opvoedingsproblemen - gedragsproblemen - jeugdcriminaliteit - orthopedagogiek - politiek voor de 21ste eeuw   

§ 2. Over verantwoordelijkheid

Het dorp Daulatdia in Bangladesh staat bekend als het grootste bordeel van dit islamitisch land. Doodarme families leven van de opbrengst van een van de dochters die zich prostitueert. Dit dorp is één grote sloppenwijk waar de mensen tussen de vuilnis leven in de meest deplorabele hygiënische omstandigheden. Van generatie op generatie wordt de prostitutie voortgezet. In een documentaire over Daulatdia vertelde een meisje dat het de eerste keer, toen ze amper dertien jaar oud was, erg veel pijn deed. Niemand van de ondervraagde meisjes wil dit leven, maar het kan niet anders wegens de armoede. De moeders en grootmoeders willen het evenmin, maar ze slagen er niet in de vicieuze cirkel waarin ze zijn beland te doorbreken. Omdat magere vrouwen in dat land niet aantrekkelijk gevonden worden, slikken zij oradexon, een steroïde die in de veeteelt wordt gebruikt om het gewicht van de dieren te doen toenemen. Het enige lichtpuntje in dit troosteloze gebied is een school, gerund door een NGO, voor kinderen van deze families. Op gewone scholen worden deze kinderen namelijk niet toegelaten.

Dit is één van de voorbeelden van ontoelaatbare ellende in de wereld waar we nu leven. Het gaat om onze tijdgenoten. Of ze heel ver weg leven of in ons eigen land, het blijven onze medemensen. Er is geen religie en geen ideologie nodig om te stellen dat we voor onze tijdgenoten verantwoordelijk zijn. Ik trek hieruit enkele harde conclusies, die volgens mij onweerlegbaar zijn:

1. Het is niet te verantwoorden dat er zoveel rijkdom is in de wereld, terwijl er zoveel mensen in de grootste miserie moeten leven.
2. Een land waar zoveel arme mensen wonen, moet een maximaal inkomen wettelijk vastleggen. Daarboven wordt 100 procent belasting gegeven totdat de armoede effectief is bestreden, bijvoorbeeld met een minimum inkomen, bijstandsuitkeringen, ouderdomspensioenen en het creëren van werkgelegenheid waar de mensen op menswaardige wijze kunnen werken.
3. Vertegenwoordigers van die landen in internationale organisaties, zoals de Verenigde Naties, hebben niet het recht daar zitting in te nemen. De salarissen en vergoedingen van deze mensen zijn in extreme mate immoreel ten aanzien van het onrecht dat heerst in hun landen en de onvoorstelbare armoede van hun landgenoten.
4. Diplomaten van landen waar veel armoede heerst, bijvoorbeeld ook Roemenië, moeten in gewone huizen leven en niet meer verdienen dan het modale inkomen van het land waar ze zijn gevestigd.
5. Ook in de rijke landen is een maximum inkomen een absolute ethische plicht. We kunnen hier niet streng genoeg in zijn. Het kan gewoon niet dat er tijdgenoten zijn die op een volstrekt mensonwaardige manier moeten leven.
6. We moeten ons gaan bezinnen over de beleidsprioriteiten op politiek en economisch gebied. Hoe zijn de uitgaven voor wapenindustrie, ruimtevaart, wetenschappelijk onderzoek te verantwoorden tegenover de morele noodzaak de armoede te bestrijden (wetenschappelijk onderzoek kan hiervoor nuttig zijn, maar veel onderzoek betreft luxe-problemen)?
7. Europa kan het morele baken zijn voor de wereld omdat in dit continent de mensen menswaardig kunnen leven. Om dit zo te houden moet Europa haar eigen identiteit behouden, zoals beschreven in mijn boek: ’Een moslimvrij Europa voor wereldvrede’ (klik op afbeelding).

Al wie dit leest, zich verantwoordelijk voelt en enig moreel gevoel heeft kan zelf nieuwe conclusies formuleren.

Dit is geen kwestie van geloof. Het is immoreel om te zeggen dat God ons moet helpen of dat het de wil is van Allah. Wie gelooft in God, moet weten dat God de mens verantwoordelijk heeft gesteld voor Zijn Schepping, dus ook voor onze tijdgenoten. Wie nergens in gelooft, moet de moed hebben zich verantwoordelijk te gedragen tot in de uiterste consequenties.

juliaan van acker, 1 maart 2017 

Dit alles en wat ik in mijn laatste boeken voorstel kan naïef lijken, onmogelijk, utopisch of illusoir. Ik geef toe dat dit op dit moment juist is. Maar: ook de situatie kan op onvoorstelbare wijze in korte tijd veranderen. In die nieuwe omstandigheden wordt het onvoorstelbare werkelijkheid. Wat zal die verandering zijn: een eco-catastrofe van ongekende omvang, een golf van extreme terroristische aanslagen, een ineenstorting van de mondiale economie, een niet te stuiten epidemie of dit alles tegelijk. Ik vermoed dat zoiets elk moment kan gebeuren. Dan biedt mijn visie een uitweg.

Help deze tekst te verspreiden via facebook en twitter: 

lees ook: Als de hel losbreekt

 Hoe zullen we leven in 2022?

LEES VERDER: Terug tot de zaak zelf