opvoedingsproblemen - gedragsproblemen - jeugdcriminaliteit - orthopedagogiek - politiek voor de 21ste eeuw   

zaterdag 1 september 2018

Mijn tweets van vandaag: 

’De grootste godslastering is Allah gebruiken om te moorden, te terroriseren, te dwingen of te onderdrukken’

’The greatest blasphemy is to use Allah to murder, to terrorize, to coerce or to oppress’

Vandaag werd een nieuwe bijdrage van mij gepubliceerd op ThePostOnline: Groene dictatuur ligt in het verschiet

maandag 3 september 2018

Mijn tweet van vandaag:  Met mensen die ontkennen dat de islam niet te verenigen is met de Europese beschaving, ga ik niet in discussie. Ik ga ook niet in discussie met blinden over het verschil tussen de kleuren blauw en rood.

Wat niet betekent dat ik tegen de islam ben. Die religie is gewoon anders.

Zondag een tekst geschreven over de secularisatie van Europa en vandaag werd dit gepubliceerd op ThePostOnline: 

’Stem op een christen en Europa wordt great again'

dinsdag 4 september 2018

Bij de gepubliceerde tekst van gisteren over de secularisatie van Europa is enige toelichting vereist. Zoals verwacht hebben niet veel mensen het goed begrepen, althans diegenen die reageren (van de duizenden mensen die de bijdragen op ThePostOnline lezen, reageren diegenen die het met mij eens zijn misschien helemaal niet).

In die tekst toon ik aan hoe het christendom bepalend was voor de hoogtepunten van onze beschaving. Europa was een lichtend voorbeeld voor de gehele wereld. Het gaat hierbij niet alleen om de prestaties op cultureel en wetenschappelijk gebied, waarvan duidelijk is dat geen enkele andere beschaving dit heeft geëvenaard. Het gaat vooral ook om de ethiek. De ethiek die de Bijbel ons openbaart en die de kernboodschap is van het judaïsme en het christendom, maakt de wereld menswaardig. Deze ethiek verheft de mens boven zijn dierlijke instincten en zijn egocentrisme of eigenbelang. De secularisatie dreigt dit wezenlijk fundament te ondermijnen, wat al sinds de Franse revolutie zichtbaar is. De joods-christelijke ethiek wordt schromelijk verwaarloosd in de consumptiemaatschappij, in een kapitalisme waar winst maken de absolute norm is, in de vernietiging van ons ecosysteem. Kortom er is weinig ethische verantwoordelijkheid terug te vinden in een maatschappij waar alles draait om het eigenbelang van het individu. De vrijheid van de mens, - die de Franse revolutie heeft gepredikt en die een groot goed is -, is verworden tot de vrijheid om zich onverantwoordelijk te gedragen.

Mijn bijdrage is daarom een pleidooi om de joods-christelijke ethiek centraal te stellen in de politiek, de economie en de opvoeding van de jeugd. Het gaat er niet om dat de mensen weer kerkelijk worden of dat ze moeten geloven in het bestaan van God. Het gaat erom dat ze duizendjarige wijsheid die in het christendom haar hoogtepunt heeft gevonden, terug serieus nemen.

Over de vraag of God bestaat, wil ik nog het volgende zeggen. Die vraag is zinloos. Want om die vraag te beantwoorden moeten we ten eerste bepalen wat we onder ’God’ verstaan en ten tweede moet verduidelijkt worden wat bedoeld wordt met ’bestaat’. God is namelijk onkenbaar, behoort niet tot de objectieve wereld. Hoe kan ik dan beweren dat God bestaat? Over het werkwoord ’bestaan’ is iets vreemd gaande. Bestaan betekent dat iets is, namelijk dat iets is in de wereld. Maar God is niet in de wereld, dus hoe kan Hij dan bestaan? Dit klinkt voor mensen die van filosofie niets afweten, misschien nogal duister. Mijn conclusie hieruit is dat als we de ethiek van de bijbel aanvaarden en ons ernaar gedragen, dat we dan misschien op het ’idee’ komen dat er een God is die de bron is van deze ethiek (hier sta ik onder invloed van de Franse filosoof Emmanuel Levinas). Maar dat moet ieder voor zichzelf bepalen. Persoonlijk geloof ik dat God zich bevindt aan gene-kant-van-het-zijn, in een andere dimensie, toch heel dicht bij ons en alomtegenwoordig. God bevindt zich ook buiten de tijd. Hij heeft de tijd ’geschapen’ om ruimte te creëren voor de mens. Het is aan de mens om zijn tijd en zijn ruimte te gebruiken om God te vinden. Dat kan alleen door zich ethisch te gedragen. Of je nu kerkelijk bent of een geloofsbelijdenis onderschrijft, dat zal God worst wezen.

woensdag 5 september

Stop het verdriet

Gedurende een tijdje heb ik twitter gevolgd. Ik kan begrijpen dat mensen daar verslaafd aan raken. Het gaat om korte berichten, vaak met een link naar een leuke of aangrijpende video. Je leest en hoort van alles wat. Er is ook veel humor. Maar het algemene beeld is toch een opeenstapeling van haatberichten, eenzijdigheid, generalisaties, laster, vervalsingen. Kortom, als je veel en langdurig twitterberichten leest, bouw je een totaal vertekend wereldbeeld op, met het gevaar dat je nogal wat leugens als waarheid begint te zien of in het ergste geval meegesleept wordt in een linkse of rechtse extremistische beweging waarbij mensen steeds bozer op ’de anderen’ worden. Twitter is wellicht een van de gevaarlijkste oorzaken van polarisatie in de samenleving.

Twitter volgen vind ik daarom tijdverlies en een gevaarlijke vorm van zelf opgelegde indoctrinatie.

Er is een veel beter initiatief: je verdiepen in een onderwerp waar je steeds beter inzicht in verwerft. Liever een goed studieboek of een interessante hobby, dan een eindeloze zwerftocht maken doorheen berichten die vermengd zijn met fake news. Een dooltocht die nergens toe leidt. Persoonlijk begin ik elk dag met een uur studie over de filosofie van Emmanuel Levinas, waarbij ik niet lees over die filosofie, maar de werken van de meester zelf. Daarna lees ik een uur in de Dictionnaire Philosophique van Voltaire. In de avond probeer ik op internet een video te vinden met een interessante lezing of interview. Deze activiteiten leiden af en toe tot inspiratie om een bijdrage te schrijven die ik ofwel plaats op mijn website, ofwel voorleg aan ThePostOnline. Een televisie heb ik niet.

In feite wil ik, mede gezien mijn leeftijd, boven alle wereldse gebeurtenissen staan om (1) objectief te kunnen oordelen en (2) aan te geven wat vanuit een ’oneindig’ perspectief zinvol en waardevol is. Zo kom ik tot de gedachte dat de strijd tussen links en rechts, tussen religies, tussen conservatief of progressief tot steeds meer polarisatie in de samenleving en in de gehele wereld leidt. Uiteindelijk komt er een nieuw Auschwitz en een nieuwe Goelag, moorden de volkeren elkaar uit, steden worden kapot geschoten, kinderen raken zwaar gewond of verliezen hun ouders,  en is er oneindig veel verdriet.

Stop het verdriet is daarom de belangrijkste opgave voor de toekomende tijd. Stop het verdriet, te beginnen in de opvoeding en op de school, bij de werknemers, bij de burgers van een land en bij de allerarmsten in de wereld. Het verdriet kan worden gestopt als ouders en leerkrachten zich verantwoordelijk gedragen en elk kind naar waarde weten te schatten, als de werkgevers en collega’s zorgzaam met elkaar omgaan, als de politici stoppen met moddergevechten en het voorbeeld geven van verantwoordelijkheid en engagement voor alle mensen.

Vandaar dat ik vaak schrijf over de ethiek volgens Levinas: een ethiek die onlosmakelijk verbonden is met de holocaust waar vrijwel de gehele familie van Levinas werd uitgemoord lees: doodgeknuppeld door de Litouwers. En dat ik nu precies over die ethiek het meest wordt aangevallen …

(Bovenstaande tekst heb ik vandaag via een link op twitter getweet)

Vandaag passeerde ik een boekhandel die bekend staat voor de literaire avonden die er worden georganiseerd, en zag in de etalage een aankondiging voor ’sallongesprekken’ (sic). Ik ging naar binnen om hen de aandacht te vestigen op die spellingsfout. De jonge dame achter de balie begreep niet wat ik bedoelde, maar een oudere dame naast haar snapte het wel. Morgen zal ik eens gaan kijken of de aankondiging is aangepast (update 7 september: ze hebben een kruis door de tweede l getrokken).

Geen voorval om een drama over te maken. Wel een teken hoe triest het gesteld is met de kennis van de moedertaal bij de jongere generaties. Lees hierover mijn bijdrage: de neergang van ons onderwijs.

vrijdag 7 september 2018

Gisteren een tekst geschreven die een paar uur later al werd gepubliceerd op ThePostOnline: 

Transgender, geslachtverandering en roekeloze medicalisering

tweet: ’Democratie is de meest fantastische regeringsvorm die de mensheid tot nog toe heeft gekend. Helaas is democratie niet geschikt om de uitdagingen van de 21ste eeuw aan te kunnen’

In deze dagen is er in België veel ophef over de jongerenvereniging Schild en Vriend wegens racistische uitspraken op sociale media. Die uitspraken die ik op websites van kranten heb gelezen, zijn verwerpelijk, vol haat en cynisme. Aan de andere kant is het puberaal gedrag: moest aan een van die knulletjes gevraagd worden welk argument ze hebben om antisemitisch te zijn, dan ben ik er zeker van dat ze met hun mond vol tanden staan of slechts een dom antwoord kunnen geven. Omdat het puberaal gedrag is, is het daarom niet goed te praten. Laat ze maar de gevolgen ervan dragen.

Ik vind deze gang van zaken vooral jammer omdat het niets bijdraagt aan de opbouw van onze samenleving. We hebben, gezien de uitdagingen van deze 21ste eeuw, andere prioriteiten te stellen. Van jongeren zou je juist idealisme verwachten. Om die reden voer ik persoonlijk geen strijd tegen links of rechts of tegen welke religieuze of ideologische groep dan ook. Het gaat erom dat we duidelijke doelen stellen en mensen mobiliseren om eraan mee te werken. Mijn boeken en teksten op deze website spreken voor zichzelf.

tweet: ’Voor extreem-rechts is het een goede zaak dat elke EU-bijeenkomst over immigratie geen echte oplossing oplevert. Zielig’.

Maandag 10 september 2018

Gisteren de volgende tekst gepubliceerd: ’Gratis geld naar Marokko en Turkije'

Dinsdag 11 september 2018

Op de website van de BBC zag ik vanochtend foto’s van een dorp in Noord-Kivu waar op dit moment Ebola wordt bestreden. Aan de klederen van de mensen is te zien hoe verschrikkelijk arm ze zijn. Toen ik daar was, drie jaar na de onafhankelijkheid, was dat anders. Toen waren er nog nonnen die de meisjes leerden klederen te maken en ze kregen ook stoffen. Wat waren die mensen trots op een mooi voorkomen. Dat is nu allemaal weg.

Het is vreselijk dat op meerdere plekken in de wereld nog zoveel mensen in extreme armoede leven. Tegenover het geld dat besteed wordt aan bewapening, ruimtevaart en medisch onderzoek over onze welvaartsziekten, is deze situatie immoreel. Tegelijkertijd voelen we ons zo machteloos om hieraan iets te doen.

De bevolking wordt onderdrukt door hun leiders en hun legertjes. In Afrika gaat het om macht. Macht biedt respect. Macht moet bewezen worden door alles voor zichzelf te nemen en mensen als slaven uit te buiten. Die leiders hebben hun vertegenwoordigers in de internationale organisaties, zodat een drastische verandering onmogelijk wordt gemaakt. Wie zal de mensen in Afrika bevrijden van hun tirannen?(*)

(*) In mijn boek ’Het Europees-Islamitisch Vriendschapsverdrag’ beschrijf ik een oplossing, maar niemand luistert.

donderdag 13 september 2018

Gisteren livestream de presentatie gevolgd van Apple over haar nieuwe producten. Na een uur hield ik het voor gezien. Dit is een religie. Een sekte. Alles is ’unbelievable’ en ’amazing’ en om de haverklap volgt een applaus van de adepten. Waarover gaat het eigenlijk? Over een Apple Watch die je waarschuwt als er hartritmestoornissen zijn. Als je valt en niet reageert binnen vijf minuten, belt de Watch automatisch naar het noodnummer. Met de nieuwe iPhone kan je nog beter games spelen en maak je nog scherpere foto's. Het geheugen is zo enorm dat de iPhone 200.000 foto’s kan bewaren. Het zal mij allemaal een zorg zijn.

Al deze producten werpen de mensen op zichzelf. Meer en meer is het individu bekommert om zichzelf. Dat zie je op straat en in restaurants. Ik vraag me af waar dit uiteindelijk toe zal leiden. Een verlies van realiteitsbesef? Een eenzaamheid waar men zich niet bewust van is, maar die uiteindelijk het individu in een diepe depressie zal brengen? 

Deze ochtend las ik bij Levinas dat het een vergissing is aan te nemen dat ’al het denkbare via het menselijk bewustzijn gaat. Integendeel, de menswetenschappen zien juist tijdens deze doortocht de grootste gevaren van misvorming dreigen’  en verder:  ’het wantrouwen, gekoesterd jegens hetgeen onmiddellijk gegeven is aan het bewustzijn, heeft ons vertrouwd gemaakt met de gedachte dat de waarheid niet meer zetelt in het door mijzelf verworven bewijsmateriaal’. Dit wil in feite zeggen dat we de waarheid vinden in onze ontmoeting met een ander mens; een ontmoeting die een appel doet om ons verantwoordelijk tegenover hem te gedragen, om goed te zijn voor de Ander.

Is er na Apple nog tijd voor de medemens?

vrijdag 14 september 2018

Misbruik in de Kerk

Enige dagen geleden heeft paus Francis gezegd dat de beschuldigingen van de Kerk over seksueel misbruik het werk zijn van de Satan. De Satan noemt hij de ’Grote Beschuldiger’. De Satan wil het Godsvolk in een kwaad daglicht stellen. Wij bisschoppen, zegt Paus Francis, zijn allemaal zondaars, daarom moeten we bidden tot God. De mens kan alleen zichzelf beschuldigen. Het is aan God om te oordelen.

Deze uitspraak zal in de huidige wereld kwaad bloed zetten en meestal verkeerdelijk worden begrepen. In feite heeft de paus het over het beschuldigen van de Kerk als institutie en van alle gelovigen. De Satan zoekt overal in de wereld waar mensen de schuld van kunnen krijgen. Zo wordt de wereld een hel.

Betekent dit nu dat seksueel misbruik niet mag worden aangeklaagd? Dit leid ik absoluut niet af uit de uitspraken van de paus. Het is de dader die moet worden aangeklaagd en het is aan de rechter om een vonnis te vellen. Ook diegenen die de dader beschermen of het misdrijf in de doofpot houden, moeten worden aangeklaagd. Met andere woorden: de beschuldigingen moeten beperkt blijven tot de daders en diegenen die hen, tegen de wet in, beschermen. Het zijn altijd personen die schuldig zijn, nooit groepen of instellingen. Als een Kerk als instelling wordt beschuldigd, worden de waarden waar de Kerk voor staat naar de achtergrond verdrongen. Het gaat in het christendom om waarden die de wereld menswaardig maken.

Als al de feiten die personen plegen op een rijtje worden gezet, zal blijken dat slechts een zeer kleine minderheid van de priesters zich vergrijpt aan kinderen. In mijn katholieke opvoeding heb ik ongeveer tweehonderd priesters leren kennen. Bij drie van hen was er sprake van seksuele toenadering en één ging te ver.

Wie echter over verjaarde feiten onderzoek doet of als over een periode van meerdere decennia onderzocht wordt wie er allemaal misbruik heeft gepleegd, terwijl het gaat over mensen die al lang dood zijn, zoekt in feite de Kerk aan te vallen. Dat kan inderdaad het werk van de duivel genoemd worden (je hoeft daarom niet in de Satan te geloven; de mensen zijn hun eigen duivels). De misdaden van een minderheid worden afgebeeld als typerend voor de Kerk, wat absoluut niet het geval is. Dat heel veel mensen daar in trappen blijkt uit de reacties op de sociale media.

Het christendom is de leer van de vergiffenis. Als we elkaar niet kunnen vergeven, dan is er geen liefde in de wereld. Elke relatie loopt spaak als we elkaar niet kunnen vergeven. Ook hier kan een misverstand over bestaan: ik kan een dader niet vergeven in de plaats van het slachtoffer. Het christendom roept de slachtoffers op om vergevingsgezind te zijn en dat kan ook als de dader veroordeeld is. Wordt deze vergiffenis, zoals in de huidige tijdgeest, onmogelijk gemaakt, dan creëren we onze eigen hel.

De Frans-joodse filosoof Emmanuel Levinas zegt in feite hetzelfde en hij gaat nog veel verder: de rechter moet zelf de boete betalen van diegene die een misdrijf heeft gepleegd! Dat lijkt een krankzinnige uitspraak, maar hij bedoelt hiermee dat we allemaal verantwoordelijk zijn voor de anderen. Ik ben zelfs verantwoordelijk voor de verantwoordelijkheid van de Ander. Dat is wat Levinas noemt ’Heiligheid’, net zoals in het christendom gezegd wordt dat Christus gestorven is voor onze zonden. Dit alles zal velen heel vreemd in de oren klinken en in het huidige tijdgeest zou Christus als een krankzinnige worden gezien. Wie er echter goed over nadenkt zal tot de conclusie komen dat we slechts met de houding waarbij we de schuld van anderen op ons nemen om onze verantwoordelijkheid op te nemen, een menswaardige samenleving opbouwen.

Als je deze les extreem doortrekt dan zou de ontkerkelijking van Europa betekenen dat we ons overleveren aan satanische krachten of dat we de Satan vrij spel geven. We creëren onze eigen Apocalyps en wie goed kijkt, ziet de eerste tekenen hiervan op onze planeet Aarde. Zoals in mijn boeken aangetoond.

zaterdag 15 september 2018

Gisteren een tekst gepubliceerd op ThePostOnline over ons gebrek aan verantwoordelijkheid ten aanzien van de planeet Aarde: Spiritualiteit als oorzaak van de ecologische ramp. Deze tekst beschouw ik als fundamenteel voor mijn visie, maar ik verwacht niet dat het veel mensen zal aanspreken (bijv. te bepalen door het aantal links via Facebook: een tekst over de islam of tegen de EU levert telkens een paar duizend links op. Deze eenzijdigheid verveelt mij op den duur).

Bij de discussie over milieubescherming ontbreekt een moreel houvast. Nu is de moraal niet iets wat bij meerderheid van stemmen wordt bepaald. De vraag waarop onze moraal dan wel moet steunen, wordt ontweken. Het gevolg hiervan is dat we makkelijk alle normen en waarden gaan relativeren. Dat wordt bedoeld met de dood van God.

Dat de bron van onze moraal buiten de mens ligt, blijft onbesproken. 

woensdag 19 september 2018

Gisteren een tekst geschreven over joden, moslims en Europa en vandaag gepubliceerd:

 ’Joden en moslims zijn krachtig en Europa verzwakt'

zondag 23 september 2018

Gisteravond de volgende bijdrage gepubliceerd op ThePostOnline:

Zelfmoordterrorisme en de eeuwige woede van moslims (dit was mijn oorspronkelijke titel; de redactie van TPO gaf een andere titel)

Wat wil ik bereiken met deze teksten? Op dit moment verwacht ik geen grote veranderingen. Mijn visie is eerder een zaak om voorbereid te zijn als sommige maatschappelijke bewegingen escaleren. In feite is het in sommige steden en wijken in Frankrijk al zo ver; de bom staat er op springen. Zal er dan nog ruimte zijn voor een beleid zonder haat en burgeroorlog?

Van de EU kunnen we helaas niets verwachten. Dat is een officiële bureaucratie; dit wil zeggen dat niemand echt verantwoordelijk is, dat iedereen zich verschuilt achter ’commissies’ en dat ze bang zijn iets voor te stellen dat als racistisch of discriminerend gezien kan worden. Vandaar dat ik het in bovenstaande tekst hebt over de ’dictatuur van het humanisme’.

Het EU-beleid is een treffend voorbeeld van het gezegde: ’De weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen’.

En we gaan dus naar de hel.

Vandaag gelezen bij Voltaire: „Er zijn koelbloedige fanatici: rechters die mensen veroordelen omdat ze niet denken zoals zij”.

zaterdag 29 september 2018

Vandaag de volgende bijdrage gepubliceerd op ThePostOnline: ’De woede van links’

mijn volledig blog: 

2018   FEBRUARI   MAART   APRIL   MEI   JUNI   JULI   AUGUSTUS   SEPTEMBER  OKTOBER   NOVEMBER   DECEMBER

2019  JANUARI  FEBRUARI  MAART-APRIL  voor vervolg, zie: beschouwingen mei 2019, februari 2020, april 2020

HOME