opvoedingsproblemen - gedragsproblemen - jeugdcriminaliteit - orthopedagogiek - politiek voor de 21ste eeuw   

Het is een mooie droom dat in eenzelfde stad of land verschillende etnische groepen uit verschillende culturen vreedzaam naast elkaar samenleven. Elke groep levert zijn specifieke bijdrage aan de gemeenschappelijke cultuur en zij bevruchten of stimuleren elkaar. Zolang er vrede en welvaart is kan deze multiculturele samenleving een hele poos standhouden. De overgrote meerderheid van de mensen in elke etnische groep wil niets liever dan in vrede met anderen samenleven en meewerken aan de welvaart en het welzijn van het land. Het is volstrekt onjuist te beweren dat er minderwaardige rassen zijn of dat bepaalde rassen minder intelligent zouden zijn. 

Een kwestie van verkeerde beeldvorming

Als er verschillen zijn tussen de etnische groepen en rassen dan is dit een gevolg van verschillende historische, sociale en culturele omstandigheden. Als sommige niet-westerse allochtone groepen een slechte naam hebben, dan is dit vooral een kwestie van beeldvorming waarbij het negatieve heel sterk wordt benadrukt. Neem bijvoorbeeld de Marokkaanse gemeenschap in Europa: inderdaad is vijftien procent van de Marokkaanse jongeren crimineel, tegenover drie procent van de autochtone groep. De belangrijkste conclusie hieruit is dat vijfentachtig procent van de Marokkaanse jongeren niet crimineel is en dus later gewone, eerzame burgers zullen zijn. Maar vijftien procent is veel en bovendien is die groep geconcentreerd in de grote steden. Het gevolg hiervan is dat de Marokkanen de meest gehate bevolkingsgroep zijn geworden binnen onze multiculturele samenleving. Hetzelfde geldt voor de hoge werkloosheid onder allochtonen: als twintig tot veertig procent van hen werkloos is, dan draagt tachtig of zestig procent wel bij aan de economie. In de grote steden is die grote groep werkloze allochtonen evenwel een loden last voor de uitkerende instanties (in Antwerpen kosten werkloze allochtone jongeren een half miljard per jaar). De droom van de multiculturele samenleving wordt daarom al een beetje verstoord.

Moslims zijn het slachtoffer van de geschiedenis

Velen zijn ervan overtuigd dat de islamitische beschaving achterlijk is. Na een bloeiperiode duizend jaar geleden is de islam gestagneerd. De islam kent in de moderne tijd geen grote denkers. De bijdrage aan wetenschap en cultuur vanuit die landen is ongeveer nihil. Toch zal ik daarom de moslims niet achterlijk noemen. Zij zijn gewoon het slachtoffer van de geschiedenis. De toestand in de meeste islamitische landen is gewoonweg dramatisch te noemen. Een kleine groep corrupte machtswellustelingen maakt er de dienst uit. Zelfs in extreem rijke gebieden leeft de meerderheid van de bevolking in ellendige omstandigheden.

Als pedagoog zie ik dat te veel niet-westerse allochtone kinderen hun talenten onvoldoende kunnen ontplooien omdat tijdens de eerste, cruciale levensjaren, de gezinsopvoeding hen niet voorbereid op ons onderwijs. Niet of nauwelijks opgeleide moeders, hoe liefdevol ze ook mogen zijn, zijn in onze westerse samenleving de slechtst denkbare opvoeders. Een andere nadeel in de islamitische cultuur is het ontbreken van kritische geluiden. Kritiek wordt onmiddellijk in de kiem gesmoord, terwijl een kritische houding een basisvoorwaarde is voor vooruitgang.

Ten gevolge van de massa-immigratie is de eigen cultuur van niet-westerse allochtonen gewoonweg mee geïmporteerd en binnen de getto’s waar ze samenleven houdt iedereen iedereen in de gaten. Vrouwen worden binnenshuis gehouden. De mannen zitten in de moskee of in de koffiehuizen. Er is nauwelijks contact met de rest van de samenleving. Van multiculturaliteit, zoals door velen gedroomd, is daar geen sprake. Zelfs de scholen zijn vaak voor honderd procent ‚zwart’.

We leven gewoon naast elkaar heen. Dat zien we bijvoorbeeld in het dwingend verbod voor moslimjongeren om met niet-moslims in het huwelijk te treden. Wie zich te veel assimileert met westerse waarden wordt als een verrader beschouwd. Zelfs een inspanning om de taal van het land zo goed mogelijk te leren spreken wordt kwalijk genomen. Hier ligt het grote gevaar voor een nabije toekomst.

Hoe de vrede en de welvaart bewaren?

Ik wil geen onheilsprofeet zijn. Ik ben noch optimistisch, noch pessimistisch. De toekomst ligt grotendeels in handen van de mensen zelf. Daarom is het beter dat ieder van ons zijn verantwoordelijkheid opneemt in het hier en nu zodat de vrede en het welzijn stand kunnen houden. Maar we moeten wel realistisch zijn en rekening houden met een aantal zeer goed zichtbare en vaststelbare ontwikkelingen, zoals bijvoorbeeld:

• onze landen hebben enorme schulden opgebouwd die ooit afbetaald moeten worden. De schulden nemen nog steeds toe
• de uitkeringen en pensioenen zijn in feite nu al onbetaalbaar geworden
• de belastingdruk voor gewone burgers en voor kleine of middelgrote bedrijven is ontoelaatbaar hoog geworden
• miljoenen in de Derde Wereld zouden het liefst naar Europa willen emigreren, maar het onderwijs in die landen is van een dramatisch laag niveau
• extremisme steekt overal de kop op. Terroristische groeperingen beschikken meer en meer over de financiële middelen om zeer destructieve wapens aan te schaffen. Ze vinden in Europa een pool van verbitterde jongeren die ze makkelijk kunnen hersenspoelen.

Er zijn nog wel andere, zeer zorgwekkende ontwikkelingen te noemen. Waar het mij hier om gaat is dat we in een toestand terecht dreigen te komen waar het ‚een kwestie van leven of dood’ wordt. Op dat moment krijgen biologische krachten vrij spel en geen enkele ethiek, moraal of beschaving kan dit tegenhouden, zoals we in de vorige eeuw in Europa hebben gezien. Tweeduizend jaar christelijke beschaving en het optimisme van de Belle Époque hebben twee wereldoorlogen en de holocaust niet kunnen verhinderen.

De cocktail van enorme bezuinigingen, het toenemend aantal kansloze immigranten en de dreiging van extremisme zullen de multiculturele samenleving tot een hel maken. Dat zal niet zozeer gelden voor de autochtone bevolking, maar voor de allochtonen die als zondebok zullen worden aangewezen.

De enige oplossing die ik zie om het onheil te voorkomen is dat we onze krachten bundelen tegen een gemeenschappelijke vijand. Die krachten binnen onze multiculturele samenleving worden dan constructief in plaats van destructief. Concreet bedoel ik dat Europa een vredeskorps opricht waarin niet-westerse allochtonen, asielzoekers en andere immigranten deel van uitmaken. Enerzijds is dit vredeskorps een soort vreemdelingenlegioen met goed getrainde commando’s, anderzijds maken allerlei specialisten en vakmensen er deel van uit. De opdracht van dit vredeskorps is om vrede en welvaart in de landen van herkomst mogelijk te maken, met solidaire steun vanuit Europa.

De moslimjongeren die de school vroegtijdig hebben verlaten, zouden terecht kunnen in het vredeskorps. Daar kunnen ze alsnog een beroepsopleiding volgen. Het geld dat nu besteed wordt aan ontwikkelingshulp met voornamelijk autochtone medewerkers, kan beter besteed worden aan het vredeskorps. Bovendien leert mijn ervaring in Afrika dat zonder macht daar niets valt te bereiken.

P.S. Diegenen die mijn voorstellen onzinnig vinden, wil ik het volgende voorleggen: de democratie heeft bewezen de uitdagingen waarmee we in deze eeuw te maken krijgen niet te kunnen oplossen: zie het uitblijven van maatregelen om de stroom illegalen in te dijken of kijk naar de onmacht om de gevolgen van de klimaatverandering te keren.

Daarom gaat de keuze tussen mijn humane en ethisch geïnspireerde voorstellen of  een oplossing die geboden zal worden door extreem-rechts. Wat ik met het ethisch fundament van een Europese politiek bedoel is uitvoerig uitgewerkt in mijn boek: ’Het Europees-Islamitisch Vriendschapsverdrag: De enige weg om de apocalyps te voorkomen’.

Andere teksten:

HOME