opvoedingsproblemen - gedragsproblemen - jeugdcriminaliteit - orthopedagogiek - politiek voor de 21ste eeuw   

7. Scheiding van Kerk en Staat: een misverstand

Bij scheiding van Kerk en Staat denkt men aan een Kerk die geen politieke macht heeft, een Staat die vrijheid van godsdienst garandeert en wetten die door de volksvertegenwoordiging worden gekozen. Dit is een opvatting die de lading niet dekt.

Het is inderdaad zo dat de Kerk ooit politieke macht en zelfs een eigen staat had. Dit was echter niet de bedoeling van het christendom. ’Geef aan de keizer wat de keizer toekomt en aan God wat God toekomt’ staat in Mattheus 22, 15-22 en in Johannes 18,36: ’Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld’. De macht en de rijkdom die de Kerk ooit had, was een aberratie van de evangelische boodschap.

Het misverstand bestaat in de veronderstelling dat waar ’Kerk’ voor staat, gescheiden kan worden van de ’Staat’. Ik stel namelijk voor bij Kerk niet te denken aan de institutie, maar aan de inhoud. Dan staat ’Kerk’ voor normen en waarden, voor zingeving. ’Staat' staat voor leiderschap en in onze beschaving ook voor democratie. Bij ’Staat’ gaat het in wezen om de macht (om te leiden) en om het eigenbelang van allen waarover afspraken worden gemaakt.

Het zal nu al duidelijk zijn dat leiderschap of macht en democratie of het sociaal contract niet los gezien kunnen worden van normen en waarden en van zingeving. We mogen hopen dat leiderschap het goede beoogt en dat binnen de democratie de mensen zich verantwoordelijk gedragen, tegenover elkaar, tegenover de mensen die in miserie leven, in ontwikkelingslanden bijvoorbeeld, en ook ten aanzien van de toekomstige generaties die zullen moeten leven op de planeet die we voor hen achterlaten.

Het probleem is echter dat we in Europa bij de scheiding van Kerk en Staat geen instantie meer hebben die waakt over de normen en waarden. Het Europees Hof van de Rechten van de Mens is een juridische moloch die niemand inspireert. In China waakt het partijbureau over de normen en waarden van het marxisme. In de Verenigde Staten, waakt Wallstreet over de normen en waarden die de financiële wereld oplegt. Ik bedoel dit laatste een beetje ironisch, want er zijn natuurlijk ook andere krachten in de Verenigde Staten werkzaam. Moslims zijn zeer samenhorig en vormen een geweldige kracht dank zij de Koran die dwingend de regels oplegt.

Het gebrek aan een morele instantie in Europa leidt automatisch tot decadentie. Er kunnen geen beslissingen meer worden genomen. Het enige wat telt is de politieke macht en het eigenbelang van individuele burgers. Niemand weet nog waar het heen moet. Als er een crisis is, praat men erover, maar er is geen houvast meer om over oplossingen na te denken. Een decadente samenleving lost zichzelf langzaam op. Er is daarom geen echte crisis, er is geen burgeroorlog, het dagelijks leven gaat zijn gangetje totdat de gehele samenleving wordt overgenomen door een volk of een land dat wel een opdracht en een doel heeft.

We zullen dus in Europa langzaam overgenomen worden door vreemde culturen, met de islamitische cultuur als de meest krachtige. We worden meer en meer multicultureel, wat niets anders is dan het zich oplossen van de Europese identiteit.

Is er nog een andere weg mogelijk? Alleen als Europa voorbehouden blijft aan mensen met Europese voorouders tot tien generaties ver(*) en als er Europese landen zijn met een krachtige leider die opkomt voor de ethiek waar Europa al tweeduizend jaar voor staat. Als Europa hierdoor zijn historische identiteit behoudt, zullen we in staat zijn solidair te zijn met de rest van de wereld, in eerste instantie met de islamitische landen waarmee we een alliantie zullen vormen (zie wat ik voorstel in mijn boek; klik op afbeelding).

Politie en leger moeten zich rondom zo’n leider verenigen om een staatsgreep te plegen. En liefst zo snel mogelijk.

(*) zie toelichting  

literatuur (klik op afbeeldingen):

[ klik op afbeeldingen voor link]

HOME

zie andere teksten over Europese politiek: