opvoedingsproblemen - gedragsproblemen - jeugdcriminaliteit - orthopedagogiek - politiek voor de 21ste eeuw   

De mensheid gaat nu wel erg de verkeerde kant op. De planeet Aarde wordt geweldig vervuild, dieren en planten sterven uit. In de consumptiemaatschappij gaat het om hebzucht, meestal ten koste van anderen en van de toekomstige generaties. Een nieuwe Zondvloed kan niet lang uitblijven. In mijn tekst ’Therapie voor een gestoorde samenleving: Handleiding voor wanneer de hel losbreekt’ geef ik aan hoe een door de mens veroorzaakte Apocalyps voorkomen kan worden. Het gewone gezin speelt daarin een centrale rol, als hoeksteen van de samenleving.

In deze tijd lijkt het alsof we leven in een maatschappij van homo’s, lesbiennes, transgenders en waar de verschillen tussen man en vrouw steeds vager worden. Niet alleen de mode kent een uniseksstijl, maar dat geldt ook voor andere terreinen. Er mag blijkbaar geen verschil meer zijn tussen man en vrouw.

Die situatie lijkt mij een vorm van zinsverbijstering. Homo’s en dergelijke mogen er best zijn en ze moeten gelijke rechten hebben als de anderen. Tussen de vijf en tien procent van de bevolking behoort tot die groep. We kunnen dus zeggen dat Onze Lieve Heer het zo heeft gewild.

Maar wat ik wil vermijden is dat we ons verstand aan het verliezen zijn. De mensheid bestaat en wordt voortgezet dank zij de relaties tussen mannen en vrouwen. Elk kind heeft een vader en een moeder. Het kind heeft het fundamenteel recht om zijn vader en moeder te kennen. Vaders en moeders hebben de ethische plicht voor hun kinderen te zorgen en hen op te voeden. Ik ben daarom geen voorstander van spermadonors, van adoptie, van bewust ongehuwd moederschap. Maar dit betekent daarom niet dat ik het veroordeel. Als ik in mijn praktijk met deze gevallen te maken krijg, behandel ik hen op dezelfde manier als andere gezinnen.

Het wezenlijke is dat we de maatschappij opbouwen rondom het gezin. Want dat is de hoeksteen van de samenleving. Dus liever niet te veel schreeuwen over homo’s, over lesbiennes, over transgenders en over het homo-huwelijk. Laat ons niet vergeten wat het echte fundament is waarvan het voortbestaan van de mensheid afhankelijk is.

=======

Aanvullende notitie (januari 2019): de discussie over het homo-huwelijk of over de rechten van LGBTQ’ers vind ik persoonlijk niet zo relevant. Vijf tot acht procent van de mensen behoort tot deze groep. Dit wil zeggen dat het een natuurlijk verschijnsel is. Ik ga met leden van die groep om zoals ik met andere mensen omga. Hun geaardheid speelt geen enkele rol; waarom zou het anders moeten?

Wat het homo-huwelijk betreft: als het gaat om het burgerlijk huwelijk, dan wordt dit door de wet bepaald. Als in een democratie de meerderheid daarvoor is te winnen, dan is dat gewoon zo en dat moet iedereen respecteren. Als in een andere democratie, bijvoorbeeld in Zuid-Amerika of in Afrika, daar geen meerderheid voor te vinden is, dan is dat ook gewoon zo. Vanuit het Westen moeten we ons daarover in die landen niet gaan bemoeien. De LGBTQ’ers van die landen moeten zelf, via positieve actie, proberen de mentaliteit te veranderen zodat ook daar een wet wordt gestemd die aan hun wensen voldoet. Bemoeienis vanuit het Westen kan dat proces eerder vertragen of helemaal verhinderen.

Wat betreft het kerkelijk huwelijk zit het anders. De religie bepaalt wat mag en wat niet mag. Dit is geen kwestie van een democratische meerderheid. Voor de katholieke kerk is het simpel: er is een strakke hiërarchie met een onfeilbare paus aan het hoofd. De paus bepaalt wat mag en niet mag. Daar hoeven buitenstaanders zich niet mee te bemoeien. Bij de protestanten ligt het wat simpeler. Daar zijn zoveel verschillende sekten dat er hier en daar wel een te vinden is waarin het homo-huwelijk wordt aanvaard. Dat is dan mooi meegenomen.

lees ook de prachtige tekst van ds. Henk-Jan Prosman: 

De radicalisering van het Nederlands protestantisme

zie ook: Kinderen van LGBTI-ouders

ANDERE TEKSTEN:

HOME