opvoedingsproblemen - gedragsproblemen - jeugdcriminaliteit - orthopedagogiek - politiek voor de 21ste eeuw   

Een klein nieuwsbericht: Op de Zuidpool werd voor het eerst de drempel van 400 deeltjes kooldioxide per miljoen gemeten. Dit was de laatste plek op aarde waar dat niveau nog niet was bereikt. Uit onderzoek in de diepe ijslaag blijkt dat het vier miljoen jaar geleden was dat er zoveel kooldioxide in de lucht zat. Sinds de industriële revolutie steeg elk jaar het kooldioxide-niveau in onze atmosfeer, vooral in het noordelijke halfrond. Nu is ook de lucht in het gehele zuidelijk halfrond verontreinigd. De gehele aarde is nu bedekt met teveel van die giftige stof.

Het tragische is dat het niet doordringt tot het bewustzijn van de mensen. Het is net als in de tijd toen de mensen geloofden dat de aarde plat is en de zon om de aarde draait. Toen was het ook aan niemand duidelijk te maken wat de waarheid was. Bij zo’n bericht op internet zijn er telkens talloze reacties van mensen die het allemaal onzin vinden of ongegronde bangmakerij. Zelfs onder gerenommeerde wetenschappers zijn er voor- en tegenstanders.

Waarom deze verdringing? Kunnen de mensen het niet aan zich ervan bewust te worden wat we onze kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen aandoen? Maar ook op dit moment vind ik het vreselijk geen frisse, gezonde lucht meer te kunnen inademen zoals in mijn kindertijd. Naar de zee gaan of in de bossen gaan wandelen is geen oplossing meer. Het gif zit nu overal.

Een tweede oorzaak van die verdringing is dat we de consequenties voor ons gedrag niet willen zien. We zouden namelijk onmiddellijk moeten stoppen met reizen per vliegtuig en met autorijden. We zouden zo min mogelijk producten moeten kopen die van ver moeten worden aangesleept of waarvoor de productie een te grote aanslag pleegt op de atmosfeer. We zouden moeten sober leven en ons richten op het gewone leven in de plaats waar we wonen. Zelfs internationale sportwedstrijden zouden moeten afgeschaft en vervangen worden door lokale competities.

Er wordt in deze tijd zoveel verdrongen, dat alleen een donderslag bij heldere hemel de mensen kan wakker schudden. Dan is het te laat en moeten we samen met Martin Heidegger zeggen ’dat alleen God ons kan redden’.

Dat is de reden waarom ik mijn essay ’Het landverraad van de EU’ heb geschreven. Daarin benoem ik enkele van de grootste bedreigingen van onze beschaving en wat we daaraan kunnen doen.

Misschien moeten we ons leren voorstellen hoe een andere wereld, waar we anders gaan leven, eruit kan zien en wat een geluk ons dan te wachten staat. Ik denk dat dit een wereld is die opgebouwd wordt vanuit het gezin, de brede familie en de mensen waarmee we ons verbonden voelen. Het fundament van die verbondenheid is biologisch: dit wil zeggen dat bloedverwantschap de sterkste drijfveer is voor verbondenheid, die in situaties van ontbering en gevaar, altijd doorslaggevend zal zijn. Mensen kunnen zich namelijk niet of nauwelijks verzetten tegen oerdriften. Maar verbondenheid kan ook tot op een hoger stadium ontwikkeld worden, als het zoeken naar gerechtigheid voor alle mensen op aarde. Meer concreet: de andere wereld zal een wereld zijn van kleine, familiale gemeenschappen van mensen die zich sterk met elkaar verbonden weten en samen een natie-staat vormen. Deze gemeenschapszin is de hoeksteen van een samenleving die door haar kracht solidair kan zijn met de rest van de wereld. De behoefte om rond te gaan reizen, zal verdwijnen omdat we genoeg te doen hebben bij de mensen in onze eigen gemeenschap. We zullen zoveel mogelijk zelfvoorzienend proberen te zijn, om het milieu te sparen en om gezond te kunnen leven. De verslaving aan de technologie zal afnemen, omdat we tot het bewustzijn zijn gekomen dat de zin van een mensenleven ligt in hoe we met elkaar en voor elkaar omgaan.

Misschien kan een voorbeeld dit verduidelijken. Vandaag (28 november 2018) las ik over een priester die in zijn dorp erg geliefd is, ook bij mensen die nooit naar de kerk gaan. Hij is geliefd omdat hij voor iedereen aandacht heeft en altijd optimistisch is. De mensen kunnen altijd bij hem terecht. Bij momenten van vreugde is hij aanwezig en bij verdriet biedt hij troost. Deze priester zit niet te hele dag te turen om een scherm, zit nooit te gamen en maakt zich geen zorgen over geld. Is dit geen manier van omgaan met elkaar en voor elkaar die het ware geluk is voor de mens? De Amerikaanse folk singer Dar Williams zei: "knowing that one’s life is better because of the other people in it".

HOME