw meemaken en zullen meemaken de mensheid zal helpen om aan solidariteit prioriteit te geven.
Hoe zijn we in Europa tot onze welvaart gekomen, wat heeft een langdurige vrede mogelijk gemaakt en waarom zijn er goede welzijnsvoorzieningen te stand gekomen? Het antwoord is simpel: de onderwijzer, de pastoor en de notaris hebben de basis gelegd voor onze Europese beschaving. Er waren mensen die ook voor de armsten onder ons scholen hebben opgericht. De wijsheid van de bijbel drong door in alle lagen van de bevolking en er was een wet die ook de geringsten en zwakkeren onder ons beschermden. Deze eenvoudige concrete verwezenlijkingen in het dagelijks leven van de bevolking hebben de basis gelegd voor onze democratische instellingen. Dat heeft eeuwen geduurd. Ik denk niet dat er voor de islamitische landen en voor Afrika een andere weg mogelijk is. Het gaat dus om een bottom-up beleid en dat kan tot stand komt dank zij massaal teruggekeerde immigranten die voor hun eigen volk opkomen.
Het bovenstaande heeft ook aan wat de gevaren zijn voor de Europese beschaving. Als het onderwijs achteruit gaat, als de wijsheid van de bijbel wordt genegeerd en als de wet de machtigen en rijken bevoordeelt, wordt het fundament van onze beschaving onderuit gehaald. Willen we onze beschaving behouden, dan moeten we ons houden aan de ethiek die de bijbel ons al duizenden jaren voorhoudt. Dit is geen kwestie van geloof of religie, maar een zaak waar het individu zijn persoonlijke keuze moet maken.
Een sterk Europa dat haar identiteit terugvindt zal solidair kunnen zijn met de islamitische landen en met zwart Afrika. Dan zullen ook de islamitische landen en Afrika een weldaad zijn voor de wereld.
Het bovenstaande lijkt misschien utopisch. De omstandigheden in een nabije toekomst zullen er ons toe dwingen. Lees mijn blognotities van hieronder of ook ’Een hernieuwd Europa’.
- februari 2018
- maart 2018
- april 2018
- mei 2018
- juni 2018
- juli 2018
- augustus 2018
- september 2018
- oktober 2018
- november 2018
- december 2018
- januari 2019
- februari 2019
- maart-april 2019
- Het eenvoudige leven
- mei 2021
- juni 2021
- juli 2021
- augustus 2021: De Augustusverklaring
- Concretisering
- Blijft er vrede in de 21ste eeuw?
- oktober 2021
- november 2021
- december 2021 - maart 2022
- De vraag naar de zin van het zijn
- maart 2022-mei 2022
- 2023
- 2024