opvoedingsproblemen - gedragsproblemen - jeugdcriminaliteit - orthopedagogiek - politiek voor de 21ste eeuw   

1.1 Terug naar het eenvoudige leven is een passend antwoord op de uitdagingen van de 21ste eeuw

1.1.1 Dan wordt de 21ste eeuw de beste eeuw ooit

1.2 Het eenvoudige leven begint in de warmte van het gezin, bij de hechte banden in de familie, bij mensen in de buurt of het dorp die elkaar al kennen van in de basisschool

1.2.1 Het eenvoudige leven is het leven tussen de mensen met wie we ons verbonden voelen. Zijn er conflicten tussen deze mensen, dan komen we er sterker uit als ze zijn bijgelegd.

1.3 Wat er ook moge gebeuren in de 21ste eeuw ten gevolge van de klimaatverandering, nieuwe pandemieën of andere dramatische ontwikkelingen, dan zullen mensen die gekozen hebben voor het eenvoudige leven solidair blijven met elkaar

1.3.1 Onder het grootste leed zal troost gevonden worden in de warme medemenselijkheid

Het gezin

Wie kiest voor het eenvoudige leven, vertrekt niet uit de streek waar zij (*) geboren is. Zij blijft haar relaties trouw. Het eenvoudige leven is het gezinsleven waarin de ouders trouw zijn aan elkaar. Hun liefde is de ware liefde wegens de onvoorwaardelijkheid en onbaatzuchtigheid. Daarom kan er nooit een reden gevonden worden om te scheiden. Deze ouders gehoorzamen aan een eeuwenoud gebod vanuit de wijsheid die aan de mensheid is geopenbaard. 

Elk kind heeft een biologische vader en een biologische moeder. Die zijn beiden verantwoordelijk voor hun kind want dat is hun fundamentele plicht. Het kind heeft het fundamentele recht op te groeien bij haar biologische ouders. Kinderen voelen zich veilig in het gezin. Als zij als puber zich stilaan willen losmaken van hun ouders, dan leidt dit niet tot een emotionele breuk. Wat er ook gebeurt, bij hun ouders krijgen ze altijd een warm welkom.

De school

De school is er voor alle kinderen, jongens en meisjes gelijk. Elk kind heeft haar eigen talenten en zij moet op school de kans krijgen die talenten te ontplooien. Voor sommige kinderen ligt dit meer in de traditionele schoolvakken. Andere kinderen hebben meer beweging nodig of ze moeten de kans krijgen om hun creativiteit uit te leven. Op school leren de kinderen met gelijken om te gaan. Rechtvaardigheid en respect voor elkaar zijn basiswaarden. De leerkrachten kunnen door hun voorbeeld en door voldoende toezicht de kinderen inspireren om zich aan die waarden te houden. Al tijdens de basisschoolleeftijd leren de kinderen, net als in het gezin, trouw te zijn in hun relaties. Wie tijdens de adolescentie al een intieme relatie aangaat, moet beseffen dat de onvoorwaardelijkheid en de onbaatzuchtigheid van de liefde betekent dat tot de dood hen scheidt, ze bij elkaar zullen blijven. Ook al zijn ze pas 13 jaar oud. Dat biedt deze pubers de kans te ervaren wat echte liefde is.

De samenleving

Dank zij de keuze voor het eenvoudige leven zijn er minder materiële behoeften en wordt de consumptiedrang beter beheerst. Daarom is een 18-urige werkweek voldoende, althans voor ouders die hun kinderen zelf willen opvoeden. Daardoor komt er voor alle volwassenen ruimte vrij voor vrijwilligerswerk, mantelzorg, creatieve activiteiten, hobby’s, sport en ontspanning.

Jongeren zullen na hun opleiding een tweejarige dienstplicht vervullen. Tijdens deze periode leren ze een tweede beroep aan om bij te kunnen dragen aan essentiële maatschappelijke behoeften. Het kan gaan om technische beroepen, om werk in de gezondheidszorg, in de jeugdzorg, in de biodynamische landbouw. Door de dienstplichtigen in te schakelen bij de politie en de douane kan de veiligheid in dorpen en steden beter bewaakt worden en is de grenscontrole waterdicht. De drugshandel wordt dan nagenoeg onmogelijk gemaakt want dank zij de talloze dienstplichtigen kan elk pakje en elke container bij invoer grondig worden gecontroleerd.

Netwerken van solidariteit ontstaan in de buurten, dorpen en steden. Deze netwerken zijn bedoeld om de noden in de samenleving te lenigen, om gratis te klussen en bijstand te verlenen, kinderen te begeleiden bij hun studie, sportclubs en artistieke activiteiten te ondersteunen, enzovoorts. Deze activiteiten op vrijwillige basis worden mogelijk dank zij het tweede beroep dat de dienstplichtigen hebben aangeleerd. Bij een ramp komen de netwerken van andere regio’s in actie om waar nodig mee te helpen aan reddingsoperaties en herstelwerkzaamheden. Werkloosheid bestaat niet meer, want iedereen kan terecht in een netwerk. Mensen met een laag inkomen kunnen bij een onverwachte hoge kost, rekenen op gratis hulp van vakmensen.

Een kerngedachte bij een samenleving waar gekozen wordt voor het eenvoudige leven is dat niemand als afwijkend wordt beschouwd. De samenleving is er om aan ieder burger de beste kansen te bieden om de eigen talenten te ontplooien. LHBT-ers bijvoorbeeld vormen samen vijf tot acht procent van de bevolking. Dit is daarom een normaal verschijnsel. Er is geen enkel reden om hen te discrimineren of te veroordelen. Hetzelfde geldt voor gehandicapten en chronisch zieke mensen. Er worden aangepaste voorzieningen gecreëerd om deze mensen in hun ontwikkeling te steunen en ze kunnen altijd rekenen op het lokaal netwerk van solidariteit.

Er ontstaat ook een andere attitude tegenover mensen met aan andere levensbeschouwing. Politiek is geen strijd tussen tegenstanders, maar een gezamenlijk project om vrede, welzijn en welvaart te behouden. Wie  een andere mening heeft, kan een eigen bijdrage leveren aan de samenleving.

Uiteraard moet geweld altijd worden voorkomen en worden aangepakt. Er moet een onderscheid worden gemaakt tussen niet-gewelddadige criminelen en criminelen die geweldsdelicten plegen, tussen jonge delinquenten die niet zullen recidiveren en hardnekkige delinquenten die zonder hulp tot ver in de volwassenheid een gevaar blijven voor de samenleving. Bij de gewelddadige groep biedt een combinatie van een harde aanpak met detentie en een educatieve aanpak de meeste kans om recidive te voorkomen. In zeldzame gevallen moet de crimineel zeer lange tijd onder toezicht blijven.

Internationale samenwerking

Tegen de (meestal verdrongen) mening van velen in zijn er geen verschillen in intelligentie, in talenten en in moreel besef tussen de rassen en etnische groepen. Als er verschillen zijn dan is dit een gevolg van geografische, economische, sociale, politieke of religieuze omstandigheden. Ik kan dit met stelligheid beweren op grond van mijn ervaringen als pedagoog in Congo.

In de internationale samenwerking moet absolute prioriteit worden gegeven aan het basisonderwijs en het beroepsonderwijs. Hoe beter de educatie van de bevolking, hoe meer kans op welzijn, welvaart en vrede. Het kan niet zo zijn dat in de 21ste eeuw er nog steeds mensen zijn die in extreme armoede leven en dat er kinderen zijn die niet naar goede scholen kunnen gaan. Die absolute prioriteit zal slechts mogelijk zijn als een gigantische inspanning wordt gedaan om het onderwijs in ontwikkelingslanden te verbeteren en de extreme armoede aan te pakken, bijvoorbeeld door minder te besteden aan de wapenwedloop en de ruimtevaart. Ook kunnen teruggekeerde immigranten een belangrijke en onmisbare bijdrage leveren.

(*) In de ene paragraaf gebruik ik de zij-vorm en in de andere de hij-vorm. 

Diversiteit of verbondenheid?

In 1960 was de bevolking van de Verenigde Staten voor 90 procent blank. Nu is dat 60 procent en binnenkort zijn er alleen nog minderheden in de VS. Daarbovenop komt de haat tegen het blanke ras en de zelfhaat van blanke academici en van de linkse Kerk. Dit samen is hèt recept om van het land een puinhoop te maken. Met haat wordt niets opgebouwd. Elke minderheid komt op voor de eigen rechten en vergeet de plicht tegenover het vaderland. Er is dan trouwens geen gemeenschappelijk vaderland meer. Elke minderheid heeft een eigen vader.

In deze eeuw waar we voor enorme uitdagingen staan is de versplintering van de samenleving een explosieve cocktail. Als gevolg van de diversiteit, wat een mooi ideaal is, komt er een strijd van allen tegen allen. Wat kan gedaan worden om het onheil te keren? In elk geval niet nog meer diversiteit en niet nog meer massa-immigratie van mensen zonder veel opleiding die komen uit landen waar diepe miserie en stammentwisten heersen.

Het zou heel mooi zijn indien alle etnische groepen en rassen harmonieus bij elkaar zouden leven. Vandaar dat velen dit ideaal willen verwezenlijken. Vandaar ook de weerstand tegen een nationalisme dat het eigen volk voorrang wil geven. Dit idealisme is begrijpelijk en er is geen twijfel over de goede bedoelingen van wie opkomt voor diversiteit, voor verwelkoming van immigranten en voor harmonie tussen de bevolkingsgroepen. Het eerste gevaar ligt in het fanatisme. Idealisten die hun dromen niet verwezenlijkt zien, kunnen de neiging hebben de weg naar het ideaal te forceren. Dit leidt uiteindelijk tot de goelag voor de tegenstanders. Een tweede gevaar ligt in de biologie van de mens. Als vitale behoeften niet kunnen bevredigd worden of als er gevaar dreigt, dan wordt het voor de meesten een strijd van allen tegen allen. Zelf het meest beschaafde land ontsnapt in barre tijden niet aan de biologische krachten die mensen beroeren.

Vandaar dat het zinvol is te denken aan een alternatief. De oplossing ligt in een positief verhaal. Elke beschaving en elk volk heeft in de loop van de geschiedenis prachtige verwezenlijkingen tot stand gebracht. Bij alle rassen en etnische groepen zijn er evenveel mensen met talenten en de meeste mensen zijn van goede wil. Elk land en elk volk is in staat vrede, welzijn en welvaart te verwezenlijken. Emigratie is dan niet nodig. Sterker: een land dat welvarend is, kan solidair zijn met andere landen die tijdelijk in nood verkeren. In zekere zin wordt het dan ’Eigen volk eerst, om solidair te kunnen zijn met andere volkeren’. Wie niet heeft, kan niets geven. Wie welvarend is, heeft de morele plicht de armoede in de wereld te bestrijden.

Het voordeel van dit alternatief is dat de mensen samen wonen met diegenen met wie ze verbonden zijn door bloedverwantschap, een gedeelde geschiedenis van eeuwen ver, een gemeenschappelijke cultuur en door allen gedragen normen en waarden. Het is precies deze verbondenheid die de kracht biedt aan een volk om vrede, welzijn en welvaart te bereiken. Dit is de les van de Toren van Babel: als alle volkeren samen komen ontstaat er chaos. De opdracht van elk volk is haar eigen weg te vinden en een land van belofte tot stand te brengen.

De oplossing is in feite simpel. Elk land heeft voldoende mensen om vrede, welzijn en welvaart te creëren. Het gaat erom dat zij de kansen krijgen om hun land op te bouwen. Worden zij niet geregeerd door tirannen die zich laten leiden door hebzucht en machtswellust? Hebben zij voldoende middelen om creatief te zijn? De rest van de wereld kan de tirannen vleugellam maken en via solidaire acties kunnen de mensen van goede wil in die landen gestimuleerd worden om hun land beter te ontwikkelen. Teruggekeerde emigranten kunnen hun verantwoordelijkheid voor hun land van herkomst opnemen. Zij kunnen bijvoorbeeld een belangrijk rol spelen in de opbouw van een goed onderwijsnet, want dat is de basis voor de ontwikkeling van een land. Hetzelfde geldt voor de ziekenzorg, het creëren van werkgelegenheid, de verbetering van de infrastructuur of het organiseren van diensten voor sociale zekerheid. Een massale terugkeer van alle niet-westerse immigranten naar de landen van oorsprong ligt daarom voor de hand. Uiteindelijk zal blijken dat dankzij deze terugkeer de 21ste eeuw de beste eeuw ooit wordt voor de mensheid.

Recapitulatie: mijn dagboekaantekeningen staan op de volgende webpagina’s:

1. Blog februari 2018 - april 2019: zie links hieronder

2. Beschouwingen mei 2019 - december 2020

3. Parels voor de Zwijnen (februari 2021-april 2021)

en vanaf mei maak ik opnieuw mijn aantekeningen

4. mei 2021