https://www.ministrando.org/sitemap.xml.gz

januari 2019

1. Europa is voor veel volkeren in de wereld een baken van hoop. Nergens zijn de mensen zo vrij, is er zo weinig racisme en discriminatie en daar is de rechtspraak nog het meest rechtvaardig. 

2. Wil Europa een baken van hoop blijven, dan moet Europa blank blijven en krachtig opkomen voor haar christelijk-humanistische waarden.

3. Een baken van hoop betekent niet dat andere volkeren naar hier moeten komen. Elk volk moet haar verantwoordelijkheid opnemen voor het eigen land. Maar een krachtig Europa zal hen, waar mogelijk, hierbij solidair ondersteunen.

4. Massa-immigratie uit islamitische landen leidt onherroepelijk tot een Europa dat lijkt op het Midden-Oosten.

5. Massa-immigratie uit zwart Afrika zal de ellende in Afrika laten voortduren.

6. Massa-immigratie zal Europa steeds verder verzwakken. De sociale voorzieningen worden onbetaalbaar. Burgeroorlogen barsten los. Dan zal Europa geen baken van hoop meer zijn en gaat de wereld ten onder.

 

7. De Europese Unie is verantwoordelijk voor de toenemende verzwakking van Europa.

8. Op oplossing ligt in een Europese Confederatie van  nationale staten met Wenen als hoofdstad.

9. De rijke islamitische landen kunnen samen met een Europese Confederatie een Marshall-plan voor Afrika organiseren, zodat de potentieel rijke Afrikaanse landen zich goed kunnen ontwikkelen.

10. Een alliantie tussen de islamitische landen en een krachtig Europa kan een vierde wereldmacht vormen die de ethiek in de politiek en de economie waarborgt. Dan wordt de 21ste eeuw geen herhaling van de verschrikkingen van de 20ste eeuw, maar de eeuw van de spiritualiteit (klik op afbeelding).

11.. Aangezien China een zeer sterke wereldmacht geworden is onder een dictatoriale leiding, is het voor de wereld meer dan ooit noodzakelijk dat Europa een sterke Confederatie van nationale staten wordt. Nog belangrijker is dat deze confederatie samen optrekt met de islamitische landen.

12. Zijn de voordelen van de rijken tegenover de armen niet de oorzaak van het lijden en het sterven van mensen ergens in de wereld? Zijn daar geen oorlogen het gevolg van? (Catherine Charlier in: ’La persévérance du mal”).

13. Omdat er nu zoveel ophef is over de Verklaring van Nashville en de SGP erop wordt aangevallen, heb ik die verklaring eens gelezen. Mijn eerste reactie is dat gelovigen deze verklaring mogen onderschrijven, want ook voor hen geldt de vrijheid van meningsuiting. Dat geldt ook voor een politieke partij en voor de volksvertegenwoordigers. Vrijheid van meningsuiting betekent dat je opinies of feiten kunt horen die tegengesteld zijn aan jouw eigen overtuiging. Dit verplicht je dieper na te denken over jouw opvattingen. Ofwel leidt dit tot een betere fundering van jouw mens- en wereldbeeld, ofwel moet je jouw overtuiging bijstellen. In beide gevallen bereik je een dieper inzicht en dus een hoger beschavingsniveau. Culturen waar de vrije meningsuiting wordt verhinderd of verboden, stagneren. Voorbeelden hiervan zijn nog heden ten dage in de wereld duidelijk zichtbaar. We kunnen hieruit concluderen dat al wie verhindert dat de Verklaring van Nashville wordt ondertekend en verspreid, zich schuldig maakt aan een terugval van ons beschavingsniveau. Dit heeft niets te maken met de waarheid of de onwaarheid van die verklaring.

Ten tweede betekent geloof dat wijsheid van eeuwen her wordt gerespecteerd. Al duizenden jaren accepteren de mensen alleen een seksuele relatie tussen man en vrouw. Er werd en wordt van af geweken, maar de heersende moraal was toch de man-vrouw relatie in de seksualiteit. In die verklaring wordt deze wijsheid bevestigd en dat is een goede zaak.

Ten derde is het een goede zaak dat eens de aandacht wordt gevestigd op huwelijkstrouw en op seksualiteit binnen het huwelijk. In een tijd waarin de partner vaak als een object wordt gezien of de relatie als een contract dat kan worden ontbonden als de ander niet meer beantwoordt aan de voorwaarden, mag ook wel eens gezegd worden dat de ware liefde onbaatzuchtig en onvoorwaardelijk is (wie dat niet aanvaardt is niet menselijk, maar ziet de seksualiteit vanuit het standpunt van een zoogdier). Onbaatzuchtig en onvoorwaardelijk betekent dat echtscheiding niet mogelijk is en dat, eenmaal men in liefde seksueel contact heeft, men gebonden is tot de dood hen scheidt.

Ten slotte waardeer ik de SGP, al was het maar om de hypocrisie en de domheid van al diegenen die gaan meehuilen tegen de ondertekenaars, te onderstrepen en om hen  in het harnas te  jagen. Zou al die ophef niet het gevolg zijn van een verdrongen gevoel dat we de verkeerde weg opgaan in het Westen(*)? Maken diegenen die actie voeren tegen de ondertekenaars zich niet medeplichtig aan de teloorgang van de westerse beschaving?

Indien de SGP de komende verkiezingen enkele zetels zou winnen, zou dit een bevestiging zijn van mijn stellingname en van het feit dat er nog voldoende mensen zijn die de eeuwenoude wijsheid als leidraad nemen. Winnen ze geen zetels bij, dan moet ik mij herbezinnen (ter gelegener tijd volgt hier een update).

(*) zie mijn tekst: Kinderen van LGHBTI-ouders

14. (7 januari 2019) Alles wat ik op deze website heb geschreven over een blank Europa en over een massale terugkeer van de moslims naar de landen van herkomst, is op dit moment moeilijk te verdedigen. We hebben het nu goed, het leven gaat zijn gang en we hopen dat het zo kan blijven doorgaan.

Ben ik misschien pessimistisch of ’geloof’ ik dat we het straks minder goed zullen hebben? Het is geen kwestie van pessimisme, want de toekomst hebben we grotendeels zelf in handen. Het is ook geen kwestie van geloof, want dat zou betekenen dat er niets valt te bewijzen. Neen, ik probeer slechts de vraag te beantwoorden hoe te handelen als calamiteiten zich zouden voordoen. Ik hoop dat die calamiteiten er niet komen.

Om een voorbeeld te geven. Stel dat een islamitische terreurgroep beschikt over een atoomwapen. Ze zijn erin geslaagd dat wapen ergens in een hoofdstad in Europa te verbergen. Wat staat er dan te gebeuren? Een heel land wordt gegijzeld. Hoe reageren? Uiteindelijk, om herhaling te voorkomen, zal het noodzakelijk zijn Europa moslimvrij te maken.

Hetzelfde geldt met betrekking tot de gevolgen van de klimaatverandering. Vanochtend hoorde ik op de radio dat het benzineverbruik het afgelopen jaar weer is gestegen. De oorzaak is de toename van het aantal SUV’s. De mensen leren niets van alle alarmerende geluiden. Ons gedrag zal slechts veranderen als de mensen met de rug tegen de muur staan. Net zoals bij de atoomdreiging in bovenstaand scenario.

Kortom, mijn voorstellen in mijn boeken en hier op mijn website zullen slechts als zinvol worden aanvaard indien de mensen met de neus op de feiten worden gedrukt.

15. Er ligt nu bij het Openbaar Ministerie een aanklacht tegen de SGP omwille van de Nashville-verklaring. De wereld is gek geworden. Zodra iemand iets zegt of schrijft dat niet overeenstemt met het ’correcte denken’, wordt hij voor de rechter gedaagd. Ik heb het gevoel omringd te zijn door idioten die de sfeer in de samenleving bepalen.
Ik heb besloten mij een tijdlang spiritueel terug te trekken uit deze verdwaasde wereld om mij te verdiepen in enkele boeken uit de klassieke Franse literatuur. Even geen filosofie meer en geen politiek. Oef, maar eerst nog enkele beschouwingen bij mijn laatste studie van Levinas (update 27 januari: mijn voornemen heb ik al laten varen :-) ik studeer nu Kierkegaard, zoals hieronder blijkt vanaf punt 24)

16. Levinas: „De echte religie is de religie die gedacht wordt vanuit de verplichting en de bevelen van het woord van God, zoals zichtbaar in het gelaat van de Ander” en „Een rijpe mensheid moet aan iets anders kunnen denken dan aan het Zijn, moet kunnen ontsnappen uit de betovering van het Zijn”. Wat wil dit zeggen: God spreekt mij via het gelaat van de Ander, namelijk dat ik voor de Ander verantwoordelijk moet zijn. Goedheid voor de Ander die voorrang krijgt op het eigenbelang, is de ware religie. Openstaan voor het woord van God betekent dat we het Zijn overstijgen; we zijn dan niet meer betoverd of behekst door de behoeftenbevrediging in ons bestaan. De zin van ons bestaan ligt in de verantwoordelijkheid voor de Schepping: dit is verantwoordelijkheid voor de medemensen, ook de toekomstige generaties, en verantwoord omgaan met de natuur.

17. De wereld was oorspronkelijk goed en naar die wereld moeten we terugkeren. Ondanks een hele geschiedenis van kwaad, geweld en oorlog, moeten we terug naar de oorspronkelijke goedheid. Hiervoor moeten we niet wachten op een Verlosser, maar het is de taak van de mensen om het eigenbelang, - bron van alle kwaad, geweld en oorlog-, om te keren in verantwoordelijkheid voor de Ander (dit is de naasten en de natuur).

18. De Schepping heeft geen zin meer als de mens zijn roeping vergeet. De wereld blijft bestaan zolang er rechtvaardigen zijn.

19. Is God niet voorgoed verdwenen na de Shoah, na al die oorlogen en gezien de gigantische destructie van de natuur? Alleen de mensen die het goede doen, houden de Schepping in stand en brengen het goddelijke in de wereld.

20. Een en ander betekent dat we ons mens- en wereldbeeld radicaal in vraag moeten stellen. Onze psyche moet gerestructureerd worden.  In plaats van autonomie, -waarbij de mens zelfstandig bepaalt hoe hij zal leven - moet er heteronomie komen: hier laat de mens zich bepalen door het appel dat van buiten de wereld komt.

De empirische psychologie begrijpt hier niets van  en is daarom een zinloze wetenschap geworden. Zie mijn tekst: 

Psychologie is geen empirische wetenschap 

21. Hoe zal men over honderd jaar over onze generatie denken? 

Ik vermoed dat het oordeel vernietigend zal zijn. Iemand zal de diagnose stellen dat de generatie van rond de eeuwwisseling ernstig psychiatrisch gestoord was.

Mijn tijdgenoten zullen het hiermee niet eens zijn. Dat komt omdat wie psychiatrisch gestoord is, meestal geen inzicht heeft in zijn geestesziekte. Een tweede reden is dat wat we nu normaal vinden, voor de meeste mensen een absolute drempel opwerpt tegen kritisch nadenken. Ik heb al vaak ervaren dat de meeste mensen feiten die glashelder zijn, niet zien omdat ze het niet kunnen zien. Het past namelijk niet in hun wereldbeeld.

Wie nu de mensen wijst op wat krankzinnig is in hun gedrag, wordt voor gek verklaard. Slechts over honderd jaar ziet men in dat de gek van honderd jaar geleden gelijk had. Ik laat mij dus voor gek verklaren omdat ik het volgende beweer (ik beperk mij tot een paar voorbeelden ter illustratie):

- wie met de auto rijdt, verspreidt koolmonoxide. Dat is een giftig gas. Hij maakt zich schuldig aan een ernstig misdrijf, even erg als de oorlogsmisdadiger die gifgas gebruikt (kom nu a.u.b. niet met het verhaal van de elektrische auto’s; dat is een verschuiving van het probleem. De productie van één elektrische auto staat gelijk aan zeven jaar rijden met een dieselauto)

- wie in een tijd van gigantische milieuvervuiling, met uitstervende fauna en flora, nog steeds nutteloze producten koopt in plaats van te kiezen voor een zeer sobere levensstijl, is stekeblind voor elementaire ethische normen

- wie meer verdient dan pakweg 10.000 euro netto, inkomsten van bezittingen en beleggingen inbegrepen, en het bedrag daarboven niet weggeeft om de armoede en de miserie in de wereld te lenigen, begaat een misdaad tegen de menselijkheid.

Ben ik gek? Probeer eens een wereld voor te stellen waar de mensen sober gaan leven en de rijken hun rijkdom in dienst stellen van de anderen. Een aards paradijs?

22.  De EU brengt ons grote ellende

Hierboven schreef ik dat mensen niet kunnen zien wat niet past in hun mens- en wereldbeeld. Ook al gaat het om glasheldere feiten. Ik kan hier nog een voorbeeld van geven, maar de lezer zij gewaarschuwd. Wat men niet kan en wil zien, lokt enorme weerstand en woede op.

Neem nu eens de islam. Je moet wel stekeblind, doof en verbijsterd zijn van verstand om niet te zien welk gevaar de islam voor Europa betekent. Hadden we in Europa maar weer een staatsman zoals generaal De Gaulle , die zich goed bewust was van het islamitische gevaar (hij zei ook dat diegenen die geloven in de integratie van de moslims in Europa de hersenen van een kolibri hebben). In islamitische landen wordt een strijd op leven en dood geleverd, vrouwen worden schromelijk onderdrukt, jonge meisjes worden kermend van pijn besneden en daarna uitgehuwelijkt, afvalligheid of keuze voor een andere religie wordt met de dood bestraft, kritisch denken wordt vanaf de eerste levensjaren in de kiem gesmoord waardoor die landen geen beschavingsontwikkeling kennen, in de koran staan 164 oproepen tot geweld, terrorisme is bijna een monopolie voor de moslims, enzovoorts. De EU en de regeringen van Europese landen die de massa-immigratie van moslims hebben mogelijk gemaakt en nog steeds verder toelaten, zijn verantwoordelijk voor de grote ellende die ons te wachten staat.

Dat deze laatste conclusie niet zo vreemd is, kan ik met een voorbeeld uit de geschiedenis verduidelijken. Ten tijde van de Inquisitie werden tienduizenden, vaak onschuldige, mensen gemarteld en gedood omdat ze van het ’ware’ geloof waren afgeweken. Ook werd de Roomse Kerk steeds rijker omdat de bezittingen van ketters verbeurd werden verklaard en eigendom werden van de Kerk. In veel gevallen werd een grootgrondbezitter ten onrechte als ketter gebrandmerkt omdat de Kerk aasde op zijn bezit (zoals in Avignon het geval was). Vanuit ons standpunt nu was de katholieke Kerk toen een criminele organisatie die door haar terreur enorm veel ellende heeft teweeggebracht. De feiten spreken voor zich dat de islam door fysieke en psychische terreur het einde zal betekenen van de vrijheid en de vooruitgang in Europa.

Helaas zullen de mensen te laat inzien dat onze regeringen en de EU, in naam van het ’ware’ geloof van de mensenrechten of omwille van de religie van de globalisering, zich nu zo onverantwoordelijk gedragen. Het zal te laat zijn omdat Europa het nieuwe Midden-Oosten geworden zal zijn. Wie hiervan een voorproefje wil hebben, kan een bezoek brengen, op eigen risico, aan bepaalde voorsteden in Frankrijk.

Misschien komt er toch nog een Hervorming en een Renaissance van de Europese beschaving en wordt Europa moslimvrij (lees mijn boeken). Wie is de Luther die een Plakkaat zal spijkeren op het Berlaymontgebouw in Brussel?

Europa kan worden gered als een nieuwe generaal De Gaulle opstaat. Deze leider zal dan kunnen waarmaken wat de generaal heeft gezegd: "Cette guerre n’est qu’un épisode d’un affrontement de peuples et de civilisations. Ce sera long mais j’ai confiance. Le dernier mot restera à la civilisation la plus élevée et la plus désintéressée : la nôtre, la civilisation chrétienne” ( Deze oorlog is een confrontatie tussen volkeren en beschavingen. Dit zal lang duren, maar ik heb vertrouwen. Het laatste woord zal bestemd zijn voor de hoogste en meest onthechte beschaving: de onze, de christelijke bschaving). Tijd dus om in actie te komen, maar dat zal slechts slagen als we de fundamenten van onze beschaving herstellen.

naschrift: Wie mijn boeken en de teksten op deze website heeft gelezen, weet dat het mij niet gaat om kritiek op de islam. Voor anderhalf miljard mensen is dit hun dierbare religie. Wij moeten hen, net zoals alle andere volkeren, met respect behandelen. Het Westen hoeft trouwens niet trots te zijn op de verschrikkingen van de vorige eeuw en op het uit de hand gelopen consumentisme, wat een vernietigend effect heeft op het milieu. De toekomstige generaties zullen ons daarvoor vervloeken. 

Waar het mij om gaat is dat de islam en de westerse cultuur niet kunnen samengaan. De massa-immigratie leidt tot een explosief mengsel (vandaag 12 januari 2018 stond in de krant dat volgens de werkgeversorganisatie de werkloze allochtone jongeren de stad Antwerpen jaarlijks een half miljard euro kosten; wat een drama. Dat geld zou veel constructiever besteed kunnen worden, bijvoorbeeld voor de heropbouw van Syrië en Lybië, waaraan die jongeren zouden kunnen meewerken). Veel beter is ervoor te zorgen dat in de islamitische landen er vrede, welzijn en welvaart heerst. Dan kunnen Europeanen en moslims een alliantie sluiten om een nieuwe wereldmacht te vormen die de ethiek in de politiek en de economie zal waarborgen.

23. Wellicht is het volgende citaat van Chateaubriand uit 1849 toepasbaar op de superrijken in dit tijdperk van de globalisering: „L’aristocratie a trois âges successifs: l’âge des superiorités, l’âge des privilèges, l’âge des vanités: sortie du premier, elle dégénère dans le second et s’éteint dans le dernier” (De aristocratie doorloopt drie opeenvolgende fasen: de fase waarin ze superieur is, de fase van de privileges en de fase van de hoogmoed: in de tweede fase gaat ze degenereren om in de derde fase uit te sterven).

24. Toch een verrassing om in een boek van honderd jaar geleden (*), in de inleiding het  volgende te lezen over Kierkegaard: „Reeds in November 1855 overleden, bleef hij langen tijd voor ons vrijwel een onbekende. Het materialisme, de nuchter-verstandelijke stroomingen dier dagen, de overschatting der natuurwetenschappen, waren dan ook weinig geschikt, om een man als Kierkegaard ingang te doen vinden en te waarderen”. Nu zijn we nog steeds te materialistisch, te rationeel en de empirische methode wordt zelfs in de geesteswetenschappen schromelijk overschat. We leren dus niets bij of moeten we zeggen dat ten allen tijde er slechts weinig mensen zijn die inzicht hebben in wat de objectieve wereld overstijgt? Velen weten geen onderscheid te maken tussen de Rede en de Wijsheid; een gebrek dat in de politiek rampzalige gevolgen heeft.

(*) het betreft de Nederlandse vertaling van een werk van Kierkegaard, dat hij in 1847 het daglicht liet zien. Nederlandse titel: „Liefdedaden: Eenige christelijke overwegingen in den vorm van redevoeringen door Sören Kierkegaard”, Zeist: Ploegsma (1919).

25. Toch wel een zeer mooie overweging van Kierkegaard: „Het christelijke is namelijk niet als ’t ware een nadere bepaling van wat men bij de heidenen liefde heette, maar is er een principiële verandering van. Het christendom is niet in de wereld gekomen, om een wijziging te prediken in de manier, waarop u in ’t bijzonder uw vrouw, uw vriend moet liefhebben, maar om te leren hoe u, in ’t algemeen menselijk, alle mensen lief moet hebben. En dit is dan de verandering die het christelijk element brengt in aardse liefde en vriendschap”.

En hierop zou dus onze Europese beschaving moeten berusten! Dit is het (christelijk) principe dat racisme en discriminatie uit de wereld kan helpen. Voor mij een argument om de Europese beschaving te redden en daarom moet de massa-immigratie teruggedraaid worden. Alleen een blank Europa kan een voorbeeld zijn voor de wereld en meehelpen aan de vermenselijking van de wereld. Alleen een krachtig Europa kan solidair zijn met de Derde Wereld.

26. Kierkegaard: „Men kan op verschillende manieren bedrogen worden: men kan bedrogen worden door het onware te geloven, maar men kan evenzeer bedrogen worden door niet aan het ware te geloven”.

En dan te bedenken dat de waarheid niet met de rede gevonden kan worden, maar slechts als men zich openstelt voor het eeuwige!

Sinds de moderne tijden zijn we zo betoverd geraakt door de rationaliteit, die heel veel goeds en wonderlijks heeft gebracht, dat we ons helaas afgesloten hebben voor de absolute waarheid, die een kwestie van geloof is. Volgens Kierkegaard komt de mens tot geloof niet via verstandelijk denken, maar door een wilsbesluit. In het persoonlijke ligt de kern. Alles komt ten slotte aan op het subjectieve, in het „voor mij”. Dit ligt volgens mij heel nauw bij de filosofie van Levinas: God spreekt ons toe via de naaste, in het appel om het goede te doen, om mij in te zetten voor de Ander en de Ander tot het centrum van mijn leven te maken. Waarheid wordt dus gevonden door ons open te stellen voor het appel om het Goede te doen of om de naasten lief te hebben. Deze waarheid is het eeuwige en de rationele waarheid is daartegenover armoedig, beperkt en tijdelijk.

27. Zou een psychologie ontwikkeld kunnen worden gebaseerd op de vrije wil van de mens en op het appel, gericht op elk individu, om het goede te doen voor de naasten en voor de natuur? De vrije wil betekent dat de mens niet de speelbal is van het lot en zijn gedrag is dan niet louter de resultante van empirische wetmatigheden. Het appel om het goede te doen vindt haar oorsprong buiten de zintuiglijke werkelijkheid. Dit laatste moeten we begrijpen als de transcendente of goddelijke oorsprong van onze normen en waarden. Psychologie kan daarom niet los van de filosofie worden bestudeerd en ontwikkeld.

28. Wat maakt de westerse beschaving zo bijzonder? Dat is de rationaliteit, want dank zij ons rationeel denken kunnen we onze spiritualiteit vrijwaren van magie, mythen en bijgeloof.

29. De gang van zaken rondom Brexit maakt niet zoveel uit. Welk scenario er nu,  na de verwerping van de deal door het Britse lagerhuis, zal volgen vind ik niet zo belangrijk. Vast staat dat de EU geen toekomst heeft (zie notitie nr 22). Er is geen enkel charisma, dus geen leiding en geen gezag. Het is een bureaucratie met technocraten, wat betekent dat niemand op haar of zijn verantwoordelijkheid kan worden aangesproken. Nooit kunnen er gedurfde beslissingen genomen worden, uit angst af te wijken van het politiek-correcte denken.

Alle landen van de EU zullen door de zure appel moeten heen bijten. Er komen barre tijden aan. Mijn hoop is dat dan eindelijk een staatsman zal opstaan, misschien dank zij een staatsgreep, die de Europese landen zal weten te inspireren binnen een confederatie. Maar zal het een goede leider zijn?

30. Zijn de Verenigde Staten nationalistisch? Zijn China, Rusland, India nationalistisch? Is Europa nationalistisch? …. lees verder  

Vandaag demonstreren scholieren in Brussel om de regeringsleiders aan te zetten serieus werk te maken met het klimaatbeleid. Tien jaar geleden heb ik in een essay al aangekondigd dat de jeugd in opstand zal komen tegen het onverantwoordelijk gedrag van de volwassenen. Ik dacht toen al aan blokkades van snelwegen en vliegvelden.

Nu zouden die jongeren hun ouders moeten dwingen om straks niet op skivakantie te gaan en in de zomer vakantie te nemen in eigen land of in de buurlanden. Of zien zij dat niet zitten?

31. Kierkegaard wijst ons op de specifieke bijdrage van het jodendom en het christendom. Dat is namelijk dat de liefde voor de naaste een plicht is geworden. Door dit ’moeten’ is er een oneindig verschil tussen de liefde en de hartstocht, de opwelling of de driften. Het christendom brengt de eeuwigheidsdimensie in de liefde voor de Ander. Citaat: „Slechts waar het plicht is te beminnen, daar is de liefde voor immer tegen elke verandering beveiligd; voor altijd bevrijd in zalige onafhankelijkheid; eeuwig gelukkig, verzekerd tegen wanhoop” en „Slechts waar het plicht is te beminnen, daar is de liefde voor immer tegen elke verandering beveiligd; voor altijd bevrijd in zalige onafhankelijkheid; eeuwig gelukkig, verzekerd tegen wanhoop”

Bij alle aanvallen tegen het christendom wordt meestal vergeten wat de essentie is. 

32. Politiek is opvoeding van volwassenen: deze gedachte kwam in mij op bij het lezen van Kierkegaard. Politiek gaat namelijk om overdracht van waarden of om de burgers te inspireren voor de waarden. De kern hiervan is dat het voor de mens een plicht is om die waarden na te volgen in zijn handelen. Als het een plicht is, dan heeft het volgens Kierkegaard eeuwigheidswaarde. Hij past dit toe op de liefde. Als twee mensen elkaar zeggen dat ze elkaar voor altijd en eeuwig zullen liefhebben, dan kan dit veranderen, zoals de realiteit bewijst. Zweert men echter in naam van de Eeuwige, dan is de liefde het hoogste: „ … als de liefde de verandering der eeuwigheid heeft ondergaan, door plicht te worden, dan heeft zij aan bestendigheid gewonnen en spreekt het vanzelf dat zij bestaat”.

Hetzelfde kunnen we toepassen op het begrip verantwoordelijkheid. De mensheid moet meer dan ooit zijn verantwoordelijkheid opnemen voor het voortbestaan van de planeet Aarde en voor het leven op onze planeet. Willen we dit tot een krachtige beweging maken, dan moet onze verantwoordelijkheid ’de verandering der eeuwigheid’ ondergaan. Alleen God kan ons redden, zei Heidegger. Dat wordt nu meer en meer duidelijk. We moeten ons leren verantwoordelijk te gedragen omdat het als een absolute plicht wordt gezien; een plicht die wordt opgelegd door de Hoogste Instantie: de Eeuwige, Schepper van hemel en aarde. Een atheïst haalt ook ergens zijn waarden vandaan, maar hij maakt van de hoogste instantie een leeg begrip. Dit laatste is niet zo onverstandig, want de mens kan God nooit begrijpen.

Leessuggestie: Iedereen opvoeder

33. Schopenhauer vraagt zich af waarom er een staat is. Volgens deze filosoof is de staat noodzakelijk wegens de onrechtvaardigheid van de menselijke soort. De staat zorgt voor de bescherming tegen aanvallen van buitenaf en tegen aanvallen door de medeburgers. Moest er geen onrechtvaardigheid zijn, dan zou niemand op het idee van de staat komen. Dan is het voldoende een huis te bouwen en een moestuin te onderhouden. De staat zelf is gebaseerd op macht: „In de grond van de zaak ziet elke staat in de andere een roversbende die hem zal overrompelen zodra hij de gelegenheid krijgt”.

Ik denk dat het goed is op die manier over de staat na te denken. Dat bespaart ons heel wat illusies. Een Europese Unie is geen lang leven beschoren; een confederatie van nationale staten sluit beter aan bij de ware aard van de mensen.

34. Wat Europeanen, moslims en zwarten samen kunnen doen

Kierkegaard maakt een onderscheid tussen aardse liefde en geestelijk liefde. Aardse liefde is gegrond op hartstocht en genegenheid; de voorkeur gaat naar één geliefde.

Geestelijke liefde is liefde tot de naaste. De naaste dat is iedereen. Zodra van één mens wordt gezegd dat we hem niet lief willen hebben, is er absoluut geen sprake meer van geestelijke liefde.

Het heidendom had en heeft niet het flauwste idee van de liefde tot de naaste. Het Jodendom en het Christendom brachten het gebod zijn naaste lief te hebben. In het Nieuwe Testament staat geen woord over de aardse liefde; het gaat daar alleen over de liefde tot God en over de liefde tot de naaste (beide komen op hetzelfde neer).

De aardse liefde is geen ethische plicht. Die liefde is geluk. Vriendschap en liefde zijn geluk. Verliefd zijn of een enige vriend vinden is het hoogste geluk. Geestelijke liefde is een ethische plicht, die op haar beurt de oorsprong is van alle andere.

Ik denk dat hiermee de kern wordt blootgelegd van wat wij noemen het joods-christelijk fundament van de westerse beschaving. Het probleem is echter dat velen het niet meer zien en er geen benul van hebben wat onze ethische plicht is. Met de ontkerkelijking werd het kind met het badwater weggegooid.

Wat zijn de praktische consequenties van de naastenliefde als ethische plicht? Ik stel voor het gewoon te hebben over de verantwoordelijkheid als ethische plicht (uit liefde voor de naasten, dichtbij, ver weg en de toekomstige generaties, gedragen we ons verantwoordelijk). Willen we onze beschaving redden, dan moeten we terug naar de bron. Die bron vinden we in de joodse en christelijke bijbel. Let op: dit is geen oproep tot bekering. Het gaat over de aanname of onze verhouding tot de mensen, onafhankelijk van hun afkomst of van hun kenmerken, bepaald moet worden door het gebod de naaste lief te hebben, dit is onze verantwoordelijkheid opnemen voor de Ander, ook de mensen ver weg en de toekomstige generaties.

De mensen die onvoorwaardelijk opkomen voor de immigranten zijn de echte christenen, ook al zouden ze dit ontkennen. Wie opkomt voor de immigranten om zelf in het centrum van de aandacht te staan, voldoet niet aan de de eis tot onvoorwaardelijkheid en valt buiten mijn argumentatie. 

In de grond is de onvoorwaardelijke liefde voor de anderen, zonder uitzondering, de kern van onze beschaving. Maar we moeten ons verstand gebruiken. De beste hulp is gericht op een rechtvaardige verdeling van de welvaart, op welzijn en op vrede in alle landen. We moeten daarom samen met de vreemdelingen ons mobiliseren om de ethiek in de wereld te brengen. Ik vraag me meer en meer af of deze mobilisatie concreet niet betekent dat we in Europa een vredeskorps moeten oprichten, waarbij we samen met moslims en zwarten ingrijpen in de islamitische landen en in zwart Afrika, zodat daar de mensen eindelijk menswaardig kunnen leven. Dit zou als bijkomend voordeel hebben dat de spanningen tussen de autochtone en allochtone bevolking binnen Europa afnemen, want we hebben een gemeenschappelijk doel.

Een tweede concretisatie van de mobilisatie van Europeanen samen met de moslims en de zwarten zou kunnen zijn het resoluut kiezen voor een andere levensstijl en een verantwoorde economie. De gevolgen van de klimaatverandering en de destructie van ons ecosysteem zijn de grootste uitdagingen van deze eeuw. Als een andere levensstijl wordt gezien als een ethische plicht ten aanzien van de toekomstige generaties, kunnen we andere volkeren hiervoor inspireren.

We moeten diegenen die onvoorwaardelijk opkomen voor immigranten en vluchtelingen, niet misprijzen of belachelijk maken. Het gaat erom dat we hen betrekken in de algemene mobilisatie voor vrede, welzijn en welvaart voor alle volkeren. Evenmin moeten we de actievoerders voor een beter milieubeheer labelen als naïeve utopisten. Zij zijn als de kanarie in de kooi die als hij doodvalt, het voor de mens al bijna te laat is.

35. Internet is een vloek. Ik ontken niet dat internet een buitengewoon interessant instrument is om informatie te verzamelen. Werelden gaan open. Talloze bronnen zijn voor iedereen toegankelijk. We kunnen ons nog moeilijk een leven voorstellen zonder internet.

Toch is internet een vloek. Elke scheldpartij kan op video over de gehele wereld worden verspreid. Soms krijgt dit internationale aandacht. De fora staan vol met haatberichten en vaak lijkt het alsof de meerderheid van de bevolking debiel is. Fake news en echt nieuws zijn moeilijk van elkaar te onderscheiden. Het gevolg van dit alles is dat de polarisatie in de wereld zeer ernstige vormen begint aan te nemen. Dit wordt verder aangewakkerd door het voorbeeld dat, ook westerse politici geven. De ruzies en de onverzoenlijkheid tussen de partijen in de VS zijn ongehoord. De manier waarop de president wordt afgeschilderd getuigt van schaamteloosheid en gebrek aan respect. Wat een voorbeeld voor de jeugd en voor de rest van de wereld! 

Die polarisatie en het uitvergroten van conflicten en ruzies brengen ons op een zeer gevaarlijk pad. Wat is de oorzaak hiervan en wat is de remedie? Het antwoord is simpel: de oorzaak is het nieuwe heidendom en de remedie is het christendom (zie notitie nr 34 om te begrijpen dat dit niet een bekering betekent, maar een aanvaarden van onze ethische plicht en er ook naar handelen).

De verleiding is groot om zich terug te trekken, wat mij betreft in het bestuderen van filosofische teksten. Maar ik voel, samen met heel veel andere mensen, toch de noodzaak mijn verantwoordelijkheid op te nemen. Maar hoe?

36. Aardse liefde en vriendschap zijn vormen van egoïsme. De ander wordt mijn tweede Ik en samen sluiten we ons zelfzuchtig af van de anderen. De geestelijke liefde daarentegen neemt de natuurlijke drift en de zelfzucht van mij weg. De Ander blijft een op zichzelf staande mens.

In de aardse liefde en vriendschap gaat het, volgens Kierkegaard, niet om de naaste. Het is geen naastenliefde. In de aardse liefde en vriendschap wordt het tweede Ik bemind en er is sprake van voorkeur en bewondering van de ander. In de naastenliefde wordt het ’jij’ bemind; hier is geen sprake van voorkeur. Naastenliefde maakt geen verschil tussen de mensen en ze stelt geen voorwaarden. We hebben de naaste niet lief omdat hij goed ontwikkeld is, of belangrijk of juist arm (want dan kunnen we hem helpen en ons zelfbeeld verhogen). Neen in de naastenliefde is de Ander de gelijke.

Levinas gaat nog een stap verder: de Ander staat hoger. Ik moet mijzelf verloochenen en de Ander tot het centrum van mijn Ik maken.

Kierkegaard noemt deze naastenliefde christelijke liefde en hij wijst er op dat dit ergernis oproept: „De weg tot het Christendom loopt door de ergernis heen”. Inderdaad het is voor de natuurlijke mens, dit is de mens die zich laat leiden door zijn natuurlijke driften en behoeften, onacceptabel om zichzelf te verloochenen en te leven in dienst van de anderen, zonder onderscheid des persoon. De wereld heeft het Christendom in wezen nooit begrepen. Gelukkig zijn er veel mensen die in stilte deze vorm van naastenliefde beoefenen.

De wereld zal slechts menswaardig zijn, als de politiek en de economie gebaseerd zijn op naastenliefde en niet op zelfzucht. Dat is de fundamentele en zelden goed begrepen boodschap van het Christendom. Verklaart dit misschien waarom het Christendom zo fel wordt aangevallen?

37. Vandaag, op mijn aanvraag, een proefschrift ontvangen dat gaat over erfelijke factoren en ADHD. Een medisch-biologisch onderzoek, ondermeer door meta-analyses van eerdere onderzoekingen. Een volstrekt onleesbaar proefschrift wegens de talloze afkortingen, het jargon en de uiterst complexe analyses. Uit de samenvatting begrijp ik dat er nog veel te weinig bekend is en dat er hier en daar wel een verband tussen genetische factoren en ADHD wordt aangetoond, maar concreet stelt het allemaal niet veel voor. Welk nut dit kan hebben voor kinderen met ADHD wordt nergens vermeld en is mij een raadsel. Het doet mij denken aan de discussie in Constantinopel over het aantal engelen dat kon dansen op de kop van een speld, terwijl die stad op het punt stond te vallen bij de belegering door de Turken.

Dit soort onderzoek staat in hoog aanzien en krijgt veel subsidie, ook van de farmaceutische industrie. Toch vind ik dit onderzoek nutteloos en zinloos. Mijn studenten hield ik het volgende voor: er is beslist een genetische oorzaak van ADHD, maar dezelfde genetische bron kan bij het ene kind leiden tot genialiteit en creativiteit en een ander kind wordt een crimineel. Welke richting de ontwikkeling uitgaat, wordt bepaald door de opvoeding en door de vrije wil van het kind. Maar klinisch onderzoek over hoe voor deze kinderen de beste opvoedingsomstandigheden bevorderd kunnen worden, heeft geen aanzien en krijgt kruimeltjes van de subsidiegevers. Het onderzoek vind ik ook zinloos omdat de menselijke hersenen zo oneindig complex zijn, dat we met de krachtigste computers nooit die werkelijkheid zullen kunnen omvatten. Bovendien kan het gedrag van de mens ook invloed hebben op zijn hersenen, zodat het makkelijk een kip en ei discussie wordt.

Het zal nog heel lang duren vooraleer de almacht van het medisch onderzoek zal gebroken worden, zodat meer aandacht en energie kan worden besteed aan filosofisch-pedagogisch onderzoek. Waar het om gaat is hoe het kind inspireren voor goed gedrag en verantwoordelijkheid (het filosofisch-ethisch aspect) en hoe de opvoeders ondersteunen om deze kinderen positief te stimuleren bij hun intellectuele ontwikkeling (het pedagogisch aspect). Dat heb ik in mijn vakboeken al twintig jaar geleden uitvoerig toegelicht, maar of het enig effect heeft gehad betwijfel ik. Het enige wat ik zeker weet, dat ik een aantal ’ADHD'-kinderen uit de handen van de medici heb weten te houden. De tijd is gewoon niet rijp voor mijn invalshoek en geld bepaalt helaas wat wetenschappelijk meetelt.

38. De bekendste Vlaamse filosoof en atheïst is overleden. Zijn belangrijkste argument om het bestaan van God te verwerpen was dat een God het lijden van de mens niet zou aanvaarden. Wat deze filosoof had moeten weten is dat indien God zou ingrijpen, de vrijheid van de mens ongedaan gemaakt wordt. De vrijheid kan niet worden beperkt tot het doen van het goede.

Deze filosoof had ook grote invloed op het ontstaan van de euthanasiewetgeving. Hij speelde dus graag zelf voor god. Ik ben ook voorstander van euthanasie, op voorwaarde dat het ingebed is in een klimaat van respect en zorg. Met andere woorden, als de mensen ’hun vader en moeder eren’, dan zal een oudere zich niet gedwongen voelen een einde aan zijn leven te maken omdat hij zorg ontbeert, eenzaam is of zich overbodig voelt. Dus is er toch een goddelijk gebod noodzakelijk om euthanasie menswaardig te houden.

39. Als instituties voel ik meer affiniteit met het judaïsme, dan met het christendom. Judaïsme staat voor studie, discussie en een kritische houding. De Kerk is eeuwenlang een criminele organisatie geweest en propageerde een waanzinnige seksuele moraal. De boodschap van het Evangelie is echter ononvertroffen.

Misschien stelt u de vraag wat die onovertroffen boodschap dan wel is. Daar zijn veel voorbeelden van te geven. Ik beperk me hier tot een voor deze tijd meest krachtige boodschappen. Die vinden we in het verhaal van de Rijke Jongeling (Mattheus 19: 16-22). Om volmaakt te zijn, wordt de rijke jongeling het advies te geven zijn bezittingen te verkopen en het aan de armen te geven. Stel u voor!

Stel u voor: een onmogelijke, een ongehoorde opdracht. Willen de superrijken van deze tijd volmaakt zijn, dan moeten ze alles verkopen en uitdelen aan de armen. Die 26 mensen die samen zoveel bezitten als de armste helft van de wereldbevolking, zouden hun rijkdom moeten verdelen. 

Een „onmogelijke" opdracht, maar niettemin noodzakelijk willen we de wereld menswaardig maken. Tevens kan dit een einde maken aan alle oorlogen in de wereld, aan de eindeloze stroom vluchtelingen, aan de onrechtvaardigheid.

Het verhaal van de Rijke Jongeling toont tevens aan hoe weinig mensen christelijk zijn en ooit geweest zijn. Het onovertroffene van deze boodschap is dat, wil de mensheid volwassen worden, de ene mens zich voor alle anderen verantwoordelijk moet voelen en  dit daadwerkelijk moet toepassen. Dit betekent dat rijkdom bedoeld moet zijn om te geven aan anderen. Economie moet een project zijn om de armoede en de miserie uit de wereld te helpen.

We hebben nog een heel eind te gaan.

40. Een aanvullende notitie geschreven over de LGBTQ’ers.

Westerse politici moeten in China of in andere niet-westerse landen het niet hebben over de mensenrechten. Dat zij eerst de vraag onderzoeken in hoeverre de welvaart op een rechtvaardige manier is verdeeld in het Westen.

41. Kierkegaard analyseert soms, als een joodse exegeet, bijbelteksten. Bijvoorbeeld Lucas (14:12-13): „Wanneer gij een middag- of een avondmaaltijd aanricht, roep dan niet uw vrienden of uw broeders en verwanten of uw rijke buren; die zouden immers op hun beurt u ook kunnen uitnodigen en gij zoudt terugbetaling ontvangen. Maar wanneer gij een gastmaal aanricht, nodig dan bedelaars, misvormden, lammen en blinden”.

Het gaat hier om het verschil tussen maaltijd en gastmaal. Voor vrienden en kennissen bieden we een maaltijd aan, iets dagelijks. Voor de armen echter maken we er een feest van. We behandelen hen namelijk als gelijken, als ’naasten’, dit wil zeggen als mensen die ons nabij zijn. 

Kierkegaard benadrukt ook het verschil tussen naastenliefde met mooie woorden en daadwerkelijk de naaste lief te hebben. Het eerste is makkelijk. Bij het tweede word je vaak door de wereld uitgelachen en bespot. Denk bijvoorbeeld in dit verband aan mensen die vluchtelingen opvangen: „Christendom dat is bij alles wat u ziet, God te zien, dan ontdekt gij de naaste. Dan noodzaakt God u hem lief te hebben, tot uw eigen schade, want de naaste liefhebben is ondankbaar werk” en verder: „Iedereen begrijpt wat het hoogst is, maar er naar handelen is het moeilijkste”.

Deze gedachten sluiten goed aan bij een probleem dat mij al lange tijd bezighoudt. Hoe een humaan (lees: christelijk of Europees) vluchtelingenbeleid combineren met een realistische politiek? Realistisch is ermee rekening te houden dat we niet alle armoedzaaiers in Europa kunnen opvangen. Het gaat om honderden miljoenen in Afrika alleen al. Ook is het realistisch (en tragisch) dat de uitdagingen van deze eeuw een strijd op leven en dood kunnen ontketenen. De oplossing die ik in mijn boeken en teksten voorstel is een gigantische inspanning om in de islamitische landen vrede, welzijn en welvaart te brengen om dan via een alliantie tussen Europa en de islamitische landen hetzelfde na te streven in zwart Afrika. De oplossing ligt ook in een gezamenlijk aanpak van de uitdagingen, door een rechtvaardige verdeling van de middelen en onderlinge solidariteit (bijvoorbeeld door er in elk geval voor te zorgen dat voor iedereen in de wereld er voldoende voedsel is).

42. De vierde redevoering van Kierkegaard „Gij zult de naaste liefhebben” (in ’Liefdedaden: Enige christelijke overwegingen in den vorm van redevoeringen’, 1847, voor het eerst in het Nederlands vertaald in 1919) is voor deze tijd zeer belangrijk. Het gaat over verschillen tussen mensen. De ene is rijk, de andere arm, er zijn geleerden, domme mensen, kunstenaars, ambachtslieden, boeren en stadsmensen, enzovoorts. Kierkegaard vergelijkt dit met een theater waar iedereen zijn eigen rol aanneemt. Als het doek valt, zijn alle acteurs gelijk, namelijk toneelspelers. Die rollen zijn slechts een vermomming. Het zou heel raar zijn indien de acteurs na het toneelspel hun rol zouden blijven spelen in het echte leven. De mensen laten zich echter beheksen of betoveren door de rol die zij in de wereld aannemen. In het licht van de eeuwigheid (als het doek valt) zijn er echter geen verschillen. De mens vergroeit in het tijdelijke geheel met zijn vermomming en wordt daardoor een wangedrocht. Als hij integendeel de anderen ziet als naasten, dan ontstijgt hij de verschillen want iedereen is naaste, dit wil letterlijk zeggen elke mens is ons nabij. Kierkegaard: „Wanneer men in waarheid de naaste liefheeft, moet men er zich ieder ogenblik aan herinneren, dat het verschil maar een vermomming is”.

We moeten ons elke dag opnieuw verlossen van het verschil waarin we gevangen zitten (onze vermomming), zodat we ieder mens als de naaste zien. We zijn volkomen gelijk aan elkaar in zoverre we naasten zijn: „Het verschil brengt het verwarrende in het tijdelijke, drukt ieder mens een aparte stempel op, maar als naaste dragen wij de stempel van de eeuwigheid”. Dit is een krachtig pleidooi tegen het labelen van mensen, tegen racisme, tegen discriminatie. Maar ik wil hier zelf bij benadrukken dat dit inzicht slechts tot stand komt als we het gebod van naastenliefde zien als een gebod van de Eeuwige, want in het tijdelijke is deze liefde waarbij allen gelijk zijn, voorwerp van spot en ongeloof. De mensen verkeren het liefst in hun eigen kring en wie daarbuiten valt wordt niet gezien als naaste.

Op het einde van deze rede wijst Kierkegaard op het kinderlijke van het ik, ik, ik. We getuigen van rijpheid als we beseffen dat het ik niets heeft te beduiden en als we de stem van de Eeuwige horen: Gij zult uw naaste liefhebben.

Ik zou graag willen bijdragen aan een politiek waarin alle mensen, van welk ras ook of afgezien van hun kenmerken en afkomst, als naasten worden behandeld. Ook de economie zal pas volwassen zijn als het niet meer gaat om hebzucht, maar om mededogen. Maar hoe ik hieraan kan bijdragen, blijft mij nog steeds een raadsel.  

43. Voortgaande op wat hierboven staat, wil ik benadrukken de alle mensen als gelijken behandelen niet tot een onverantwoord beleid mag leiden. We moeten van de mensen verwachten dat ook zij de anderen als gelijken behandelen; om dit te bereiken is er de rechtspraak. 

Het startpunt moet zijn de liefde voor de naasten die ons het meest nabij zijn: dat is het gezin, de bredere familie, de buurt waarin we wonen, ons dorp of onze stad, onze regio, ons land. Liefde is hier solidariteit door een rechtvaardige verdeling van de welvaart en van de werkgelegenheid, door voorrang te geven aan producten uit de eigen regio, door goed rentmeesterschap over de natuur met haar fauna en flora, door toerisme te beperken tot het eigen land en de buurlanden. Deze solidariteit maakt ons krachtig, zodat we ook solidair kunnen zijn met andere volkeren die het tijdelijk moeilijk hebben. Dus geen massa-immigratie en geen vluchtelingenstromen, maar iedereen blijft verantwoordelijk voor de eigen cultuur. De internationale politiek moet erop zijn gericht dat welvarende landen de kans krijgen om de mensen die elders in de wereld in miserie leven daadwerkelijk te helpen. Wil Europa deze rol op zich nemen, dan moet de EU vervangen worden door een Confederatie van Nationale Staten, want in de nationale staat wordt de basis gelegd die krachtige solidariteit mogelijk maakt (*).

Een belangrijke stap in de goede richting zal zijn dat we ons bevrijden uit de beheksing of betovering van het consumentisme. Dat eindeloze ik, ik, ik moet vervangen worden door het appel om ons verantwoordelijk te gedragen. Dan weten we eindelijk waarvoor we leven, waarvoor we moeten strijden en voor wie onze liefde bedoeld is (dus niet de zinloze eigenliefde, maar de naastenliefde waarin ieder mens als naaste gezien wordt, ook de toekomstige generaties die zullen moeten leven op de planeet die we voor hen achterlaten).

(*) Het idee van Trump om een muur aan de Mexikaanse grens te bouwen, past bij mijn voorstellen, op voorwaarde dat er een soort Marshallplan komt voor Latijns Amerika. Ook zou Europa over een sterk leger moeten beschikken dat ingrijpt in Noord-Afrika, zodat daar een opvangcentrum geopend kan worden voor alle illegalen. Die tijdelijke bezetting zou gepaard moeten gaan met extra hulp voor de illegalen om in eigen land werk te kunnen vinden. Op die manier komt een einde aan de machteloosheid van de Europese politici die het steeds hebben over een versterking van de grenzen, zonder te weten hoe dit illegale vluchtelingen zal tegenhouden en zonder oplossing voor de miljoenen illegalen die nu in Europa verblijven.

42. Gisteren een samenvatting gepubliceerd van mijn politiek-filosofische visie.

43. We hoeven er geen doekjes om te winden: als het blanke ras voor een periode van honderd jaar de macht niet overneemt in zwart Afrika en Latijns-Amerika, dan zal de ellende daar onverminderd voortduren. Dat kan neokolonialistisch, racistisch of weet ik veel worden genoemd, maar de realiteit is dat zonder ingrijpen van blanke mensen honderden miljoenen mensen mensonwaardig zullen worden behandeld en in diepe ellende zullen leven.

Is hierbij de vooronderstelling dat het blanke ras superieur is? Absoluut niet. De macht overnemen in zwart Afrika en Latijns-Amerika is ten eerste een morele plicht en ten tweede heeft het blanke ras een beschaving opgebouwd die de mogelijkheid verschaft om ook in die werelddelen vrede, welzijn en welvaart te brengen.

Het is een morele plicht: de blanke beschaving is gebaseerd op naastenliefde. In die liefde wordt elke mens als naaste gezien, dit is als iemand die ons nabij is en waarvoor we verantwoordelijk zijn. Naastenliefde maakt geen verschil: ieder mens is de naaste.

De blanke beschaving biedt de mogelijkheid om in te grijpen: in blanke landen is er het minst corruptie, is er veel minder dan elders sprake van racisme en discriminatie, is de rechtspraak eerlijker en worden de mensenrechten goed verzekerd. Deze landen dienen daarom als voorbeeld voor de gehele wereld. Hier zijn veel mensen bereid om zich voor andere mensen, waar ook ter wereld in te zetten.

Een belangrijke voorwaarde om de roeping van het blanke ras te kunnen beantwoorden is dat de blanke beschaving blank blijft. Slechts onder deze voorwaarde kunnen we de kracht hebben om onze morele plicht te vervullen.

Als het blanke ras de macht zal overnemen en haar roeping zal volgen, zal de wereldgemeenschap er veel beter aan toe zijn. Uiteindelijk is wat hier staat nog het minst racistisch en in feite helemaal niet racistisch. Als het blanke ras de macht heeft overgenomen, zullen de gewone mensen in zwart Afrika en Latijns-Amerika de kans krijgen hun kansen en talenten te ontplooien en daarmee bewijzen dat ze aan alle andere mensen gelijkwaardig zijn. Wat racisme en neokolonialisme wordt genoemd, zou wel eens precies het tegendeel kunnen zijn.

Lees ook: Ode aan het blanke ras

44. Zouden de lezer wel begrijpen wat ik precies bedoel? Mijn standpunt is nogal vreemd. Enerzijds doe ik boute uitspraken over Europeanen, moslims en het blanke ras; anderzijds heb ik het over solidariteit, over naastenliefde ook voor vreemdelingen en over verantwoordelijkheid. Ik pas niet in het zwart-wit denken en dat is maar goed ook.

Mijn standpunt zie ik als een wetenschappelijke hypothesevorming. Ik analyseer de kennis die ik opdoe en probeer daar concrete conclusies aan te verbinden. Ik leg de nadruk op ’concreet' om twee redenen: (1) ik hou niet van vrijblijvende discussies, vandaar dat er concrete voorstellen moeten zijn met betrekking tot ons gedrag en (2) concrete voorstellen drukken de lezers met de neus op de feiten: dit zijn de consequenties en als je het daar niet mee eens bent, moet je wel met een even concreet alternatief komen.

Op deze wijze probeer ik te ontsnappen aan de hypocrisie die te allen tijde onder de meeste mensen, vooral diegenen die bovenaan de hiërarchie staan, de communicatie teistert.

Kortom, alles wat ik schrijf over politieke filosofie moet worden gezien als hypothesen, bedoeld om een eerlijke discussie en dialoog op gang te brengen. Bij links hoor ik standpunten waar ik volledig achter sta. Bij rechts hoor ik hetzelfde. Mijn streven is om mensen van goede wil te verenigen. Het probleem is echter dat een meerderheid niet openstaat voor dialoog en veel mensen horen slechts wat ze willen horen (lees: ze verdraaien wat  diegene zegt die een andere opvatting heeft; al doen ze dit meestal niet bewust). Helaas.

45. Kierkegaard gaat tekeer tegen het beloven en het maken van goede voornemens. Dit leidt namelijk af van de werkelijke taak. Geloften en voornemens leiden makkelijk tot zelfbedrog en dat is heel moeilijk om te overwinnen. Door goede voornemens en veel te beloven raken we steeds verder verwijderd van het goede. Een belofte vraagt om twee beloningen: ten eerst omdat de belofte wordt gedaan en daarna nogmaals, als de belofte wordt vervuld.

We moeten echter handelen. Veel omhaal van woorden, veel uitvluchten en nutteloze vragen leiden ons af, zodat we niet aan onze eigenlijke taak toekomen. We hebben geen tijd te verliezen want de wet moet worden vervuld (Kierkegaard heeft het hier over de goddelijke wet van de naastenliefde). Zie de parabel van de barmhartige Samaritaan: de farizeër vroeg wie de naaste is. Dat is een volstrekt overbodige vraag en Jezus gaf er een simpel antwoord op en zei tot besluit: ’Ga heen, doe gij evenzo’. Het gaat om het doen en niet om de discussies en zeker niet om de strikvragen.

Dit kunnen we toepassen op de politiek, het terrein bij uitstek waar veel (verkiezings)beloften worden gedaan en waarover eindeloos wordt gepraat in de parlementen. Maar ook in ons dagelijks leven is het verleidelijk om ons te verliezen in mooie woorden en voornemens. Vandaar dat we ons steeds opnieuw moeten afvragen wat we concreet moeten doen. Het antwoord hierop is niet moeilijk: vervulling van de wet, dit is ons verantwoordelijk gedragen.

Neem eens alle woorden die verspild worden aan de klimaatproblematiek: waar blijven de concrete daden van de individuele burgers? 

46. 31 januari 2019 (update 1 februari): zou ik nog verder gaan met deze notities? Niemand reageert. Als men de tachtig nadert, wordt men niet meer serieus genomen. Ik constateer in ontmoetingen met anderen dat als ik een grapje maak, men mij achterdochtig aankijkt. Typisch is ook dat geen enkele ouder mij nog om advies vraagt, terwijl enkele jaren geleden ik wekelijks twee of drie e-mails kreeg met verzoeken om hulp. Ik heb hier weliswaar geen last van, maar is dit geen teken dat in deze tijd er geen plaats meer is voor wijsheid? Mijn klinische ervaring van veertig jaar kan ik niet meer doorgeven en ik zie dat de fouten uit het verleden worden herhaald.

Gaat nu niet alle aandacht uit naar, wat Kierkegaard noemt, het ’ogenblikkelijke’? Dan is er ook geen zingeving meer. Er is een gebrek aan zingeving omdat er geen doel meer is, behalve de bevrediging van de ogenblikkelijke behoeften. Dat ziet men op dit moment bijvoorbeeld bij de klimaatdiscussie: de oplossing wordt verwacht van de politiek, terwijl de enige oplossing ligt in een gedragsverandering van de mensen zelf. Dat laatste botst echter met de ogenblikkelijke behoeften. Het ziet er somber uit voor de jongere generaties.

Bij beter weten in zal ik voorzichtig voortmodderen en, als de inspiratie er is, nieuwe beschouwingen plaatsen.

Misschien moet ik niet piekeren over het gebrek aan aandacht. Het dagelijks bezoekersaantal op mijn website ligt rond de 150, dus dat gebrek aan aandacht valt best mee. Belangrijker is dat mijn ideeën, over een moslimvrij Europa bijvoorbeeld of over een sobere manier van leven, nu als te extreem worden ervaren. In het ’ogenblikkelijke’ is dat inderdaad zo. Ik ben er mij vanaf het begin bewust van geweest dat mijn voorstellen slechts realitisch zullen zijn na bepaalde gebeurtenissen. Dan is er geen houden meer aan. Ik hoop nog tien jaar te leven, zodat ik het kan meemaken.

Als ik hierboven schreef ’dan is er geen doel meer’, kan de vraag worden gesteld wat het doel van een mensenleven is. Dat is de tijd die we hier op aarde zijn, gebruiken in dienst van de anderen en van het andere. Waarom? We hebben de taak de schepping te vervolmaken. Dit loopt via verantwoordelijk gedrag tegenover de anderen en goed rentmeesterschap over de planeet Aarde. Waarom? Wie goed luistert naar de innerlijke stem, hoort het appel dat van buiten het Ik komt: een appel om het goede te doen. Daar ligt de oorsprong van alle godsdiensten. Dit is geen kwestie van geloven in sprookjes of van magie, maar van eerlijkheid tegenover zichzelf. De moeilijkheid is dat nogal wat religies misbruikt worden voor het eigenbelang of voor het belang van de groep. Die missen dan de kernboodschap. Een hard criterium om de waarheid van een religie te beoordelen is of al of niet andere mensen kwaad wordt aangedaan, ook diegenen die de religie verwerpen, bespotten of afvallig worden. Al te vaak komt het kwaad in de wereld via de religie. Niet alleen Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, maar ook die van de Satan.

Kierkegaard  formuleert het goede doen of de naastenliefde als ’vervulling van de Wet’. Het appel dat van de Ander naar mij uitgaat, zoals ik hierboven schreef, is in feite God die tot mij spreekt via de Ander. Volgens Kierkegaard zijn we bang om de vervulling van de Wet te zien als naastenliefde, want dan moeten we onze eigen schuld erkennen en is ieder mens schuldig. 

Het gaat niet alleen om de liefde voor de naaste, maar ook voor de natuur. De manier waarop de mensheid sinds de moderne tijd met de natuur is omgegaan, is schrikwekkend. Deze destructie gaat nog steeds door, vooral door de mateloze consumptie. Wie durft de eigen schuld te erkennen en wie trekt daaruit de logische consequenties? We zijn mijlen ver verwijderd van de vervulling van de Wet.

Bij dit alles wordt voor mij steeds duidelijker dat het christendom absoluut noodzakelijk is om de mensheid van de ondergang te redden. Wie niet gelooft of het bestaan van God ontkent, kan zich beperken tot de christelijke ethiek. Ieder mens moet kleur bekennen.

2018   FEBRUARI   MAART   APRIL   MEI   JUNI   JULI   AUGUSTUS   SEPTEMBER  OKTOBER   NOVEMBER   DECEMBER  

2019   FEBRUARI  MAART-APRIL voor vervolg, ziebeschouwingen mei 2019februari 2020april 2020