opvoedingsproblemen - gedragsproblemen - jeugdcriminaliteit - orthopedagogiek - politiek voor de 21ste eeuw   

Een Belgisch politicus zei dat binnen twee generaties Antwerpen een Turkse of Marokkaanse burgemeester zal hebben. Zeventig procent van de kinderen in deze stad is namelijk van allochtone afkomst. Op kleinzielige wijze voegde hij er spottend aan toe ’Bye, bye Bart de Wever’ (de huidige burgemeester van Antwerpen).

Veel autochtonen zullen met deze ontwikkeling niet gelukkig zijn. Zij voelen nu al aan dat hun dierbare stad niet meer hùn stad is. Een minderheid zal hier racistisch op reageren. Een andere minderheid vindt het prima, want ze houden van diversiteit en weten dat de meeste allochtonen van goede wil zijn en hun bijdrage leveren aan de gemeenschap.

Ethiek en rationaliteit verbinden

Ik behoor tot geen van deze drie groepen. Ik voel me een wetenschapper die probeert de ethiek en de rationaliteit te verbinden. Vanuit ethisch standpunt hebben alle mensen, onafhankelijk van hun afkomst, ras of geloof, recht op geluk, veiligheid en een gevoel van verbondenheid. Als pedagoog voeg ik daar nog aan toe dat alle kinderen de  kans moeten krijgen om hun talenten optimaal te ontplooien en moeten kunnen opgroeien in een klimaat van geborgenheid.

Rationeel gezien staat het voor mij vast dat elk volk, elk ras, elke ethnische groep dezelfde spreiding van IQ heeft als alle andere, dat de talenten gelijkelijk verdeeld zijn en dat de meeste mensen in elke groep van goede wil zijn en niets liever willen dan in vrede met hun buren te leven. De verschillen die er zijn, zijn het gevolg van politieke, religieuze, economische, sociale en historische omstandigheden.

Even rationeel is het om ermee rekening te houden dat vijf procent extremistisch is en geen geweld schuwt. Als er tweehonderdduizend moslims in een land zijn, dan zijn er ongeveer 10.000 fanatieke extremisten die aanslagen kunnen plegen, omdat ze willen gehoorzamen aan de 164 oproepen tot geweld die in de koran staan. Geen politiemacht die dat in bedwang kan houden. Hetzelfde geldt trouwens ook voor fanatici van extreem-rechts of extreem-links.

Tot nog toe valt het in Antwerpen best mee. Dat is niet het geval in bepaalde voorsteden in Frankrijk en Molenbeek bij Brussel is even berucht. Mijn redenering is dat als spanningen escaleren ten gevolge van een diepe economische recessie, een reeks ernstige terroristische aanslagen, een onbeheersbare massa-immigratie, onverwachte gevolgen van de klimaatverandering en dergelijke, een burgeroorlog onvermijdelijk zal zijn. Vergeet dan die Turkse of Marokkaanse burgemeester.

De oplossing ligt in het Midden-Oosten

Bij de oplossing die ik in mijn boeken voorstel, wil ik de ethiek en de rationaliteit aan elkaar koppelen. De Europese landen zouden gezamenlijk en zo snel mogelijk alles op alles moeten zetten om in de islamitische landen rondom de Middellandse Zee vrede, welzijn en welvaart te realiseren. De moslims die nu in Europa verblijven kunnen hierbij een onmisbare rol spelen (bijvoorbeeld: inzetten in het onderwijs. Burgemeester Aboutaleb als minister-president van Marokko, de Marokkaanse burgemeester van Leuven als burgervader van Rabat,...). Aangezien in het Midden-Oosten ook geldt dat de mensen daar over gelijke talenten beschikken en de meesten van goede wil zijn, kan dit zeker lukken. Voorwaarde is dat de politieke wil er is en voldoende staatsmanschap om het beleid consequent uit te voeren.

De Europese Unie is niet in staat zo’n beleid te voeren. Daarom pleit ik voor een Europese Confederatie. Binnen die confederatie kunnen bepaalde landen de kans benutten om samen het initiatief te nemen. Dat een en ander kordaat optreden zal vereisen, is vanzelfsprekend. Democratie is prachtig, maar de enorme uitdagingen van deze eeuw zullen helaas niet via democratische middelen opgelost worden. Bart De Wever zou de staatsman kunnen zijn die de nieuwe ontwikkelingen in goede banen zal leiden.

(klik op afbeelding)

HOME

andere teksten: