https://www.ministrando.org/sitemap.xml.gz

De identiteit van het katholiek onderwijs

 Op onze scholen zijn er sinds de jaren tachtig te veel linkse rakkers die leerkracht zijn, geïndoctrineerd door het politiek-correcte denken tijdens hun opleiding. Daardoor kennen de leerlingen de waarden van onze Europese cultuur niet meer. Zelfs op de christelijke scholen wordt nauwelijks nog iets gezegd over het joods-christelijk fundament van onze beschaving. Hier een voorbeeld van een Europese waarde die geworteld is in het christendom: zich onvoorwaardelijk engageren voor de Ander; d.w.z. een leerling die extra begeleiding nodig heeft, krijgt die hulp onvoorwaardelijk, als het moet gratis in de vrije tijd van de leerkracht. Kinderen die weinig kansen hebben, hebben inderdaad een Don Bosco nodig die zich dag en nacht voor hen uitslooft.

Christelijke instellingen maken het verschil

In mijn tijd als hoogleraar aan de Katholieke Universiteit Nijmegen veranderde deze instelling haar naam in het nietszeggende ’Radbouduniversiteit’. Zat achter de naamsverandering soms een afwijzing van de christelijke identiteit?

Die identiteit is onlosmakelijk verbonden met de joods-christelijke ethiek. Laten we ons leiden door de rede zonder de wijsheid van de joods-christelijke ethiek dan zien we de ander als een concurrent, als iemand die we al of niet kunnen gebruiken voor eigen gewin, als een mededinger, als een belemmering, als iemand die lastig is, als iemand die we het liefst negeren.

Laten we ons inspireren door de wijsheid van de ethiek, dan streven we ernaar dat de Ander de beste kansen krijgt. Dan heeft de Ander voorrang op het ik (dit is de kern van de ethiek volgens Emmanuel Levinas die daarom de Ander met een hoofdletter schrijft).

In elke zich christelijk noemende organisatie of instelling, zoals een universiteit bijvoorbeeld, zou het bestuur ervoor waken dat alle medewerkers de beste kansen krijgen om hun eigen initiatieven te ontplooien. Wijsheid is inderdaad een voorwaarde om de Rede de beste kansen te geven. Een universiteit die nog de moed heeft om zich katholiek of protestants te noemen, zou een plek moeten zijn waar de wetenschap het best wordt gestimuleerd. Nieuwe doorbraken in de wetenschap zijn afhankelijk van mensen die tegen alle plannen, subsidie-eisen en richtlijnen in, hun eigen gang durven te gaan. Het ware christendom biedt wetenschappers die kans.

Europa zou opnieuw de meeste nobelprijswinnaars leveren indien we de misplaatste schaamte overwinnen die verhindert dat we onze joods-christelijke identiteit verdedigen. Helaas, vanaf het moment dat kleinkinderen van turfstekers uit de Peel en ander gepeupel tot in de bestuurslaag van de universiteit konden doordringen, ging onze culturele en historische erfenis teloor.  

Wat ik hier bedoel te zeggen is dat christelijk geïnspireerde instellingen zoals scholen, ziekenhuizen of zorgcentra voor bejaarden wel degelijk het verschil kunnen uitmaken. Hun christelijke identiteit zou moeten betekenen dat de werknemers geen instructies van bovenaf nodig hebben. Van binnen uit werken zij vanuit hun roeping om zich te engageren voor de anderen. Zij hoeven geen tijd te verliezen aan administratieve rompslomp. Hun taken zijn vanzelfsprekend. Als het nodig is maken zij overuren. Niemand wordt erop aangekeken als extra taken spontaan worden erbij genomen. Zij zien hun werk als een gezamenlijk project in dienst van hun medemensen. Iedereen krijgt alle kansen om zich in te zetten waar zij of hij het meest talent voor heeft. Persoonlijke initiatieven worden waar mogelijk ondersteund. De directie gaat uit van vertrouwen in de werknemers en haar taak is voornamelijk het stimuleren en ondersteunen van initiatieven van werknemers. In deze instellingen wordt heel hard gewerkt, maar nergens is er meer arbeidsvreugde. Niemand is lid van de vakbond, want de vakbond dat zijn wij allen samen, directie en personeel.

Uiteraard geldt bovenstaande ook voor niet-confessionele instellingen die een humanistische ethiek hanteren. Ik zie namelijk geen wezenlijk verschil tussen een joods-christelijke en humanistische ethiek. Mijn ervaring leert echter dat christenen die hun geloof in hun dagelijks handelen in praktijk brengen, gemoedelijker zijn, zich beter inleven in de behoeften van de anderen en zich kunnen opofferen voor het welzijn van hun medemensen. Deze mensen zijn geen linkse schreeuwers. Ze werken in stilte en standvastig aan een betere wereld.

Het gaat mij niet om al of niet geloven in God en ook niet om al of niet lid te zijn van een kerkgemeenschap. Het gaat in wezen om het aanvaarden van normen en waarden die niet door mensen zelf zijn verzonnen of bij meerderheid gekozen. Het echte kenmerk van de Europese beschaving is  niet de democratie, maar de ethiek die in de Bijbel staat beschreven. Als de ontkerkelijking betekent dat we ook dat wegwerpen, gaat de Europese beschaving ten onder. Als het christendom verdwijnt, dan komt de islam in de plaats. Einde vrijheid.

[ klik op afbeeldingen voor link]


Laat je niet sussen door klimaatverdragen en door voornemens van politici voor het jaar 2050: er is slechts één oplossing om onze planeet bewoonbaar te houden en dat is met z’n allen soberder gaan leven.

Denk niet dat het met de globalisering en de multiculturele samenleving ooit goed zal komen. Er is slechts één weg om te voorkomen dat Europa het nieuwe Midden-Oosten wordt: dat is dat iedereen terugkeert naar zijn eigen cultuur om daar een beschaving op te bouwen.

Alleen door deze absoluut noodzakelijke veranderingen zal de 21ste eeuw geen veel dramatischer herhaling worden van de verschrikkingen van de 20ste eeuw. Mijn boeken werken dit verder uit (klik op afbeeldingen) 




HOME